Τα Μηναία
ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Είς τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος α'
Πανεύφημοι Μάρτυρες
Αγκίστρω τής χάριτος σοφώς, ο Παύλος ο ένθεος, δημηγορήσας εζώγρησεν, Ιεροφάντορα, καί τών απορρήτων, θεωρόν ειργάσατο, σέ σκεύος εκλογής θεασάμενος, μεθ' ού δυσώπησον, θεορρήμον Διονύσιε, τού σωθήναι, τούς πόθω υμνούντάς σε.
Αγγέλοις ομότιμον τόν νούν, Πάτερ Διονύσιε, δι' αρετής εργασάμενος, τήν υπερκόσμιον, τής ιεραρχίας, ευταξίαν πάνσοφε, εν βίβλοις ιεροίς ανιστόρησας, καθ' ήν ερρύθμισας, Εκκλησίας τά συστήματα, ουρανίων, τάς τάξεις μιμούμενος.
Εμφιλοσοφώτατα Θεώ μάκαρ Διονύσιε, ως δυνατόν ομοιούμενος, τών ονομάτων σύ, μυστικώς τών θείων, ευσεβώς εξήπλωσας, τήν ένθεον θεόφρον ανάπτυξιν, ενώσει κρείττονι, μυηθείς τά υπέρ έννοιαν, καί μυήσας, τού κόσμου τά πέρατα.
Δόξα... Ήχος β’
Ανδρέου Ιεροσολυμίτου, οι δέ, Βυζαντίου.
Δεύτε συμφώνως οι πιστοί, τήν ετήσιον μνήμην τών ιεραρχών ευφημήσωμεν, Διονυσίου τε καί Κυπριανού, ο μέν γάρ, καταπτύσας τών Στωϊκών φιλοσόφων, καί τώ σκεύει τής εκλογής μαθητευθείς, τών απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο, ο δέ, διά τής καλλίστης παρθένου Ιουστίνης, τήν διάνοιαν φωτισθείς, τήν τών δαιμόνων απάτην εξέφυγε, καί τάς μαγικάς βίβλους εν πυρί αναλώσας, τού Ευαγγελίου κήρυξ γέγονε. Διό καί ημείς οι αμαρτωλοί, τόν δοξάσαντα τούτους, δοξολογούντες Σωτήρα βοήσωμεν, ο τούς σούς Αθλοφόρους στεφανώσας εν δόξη, Χριστέ ό Θεός, ταίς αυτών ικεσίαις, σώσον τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Ότε, εκ τού ξύλου σε
Χαίρε, πάσα κτίσις σοι βοά, χαίρε Παναγία Παρθένε, χαίρε τό σκήπτρον Δαυϊδ, χαίρε η βλαστήσασα τόν βότρυν τόν μυστικόν, χαίρε πύλη ουράνιε, καί άφλεκτε βάτε, χαίρε φώς παγκόσμιον, χαίρε η πάντων χαρά, χαίρε, Αποστόλων τό κλέος, χαίρε η αντίληψις, χαίρε, προστασία πάντων τών τιμώντων σε.
Η Σταυροθεοτοκίον
Ότε, η Πανάμωμος αμνάς, άρνα τόν αυτής εθεώρει, ελκόμενον πρός σφαγήν, θρήνοις ενεκόπτετο, αναβοώσα πικρώς. Τί σοι δήμος αχάριστος, γλυκύτατον τέκνον, πάλαι ανταπέδωκεν, ο απολαύσας σου, οίμοι! τών πολλών δωρημάτων, πώς δέ καί τόν πόνον υποίσω, ότι θέλων ταύτα νύν υφίστασαι;
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.
