Τα Μηναία
ΤΗ ΙΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Πρόβου, Ταράχου, καί Ανδρονίκου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος α'
Πανεύφημοι Μάρτυρες
Οι Άγιοι Μάρτυρες οι τρείς, εν ενί φρονήματι, τή τρισαγίω θεότητι, αεί λατρεύοντες, απειλάς τυράννων, καί πληγάς αικίσεων, υπέμειναν τή πίστει ρωννύμενοι, Πρόβος καί Τάραχος, καί ο σύναθλος Ανδρόνικος, καί τής νίκης, στεφάνους εδέξαντο.
Χριστόν ενδυσάμενοι Σταυρόν, ως όπλον δέ φέροντες, εν ταίς χερσίν υμών Άγιοι, στερρώς καθείλετε, τών εχθρών τά θράση, καί τής νίκης ένδοξοι, βραβεία εκ Θεού εκομίσασθε, αύτώ πρεσβεύοντες, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνηνι καί τό μέγα έλεος.
Τώ πόθω φλεγομενοι Χριστού, Αθλοφόροι ένδοξοι, ακαταγώνιστοι ώφθητε, ξίφος ου κάμινος, ού θυμός τυράννων, ου ποιναί κολάσεων, ου θάνατος υμάς εξεφόβησεν, αλλ' εκτελέσαντες, τόν αγώνα τής αθλήσεως, επαξίως, στεφάνους εδέξασθε.
Δόξα… Ήχος δ' Ανατολίου
Στρατευθέντες τώ Χριστώ, τά επί γής τερπνά κατελίπετε, καί τόν σταυρόν επ' ώμων άραντες, διά βασάνων πολυπλόκων, αυτώ ηκολουθήσατε, καί εναντίον βασιλέων καί τυράννων πολλών, μή αρνησάμενοι αυτόν, υπ' Αγγέλων τά βραβεία τής νίκης εδέξασθε, τάς κεφαλάς υμών στεφθέντες, καί πεπαρρησιασμένη τή ψυχή, φαιδρώς εις τόν νυμφώνα τόν μέγαν συνεληλύθατε. Πρόβε, τό κλέος τών Μαρτύρων, Τάραχε, τών δαιμόνων ολοθρευτά, καί Ανδρόνικε, νίκη τών Πιστών,παρρησίαν έχοντες, τώ Σωτήρι τών όλων πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.
Καί νύν... Θεοτοκίον
'Εδωκας σημείωσιν
Δαιμόνων κλονούμενον, ταίς προσβολαίς καί είς βάραθρον, απωλείας ώθούμενον, οικτείρησον Δέσποινα, καί στερέωσόν με, αρετών εν πέτρα, καί τάς βουλάς τών δυσμενών, διασκεδάσασα καταξίωσον, ποιείν με τά προστάγματα, τού σού Υιού καί Θεού ημών, όπως τύχω αφέσεως, εν ημέρα τής κρίσεως.
Η Σταυροθεοτοκίον
Νεκρούμενον βλέπουσα, Χριστόν η πάναγνος Δέσποινα, καί νεκρούντα τόν δόλιον, ωλόλυζε κράζουσα, πικρώς τώ εκ σπλάγχνων, αυτής προελθόντι, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα κατεπλήττετο. Τέκνον μου ποθεινότατον, μή επιλάθη τής δούλης σου, μή βραδύνης φιλάνθρωπε, τό εμόν καταθύμιον.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά της Οκτωήχου.