Δόξα... Ήχος δ'
Της ουρανίου γνώσεως, αθεώρητον βυθόν σε καλέσωμεν, λαμπρότατε Μάρτυς τού Χριστού, ως γάρ οπλίτην, καί στερρόν υπέρμαχον τής Εκκλησίας, ανυμνούμέν σε σοφέ, πυρί γάρ ελλαμφθείς τώ αγνοτάτω ηξιώθης άμα ταίς άνω στρατολογίαις, τό φωτεινόν περιβόλαιον, ενδύσασθαι Χριστόν, καί λαμπρυνθήναι τή αίγλη τού Πνεύματος, τόν νούν Διονύσιε, διό σου τήν παγκόσμιον μνήμην πανηγυρίζοντες, πιστώς δοξάζομεν, τόν δοξάσαντά σε Κύριον.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Ως γενναίον
Από πάσης με θλίψεως, καί παντοίας κακώσεως, καί δεινής εκλύτρωσαι περιστάσεως, καί πειρασμών πολυτρόπων με, ταίς θείαις πρεσβείαις σου, καί σκανδάλων πονηρών, εξ ανθρώπων μισούντων με, καί δαιμόνων δέ, τών ζητούντων εκάστης απολέσαι, τής ημέρας Θεοτόκε, τόν προστασίαν σε θέμενον.
Η Σταυροθεοτοκίον
Ως εώρακε Κύριε, η Παρθένος καί Μήτηρ σου, εν Σταυρώ κρεμάμενον, επωδύρετο, καί θρηνωδούσα εφθέγγετο. Τί σοι ανταπέδωκαν, οι πολλών σου δωρεών, απολαύσαντες Δέσποτα; Αλλά δέομαι. Μή με μόνην εάσης εν τώ κόσμω, αλλά σπεύσον αναστήναι, συνανιστών τους προπάτορας.
Απολυτίκιον Ήχος δ’
Χρηστότητα εκδιδαχθείς, καί νήφων εν πάσιν, αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ τού σκεύους τής εκλογής τά απόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν Ίσον δρόμον τετέλεκας, Ιερομάρτυς Διονύσιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί Απόλυσις
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί του Αγίου ούτος, ού η Ακροστιχίς.
Τόν νούν γεραίρω τών σοφών διδαγμάτων.
Ποίημα Θεοφάνους
Ωδή α’ Ήχος πλ. δ’
Υγράν διοδεύσας
Τώ Παύλω τώ θείω μαθητευθείς, τώ τών ουρανίων, Διονύσιε θεατή, ουράνιος μύστης παραυτίκα, καί θεηγόρος εχρημάτισας.
Ο χάριτι θεία καταυγασθείς, καταύγασον Μάκαρ, τών υμνούντων σε τάς ψυχάς, τάς σάς συνιέναι θεοπνεύστους, διδασκαλίας Διονύσιε.
Νοός καθαρότητι καί ψυχής, τών επουρανίων διακόσμων τάς αστραπάς, μαθείν ηξιώθης καί τάς τούτων, χοροστασίας ιδείν Διονύσιε.
Θεοτοκίον
Νυμφων φωτοφόρος τής υπέρ νούν, σαρκώσεως ώφθης, τού τών όλων Δημιουργού, εκ σού τήν σάρκα Θεομήτορ, τήν ημετέραν ημφιάσατο.
Ωδή γ’
Ουρανίων αψίδων, υπεραρθείς Όσιε, τών υπερκοσμίων τάς τάξεις καί τά στρατεύματα, καί τάς λαμπρότητας, υψηγορίαις τών λόγων, καί πανσόφοις φράσεσι, πάσιν ετράνωσας.
Υψηλής θεωρίας, εμφορηθείς Ένδοξε, τήν τών ονομάτων τών θείων, πάσαν ανάπτυξιν, εθεολόγησας, Τριαδικός θεολόγος, γεγονώς τή χάριτι, θεομακάριστε.
Νεκρωθείς τοίς παρούσι, τώ πρός Θεόν έρωτι, καί φιλοσοφία συντόνως εγγυμνασάμενος, τών υπέρ έννοιαν, ζωοποιών χαρισμάτων, θεοφόρον όργανον, Πάτερ γεγένησαι.
Θεοτοκίον
Γεωργία Παρθένε, τού παντουργού Πνεύματος, σώμα τώ Δεσπότη τών όλων εκαρποφόρησας, εν ώ κατέκρινε, τήν αμαρτίαν τού κόσμου, καί ζωήν επήγασε, τήν αιων ίζουσαν.
Ο Ειρμός
«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μό»νε φιλάνθρωπε».
Κάθισμα Ήχος πλ. δ’
Τήν Σοφίαν καί Λόγον
Ως τού σκεύους υπάρχων τής εκλογής, απεικόνισμα θείον ως αληθώς, τά θεία μυστήρια, εκδιδάσκεις τώ Πνεύματι. Καί φωτισθείς τή χάριτι, τής θείας ελλάμψεως, τάς τών Αγγέλων τάξεις, τρανώς διεσάφησας, όθεν καί τώ κόσμω, νοητώς καταλείψας, τά θείά σου δόγματα, κατεφώτισας άπαντα, Ιερομύστα Διονύσιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.
Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον
Του Ηλίου νεφέλη τού νοητού, θείου φέγγους λυχνία χρυσοφαής, άσπιλε αμόλυντε, παναμώμητε Δέσποινα, τήν σκοτεινήν ψυχήν μου, τυφλώττουσαν πάθεσι, τής απαθείας αίγλη, καταύγασον δέομαι, καί μεμολυσμένην, τήν καρδίαν μου πλύνον, ροαίς κατανύξεως, μετανοίας τε δάκρυσι, καί τού ρύπου με κάθαρον, πρεσβεύουσα Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων δούναί μοι τήν άφεσιν, τώ ευσεβώς προσκυνούντι, τόν πανάγιον τόκον σου.
Η Σταυροθεοτοκίον
Τόν αμνόν καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς ανεκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Θεέ υπεράγαθε, ανεξίκακε Κύριε. ή πιστώς εκβοήσωμεν. Σπλαγχνίσθητι Παρθένε εφ' ημάς, καί πταισμάτων δώρησαι την άφεσιν, τοίς ευσεβώς προσκυνούσιν, αυτού τά παθήματα.
Ωδή δ’
Σύ μου ισχύς, Κύριε
Εκκλησιών, τήν ευκοσμίαν ερρυθμισας, εν αυταίς γάρ, Πάτερ εζωγράφησας, μορφωτικαίς, τύπους εμφανείς, ιεροπλαστίαις, τών αμορφώτων Δυνάμεων, δι' ών μυσταγωγείται, καί φωτίζεται πάσα, τών πιστών η θεόφρων ομήγυρις.
Ρείθρα τής σής, θεολογίας Θεόληπτε, τούς λειμώνας, άγαν καταρδεύουσι, τούς λογικούς καί αειθαλείς, καί πεφυτευμένους, επί δογμάτων ορθότητι. Μονάδα γάρ ουσίας, εν Τριάδι προσώπων, την σεπτήν Μοναρχίαν εκήρυξας.
Αγγελικής, ιεραρχίας τόν σύντονον, ιεράρχα, πόθον καί τόν έρωτα, πρός τόν Θεόν, καί τήν ακλινή, νεύσιν πρός τό ύψος, τό θείον καί ακατάληπτον, εδίδαξας εμφρόνως, τούς εν πίστει βοώντας. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Ιερουργός, τής σωτηρίας εγένετο, ο Υιός σου, πάσι τοίς υμνούσί σε, καί ποδηγός καί φωταγωγός, καί δικαιοσύνη, Παρθένε καί απολύτρωσις, διό σε Θεοτόκον, αληθώς καί κυρίως, οι πιστοί ομοφρόνως δοξάζομεν.
Ωδή ε’
Ίνα τί με απώσω
Ρημάτων σου ο φθόγγος, ώσπερ τις ουράνιος ήχος φερόμενος, τάς αθέους φρένας, κατεβρόντησε λόγω τής χάριτος, καί δογμάτων θείων, μαρμαρυγαίς ταίς φανοτάταις, τών πιστών τάς καρδίας ελάμπρυνεν.
Ωμοιώθης εμπόρω, τώ τούς μαργαρίτας ζητούντι πανόλβιε, καί ευρών τόν ένα, μαργαρίτην τόν όντως πολύτιμον, καί θαυμάσας τούτου, τάς θεουργούς φωτοβολίας, Ιεράρχα θεόν ωμολόγησας.