Δόξα… Ήχος α'
Ανδρέου Ιεροσολυμίτου
Τό τριστέλεχον άθροισμα, οι ισάριθμοι τής Αγίας Τριάδος,ώσπερ αστέρες φαεινοί εκ τής Εώας φανέντες, τήν κτίσιν συγκαλούσι, πρός ιεράν πανήγυριν, Πρόβος, καί Τάραχος σύν Ανδρονίκω τώ σοφώ, τάς γάρ σάρκας αυτών θηρίοις παρέδωκαν, καί τώ αίματι τήν γήν πορφυρώσαντες, στεφηφόροι εν ουρανοίς, μετ' Αγγέλων χορεύουσιν, αιτούμενοι υπέρ ημών τον φιλάνθρωπον Θεόν, πλημμελημάτων άφεσιν δωρηθήναι, καί τό μέγα έλεος.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Τών ουρανίων ταγμάτων
Μεταβολήν μοι τού βίου, Παρθένε δώρησαι, από τών εμπαθών με, μεταφέρουσα τρόπων, πρός θείας απαθείας, νεύσιν ομού, καί οικείωσιν άρρητον, πένθος χαρμόσυνον βρύειν μου τήν ψυχήν, αενάως μοι παρέχουσα.
Η Σταυροθεοτοκίον
Αναρτηθέντα ως είδεν, επί Σταυρού τόν αμνόν, η άμωμος Παρθένος, θρηνωδούσα εβόα, Γλυκύτατόν μου τέκνον, τί τό καινόν, καί παράδοξον θέαμα; πώς ο κατέχων τά πάντα εν τή χειρί, επί ξύλου προσηλώθης σαρκί;
Απολυτίκιον, Ήχος πλ. α’
Τόν συνάναρχον Λόγον
Τών Αγίων Μαρτύρων τά κατορθώματα, ουρανών αι Δυνάμεις υπερεθαύμασαν, ότι εν σώματι θνητώ, τόν ασώματον εχθρόν, τή δυνάμει τού Σταυρού, αγωνισάμενοι καλώς, ενίκησαν αοράτως, καί πρεσβεύουσι τώ Κυρίω, ελεηθήωαι τάς ψυχάς ημών.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Η Συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.
Μέλψοιμι τών σών Μαρτύρων Σώτερ κλέος. Ιωσήφ
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Αρματηλάτην Φαραώ
Μαρτυρικαίς ηγλαϊσμένοι χάρισι, τώ στεφοδότη Χριστώ, εν ουρανοίς πόθω, Μάρτυρες παρίστασθε, φωτί καταυγαζόμενοι, τρισηλίου λαμπάδος, καί πάντας καταφωτίζετε, πίστει τούς υμάς μακαρίζοντας.
Εν διωγμώ τής εύσεβείας ώφθητε, πάσαν διώκοντες, τήν δυσσεβή πλάνην, Μάρτυρες αήττητοι, γενναίοις αγωνίσμασιν, ως καλοί στρατιώται, ως Εκκλησίας ερείσματα, καί τής αληθείας κραταίωμα.
Λελογισμένη διανοία Πάνσοφοι, αποκρουσάμενοι, τήν πονηράν ζάλην, καί τήν αγριαίνουσαν, τής ασεβείας θάλασσαν, ταίς τού Πνεύματος αύραις, πρός τούς λιμένας εφθάσατε, τούς επουρανίους γηθόμενοι.
Ψυχαίς Μαρτύρων τά υμών συγχαίρουσι, Μάρτυρες πνεύματα, εν ουρανοίς όντως, Πρόβε καί Ανδρόνικε, καί Τάραχε μακάριε, ανδρικώς γάρ τούς πόνους, τής μαρτυρίας ηνύσατε, νίκαις θεϊκαίς κλεϊζόμενοι.
Ο τώ Πατρί καί τώ Αγίω Πνεύματι, Λόγος συνάναρχος, Παρθενικήν μήτραν, βουληθείς κατώκησε, καί σάρξ ατρέπτως γέγονε.καί παθών εκουσίως, Μαρτύρων θεία στρατεύματα, πίστει εναθλείν παρεσκεύασεν.
Ωδή γ’
Ουρανίας αψίδος
Ισχυρώς τώ διώκτη, αντιταχθείς Τάραχε, καί τήν συντριβήν τού προσώπου, φέρων στερρότατα, μύλας συνέθλασας, τών νοουμένων λεόντων, αριστεύς γενόμενος, σθένει τού Πνεύματος.