Τήν πηγήν τής σοφίας, εμφιλοσοφώτατα, Πάτερ ηγάπησας, καί τώ ταύτης φίλτρω, καί αγάπη συμπεριφερόμενος, πολλοστός εγένου, καί ποταμούς θείων ναμάτων, αενάως πηγάζεις Θεόληπτε.
Θεοτοκίον
Ως κεχαριτωμένη, την καλλοποιόν υπεδέξω ευπρέπειαν, τήν τά πάντα μόνω, τώ βουλήματι κατασκευάσασαν, καί τώ θείω κάλλει, καί φωτισμώ τής ευσεβείας, Θεομήτορ ημάς καλλωπίσασαν.
Ωδή ς'
lλάσθητί μοι Σωτήρ
Νομίμως φιλοσοφών, σοφίας δώρων επέτυχες, ενθέως θεολογών, ορθόδοξα δόγματα, Παμμάκαρ κατέλιπες, ών κατατρυφώντες, οι πιστοί σέ μακαρίζομεν.
Συνέσει θεοπρεπεί, θεόφρον καλλωπιζόμενος, τώ θείω μυσταγωγώ, τό ούς σου υπέκλινας, καί τήν υπερκόσμιον, υπ' αυτού σοφίαν, εμυήθης Διονύσιε.
Ο βίος σου θαυμαστός, ο λόγος θαυμασιώτερος, η γλώσσά σου φωταυγής, τό στόμα πυρίπνοον, μάκαρ Διονύσιε, ο δέ νούς σου Πάτερ, ακριβώς θεοειδέστατος.
Θεοτοκίον
Φωνήν σοι τού Γαβριήλ, τό Χαίρε πίστει κραυγάζομεν, εξ ής αφράστως ημίν, ό ζωαρχικώτατος, ανήρ εχρημάτισε, καί συνανεστράφη, τοίς ανθρώποις ο φιλανθρωπος.
Ο Ειρμός
«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα. Καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».
Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’
Τή υπερμάχω
Τάς ουρανίους διαβάς πύλας εν πνεύματι, μαθητευθείς τώ υπέρ τρείς ουρανούς φθάσαντι, Αποστόλω Διονύσιε τών αρρήτων, επλουτίσθης πάσαν γνώσιν καί κατηύγασας, τούς εν σκότει αγνωσίας πρίν καθεύδοντας, διό κράζομεν, Χαίροις Πάτερ παγκόσμιε.
Ο Οίκος
Άγγελος εξ ανθρώπων αρεταίς χρηματίσας, ο μέγας Διονύσιος πάσαν, ως υπόπτερος, εμυήθη τόν νούν τήν ουράνιον γνώσιν, διό άσμασιν, ως Άγγελον τιμήσωμεν, βοώντες πρός αυτόν τοιαύτα.
Χαίρε, ο γνούς Χριστόν διά Παύλου, χαίρε, πολλούς πρός Χριστόν επιστρέψας.
Χαίρε, πολυθέου σκηνής ολετήριον, χαίρε, θεογνώστου βουλής σκοπευτήριον.
Χαίρε, βίβλος θεοχάρακτος, μυστηρίων θησαυρέ, χαίρε πίναξ θεομόρφωτε, καί διόπτρα ουρανού.
Χαίρε, ότι τό Πάθος τού Κυρίου κατείδες, χαίρε, ότι προθύμως δι' αυτόν σφαγιάζη.
Χαίρε, πηγή βλυστάνουσα άφεσιν, χαίρε, ρανίς κοιλαίνουσα άνοιαν.
Χαίρε, οδός απλανής σωτηρίας, χαίρε, φραγμός ασεβών παροδίας.
Χαίροις, Πάτερ παγκόσμιε.
Συναξάριον
Τή Γ ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου.
Στίχοι
Τέμνη κεφαλήν, καί τό λοιπόν ως μέγα!
Άρας γάρ αυτήν, Διονύσιε τρέχεις.
Τμηθείς Διονύσιε τρίτη κεφαλήν θέες αίρων.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ρουστικού καί Ελευθερίου.