Μεγαλόφρονι γνώμΝ, τούς αικισμούς ήνεγκας, νώτου καί γαστρός Μάρτυς Πρόβε, διατεινόμενος, καί συμφλεγόμενος, τοίς οβελίσκοις τά στέρνα, καί τό θεολόγον σου, στόμα τυπτόμενος.
Ιερείον καθάπερ, αναρτηθείς έφερες, πόνους δριμυτάτων μαστίγων, Μάρτυς Ανδρόνικε, πυρός κατάφλεξιν, εκρίζωσιν τών οδόντων, καί τής θεολόγου σου, γλώσσης αφαίρεσιν.
Τριφεγγείς αστέρες, ταίς νοηηταίς λάμψεσιν, άπασαν εν δόξΝ τήν κτίσιν, καταφωτίζετε, σκότος διώκοντες, τής πολυθέου απάτης, αθλοφόροι Μάρτυρες, θεοειδέστατοι.
Θεοτοκίον
Ως καλήν ως ωραίαν, ως εκλεκτήν άχραντε, Λόγος ο τό πάν ουσιώσας, σέ εκλεξάμενος, σού τήν αμόλυντον, καί θεοδόχον γαστέρα, βουληθείς κατώκησεν ο υπερούσιος.
Ο Ειρμός
«Ούρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».
Κάθισμα Ήχος πλ. δ’
Τήν Σοφίαν
Τής Αγίας Τριάδος τήν κραταιάν, οπλισάμενοι πίστιν νεανικώς, Ανδρόνικος, Πρόβος τε, καί ο πάνσοφος Τάραχος, τής πολυθέου πλάνης, τό κράτος διέλυσαν, καί λαούς πρός θείαν, αγάπην συνέδησαν, όθεν τά τής νίκης, κομισάμενοι γέρα, χοροίς συνευφραίνονται, ασωμάτων Δυνάμεων, οίς εν πίστει βοήσωμεν. Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.
Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον
Τού Ηλίου νεφέλη τού νοητού, θείου φέγγους λυχνία χρυσοφαής, άσπιλε αμόλυντε, παναμώμητε Δέσποινα, τήν σκοτεινήν ψυχήν μου, τυφλώττουσαν πάθεσι, τής απαθείας αίγλΝ, καταύγασον δέομαι, καί μεμολυσμένην, τήν καρδίαν μου πλύνον, ροαίς κατανύξεως, μετανοίας τε δάκρυσι, καί τού ρύπου με κάθαρον, πρεσβεύουσα Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων δούναί μοι τήν άφεσιν, τώ ευσεβώς προσκυνούντι, τόν πανάγιον τόκον σου.
Η Σταυροθεοτοκίον
Εν τώ ξύλω ορώσα τώ σταυρικώ, η πανάμωμος Μήτηρ τόν Λυτρωτήν, εθρήνει δακρύουσα, καί πικρώς απεφθέγγετο, καί συνοχή καρδίας, τάς κόμας εσπάραττε, καί πρός αυτόν εβόα. Υιέ μου καί Κύριε, πώς σε τών Εβραίων, ανομώτατος δήμος, αδίκως προσπήγνυσι, τώ σταυρώ Αναμάρτητε; πώς καί θέλων υφίστασαι, όξος καί τήν τρήσιν πλευράς, χολήν τε, οίμοι! καί ήλους μακρόθυμε; αλλά δόξα σου Σώτερ, τοίς θείοις παθή μασι.
Ωδή δ’
Σύ μου ισχύς, Κύριε
Νόμον τόν σόν, Λόγε τηρούντες οι Μάρτυρες, τών ανόμων νόμους εβδελύξαντο, τούς αθετείν σε τόν Ποιητήν, εγκελευομένους, δαιμόνων επιτηδεύμασι, καί πάσαν υποστάντες, τρικυμίαν βασάνων, ουρανίου γαλήνης επέτυχον.
Στέργων Χριστού, φέρειν ζυγόν επαυχένιον, τόν αυχένα χαίρεις συντριβόμενος, τόν δέ Σταυρόν, ράβδον κραταιάς, Τάραχε παμμάκαρ, δυνάμεως επαγομενος, τών ράβδων τάς νιφάδας, υποφέρεις κραυγάζων. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.
Ως δυνατός, θείω γενόμενος Πνεύματι, τών κνημών σου, φέρεις τήν επώδυνον, καρτερικώς, Πρόβε συντριβήν, καί τήν τών ομμάτων, αφαίρεσιν φωτιζόμενος, τή γνώσει τής Τριάδος, τελεώτατον Μάρτυς, καί τοίς άνω χοροίς συναπτόμενος.
Νεανικώς, Μάρτυς Ανδρόνικε ίστασο, πρό βημάτων, ανταγωνιζόμενος, τώ δυσμενεί, λίαν καρτερώς, όθεν κατατέμνων, τάς κνήμας σου ευτονώτερον, ειργάζετό σε κάραν, τήν αυτού συμπατούντα, καί πορείαν τήν άνω στελλόμενον.
Θεοτοκίον
Μόνη Θεόν, φέρεις εν μήτρα σαρκούμενον, τόν τό είναι, πάσι παρεχόμενον, όν εν σταδίω οι ακλινείς, καθομολογούντες, ενήθλησαν θείοι Μάρτυρες. Παρθένε Θεοτόκε, τών Αγγέλων τό θαύμα, καί δαιμόνων τό τραύμα πανύμνητε.
Ωδή ε'
Ίνα τί με απώσω
Ακλινείς οδοιπόροι, τρίβου τής στενής καί τραχείας γεγόνατε, πειρασμών νιφάδας, ως αφρούς θαλαττίους ωθούμενοι, αρραγείς ως πύργοι, ως επί πέτραν τήν καρδίαν, Αθλοφόροι εδράσαντες πίστεως.
Ρητορεύων τά θεία, καί θεολογών τά σωτήρια δόγματα, τών χειλέων φέρεις, τά σπαράγματα γνώμης στερρότητι, αποφράττων στόμα, κατά Θεού Τάραχε μάκαρ, βλασφημίαν λαλούν τού ποιήσαντος.
Τετραχώς τεταμένος, καί ταίς εκ μαστίγων πληγαίς συνεχόμενος, τής ψυχής εδήλου, τό γενναίον ο Πρόβος ανάστημα, στεφηφόρος όθεν, αναδειχθείς σύν τοίς συνάθλοις, Βασιλεί τών αιώνων παρίσταται.
Θεοτοκίον
Υπερτέρα τών άνω, πέφυκας Δυνάμεων, Λόγον κυήσασα, τού Πατρός Παρθένε, τόν συνάναρχον Καί συναϊδιον, ού ταίς φρυκτωρίαις, οι, Αθληταί καταυγασθέντες, αθεϊας τήν νύκτα παρέδραμον.
Ωδή ς'
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ
Ρομφαία τού δυνατού, γενόμενοι διά πίστεως, καρδίας τών ασεβών, ανδρείως ετρώσατε, ανταγωνισάμενοι, κατ' αυτών γενναίως, Αθλοφόροι μεγαλώνυμοι.
Ως πάλαι τόν Δανιήλ, εν λάκκω θήρες ηδέσθησαν, ούτω καί νύν τούς στερρούς, οπλίτας τής χάριτος, εν σταδίω έπτηξαν, κατευλαβηθέντες, τά σεπτά τούτων παθήματα.
Νυγείσάν σου τήν πλευράν, εξεικονίζων ο Τάραχος, εισδέχεται ταίς πλευραίς, κεντή ματα Δέσποτα, καί όξος ποτίζεται, καί πυρί τήν κάραν, ωμοτάτως καταφλέγεται.