Στίχοι
Ελευθέριον καί Ρουστικόν τό ξίφος,
Ελευθέρους τίθησι καί τών γηίνων.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοκτίστου.
Στίχοι
Κτίστη σέβας δούς θεόκτιστος, ου κτίσει,
Χαίρων κεφαλής τήν αφαίρεσιν φέρει.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου καί τών σύν αυτώ οκτώ Μαρτύρων.
Στίχοι
Διονύσιος σύν συναθλων οκτάδι,
Ζόφου μεταστάς, φωτός οικεί χωρίον.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγιου Μάρτυρος θεαγένους.
Στίχοι
Ως ήλθεν εν χρώ τής πυράς θεαγένης,
Εισήλθεν αυτήν ου ταραχθείς τή θέα.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοτέκνου.
Στίχοι
«Άπαξ ελεύσθην» καί θεότεκνος λέγει,
Ως Παύλος είπε, πρός Κορινθίους γράφων.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος, Αδαύκτου.
Στίχοι
Ξίφει θανών, Άδαυκτε Μάρτυς Κυρίου,
Σύν Μάρτυσι ζής, καί Θεόν ζώντα βλέπεις.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Χοζεβίτου, Επισκόπου Καισαρείας.
Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ’
Θεού συγκατάβασιν
Ως όμβρος ουράνιος, εν γή διψώση τά σά διδάγματα, τών πιστών τάς καρδίας, αεί ποθούσας καταπιαίνουσι, καί ακορέστως βοάν εκδιδάσκουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Νοήσει θεόφρονι, τούς ασωμάτους Νόας διέγραψας, καί τάς τούτων Παμμάκαρ, υμνολογίας ένθους γενόμενος, τήν Εκκλησίαν υμνείν εξεπαίδευσας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Δοχείον τού Πνεύματος, τού Παναγίου ώφθης ευάρμοστον, καί τάς τούτου εμπνεύσεις, καί φανερώσεις προφητικώτατα, προαγορεύων, εβόας γηθόμενος. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Ιδού νύν πεπλήρωται, τού Ησαϊου η προαγόρευσις, εν γαστρί γάρ Παρθένε, τόν Θεόν Λόγον έσχες, καί τέτοκας τόν Ζωοδότην, ώ πάντες κραυγάζομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Ωδή η’
Επταπλασίως κάμινον
Διαφανές ως έσοπτρον, γεγονώς Διονύσιε, καί χωρητικόν τών καθαρών εμφάσεων, τόν νούν εργασάμενος, δι' αρετής πανόλβιε, τάς μαρμαρυγάς, τών υπέρ νούν λαμπηδόνων, δεχόμενος εβόας. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.
Αφθονωτέρα χάρις σου, εξεχύθη τοίς χείλεσιν, όθεν τάς ενθέους, διδαχάς Παρέθηκας, τήν τούτων διάνοιαν, υπερφυώς ημίν εξαπλών, καί διατρανών, καί τηλαυγώς αναπτύσσων, τοίς πίστει μελωδούσιν. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.
Γνωριμωτέρα γέγονε, διά σού Διονύσιε, η τών Αθηνών πανευκλεής Μητρόπολις, Χριστώ προσενέγκασα, σέ απαρχήν πανίερον, τώ Παμβασιλεί, διηνεκώς μελωδούντα, οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Μήτηρ Θεού Πανάμωμε, τής ψυχής μου τά τραύματα, καί τής αμαρτίας, τάς ουλάς εξάλειψον. Υιόν γάρ εγέννησας, τόν εξουσίαν έχοντα, τούς πεπεδημένους ταίς σειραίς τών πταισμάτων, ευκόλως ανιέναι τών δεσμών τών αλύτων, τόν μόνον ευεργέτην, καί μόνον ζωοδότην.
Ο Ειρμός
«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τού τους ιδών. Τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».
Ωδή θ’
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός
Αγίων Αποστόλων αξιωθείς, θεατής χρηματίσαι καί σύμπονος, συγκοινωνός, γέγονας τής δόξης καί σύν αυτοίς, επί τήν θέαν έσπευσας, σώματος τού όντως ζωαρχικού, τής μόνης Θεοτόκου, καί σεβασμιωτάτης. ήν επαξίως μεγαλύνομεν.
Τής θείας βασιλείας εν ουρανοίς, κληρονόμος εγένου ως έννομος, Αρχιερεύς, Πάτερ ως αήττητος αθλητής, ιερωσύνης χρίσματι, αίμα συγκεράσας μαρτυρικόν, διό διπλούς στεφάνους, απείληφας αξίως, Ιερομύστα Διονύσιε.
Ως έχων παρρησίαν πρός τόν Θεόν, ιεράρχα σοφέ Διονύσιε, διά παντός, πρέσβευε ρυσθήναι εκ πειρασμών, τούς ευσεβώς υμνούντάς σε, μύστα τών αρρήτων θεωριών, ως τής κρυφιομύστου, καί θεαρχικωτάτης, ιεροφάντης αγαθότητος.
Θεοτοκιον
Νικώσαν τάς αιρέσεις θριαμβικώς, τήν σεπτήν Εκκλησίαν ανάδειξον, ήν ο Χριστός, αίματι τιμίω, τώ εαυτού, ως αγαθός εκτήσατο, Κεχαριτωμένη ο σός υιός, καί σώσον εκ κινδύνων, καί τής αμηχανίας, τής κατεχούσης ημάς λύτρωσαι.
Ο Ειρμός
«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».
Εξαποστειλάριον
Τοίς Μαθηταίς
Τώ Παύλω Διονύσιε, τώ κλεινώ κορυφαίω, μαθητευθείς πανόλβιε, υπ' αυτού εμυήθης, τών αποκρύφων τήν γνώσιν, όθεν σε καί λαμπτήρα, τή Εκκλησία τίθησιν, Αθηνών προχειρίσας, τής ευσεβούς, Ιεράρχην πόλεως, ήν φυλάττοις, ορθοδοξούσαν πάνσοφε, σαίς ευχαίς θεοκήρυξ.
Θεοτοκίον
Εν τή σεπτή κοιμήσει σου, Παναγία Παρθένε, παρήν ό Διονύσιος, σύν τώ Ιεροθέω, καί Τιμοθέω τώ θείω, Άμα τοίς, Αποστόλοις, έκαστος ύμνον άδοντες, πρόσφορον τή σή μνήμη, μεθ' ών καί νύν, πάσα γλώσσα βρότειος ανυμνεί σε, τήν τού Θεού λοχεύτριαν, καί τού κόσμου προστάτιν.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.
Δόξα... Ήχος πλ. δ’
Γερμανού
Εν Ιερεύσι καί Μάρτυσι διαπρέψας Όσιε, πιστός ανεδείχθης Ποίμήν, τού Χριστού πιών τό ποτήριον, διό εν εκατέροις ευαρεστήσας αυτώ τώ Χριστώ, πρέσβευε υπέρ πάντων ημών, σύν τοίς άνω Λειτουργοίς, εν φωτί νύν αυλιζόμενος.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Ω τού παραδόξου θαύματος
Άπασαν έξωσον Δέσποινα, τής ταπεινής μου ψυχής, ραθυμίαν, ατέλειαν, ακηδίαν, άνοιαν, ασωτίαν, ασέλγειαν, αντιλογίαν, ανηκοϊαν δεινήν, τών προσταγμάτων τού θείου Πνεύματος, πάσαν πρός τούτοις δέ, απληστίαν, άγνοιαν, ασυμπαθή, τρόπον ασυνείδητον, γνώμην καί σώσόν με.
Η Σταυροθεοτοκίον
Κύριε, εί καί κριτηρίω
Άναρχε Λόγε τού Πατρός ώ Υιέ μου, καί τώ Πνευματι σύνθρονε, πώς τάς σάς αχράντους παλάμας, επί τού ξύλου εξέτεινας; τίς η τοσαύτη σου νύν, πτωχεία υπεράγαθε; παρισταμένη τή σή σταυρώσει, ανεβόα η Πανάμωμος.