Θεοτοκίον
Συνέλαβες εν γαστρί, τόν προαιώνιον άχραντε, καί τέτοκας εν σαρκί, τόν φύσει απρόσιτον, καί γάλα επότισας, τόν τροφέα πάντων, Θεομήτορ απειρόγαμε.
Ο Ειρμός
«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, Ο Θεός τής σωτηρίας μου».
Κοντάκιον Ήχος β’
Τά άνω ζητών
Τριάδος ημίν, τήν δόξαν εμφανίσαντες, γενναίοι Χριστού, οπλίται θείοι Μάρτυρες, σύν Ταράχω Πρόβος τε καί Ανδρονικος, ήλεγξαν άπασαν, τών τυράννων αθεότητα, τή πίστει γενναίως εναθλήσαντες.
Ο Οίκος
Του Ιησού τά πάθη γενναίως μιμησάμενοι, άμα σύν Ταράχω τώ σοφώ, ο Πρόβος τε καί Ανδρόνικος, χαίροντες ήχθησαν εν σταδίω, παρανόμων ελέγχοντες αθεϊαν. Όθεν ημείς οι εκ πόθου τιμώντες τήν μνήμην αυτών, εν ύμνοις ανευφημούμεν, καί πιστώς τούς αγώνας κηρύττομεν, εθαυμάστωσε γάρ ο Κύριος, ως φωστήρας εν κόσμω, τή πίστει γενναίως εναθλήσαντας.
Συναξάριον
Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Πρόβου, Ταράχου, καί Ανδρονίκου.
Στίχοι
Ξίφει Τάραχος, Ανδρόνικος καί Πρόβος,
Ήραντο νίκην, γήν προβάντες ταράχου.
Τμήθη δωδεκάτη, Πρόβος, Ανδρόνικος, Τάραχός τε.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Καλλινίκου Μάρτυρος Δομνίνης.
Στίχοι
Μέλη Δομνίνα καί περ εξαρθρουμένη,
Ούκ ήν αληθή πίστιν εξαρνουμένη.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Αναστασίας τής Παρθένου.
Οι Άγιοι εβδομήκοντα Μάρτυρες, ξίφει τελειούνται.
Ο Άγιος Θεόδωρος, Επίσκοπος Εφέσου εν ειρήνΝ τελειούται.
Αι Άγιοι Μάρτυρες Μαλεφθά, Ανθία καί οι Μάρτυρες, Ιουβεντίνος, Μάξιμος, Δωρόθεος καί Διόδωρος, ξίφει καί πυρί τελειούνται.
Ο Άγιος Ιωάννης, Επίσκοπος Δαμασκού εν ειρήνΝ τελειούται.
Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ'
Θεού συγκατάβασιν
Ωτίων αφαίρεσιν, υπέστης χαίρων Τάραχε ένδοξε, ως εύή κοος δούλος, τού κλίναντός σοι ούς ευμενέστατον, καί τάς ευχάς σου πληρώσαντος, κράζοντος. Εύλογη τός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Τεινόμενοι Μάρτυρες, καί ταίς βασάνοις καταικιζόμενοι, σταθηρά διανοία, τοίς παρανόμοις αντικατέστητε. καί νικηφόροι γενόμενοι ψάλλετε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Επλήσθη τό πνεύμά σου, ενθέου δρόσου καί αναψύξεως, οπηνίκα τάς χείρας, πυρί καί κάραν καταφλεγόμενος, ώσπερ οι Παίδες εκραύγαζες Τάραχε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Ραντίσματι Άγιοι, σεπτών αιμάτων πλάνης τούς άνθρακας, κατασβέσαντες, δρόσον ημίν ενθέου βλύζετε χάριτος, καί ιαμάτων προχέετε νάματα, τοίς ευφημούσιν υμών, τήν μνήμην πάντοτε.
Θεοτοκίον
Κενούται εν μήτρα σου, πατρώων κόλπων μή αφιστάμενος, ο πληρέστατος Λόγος, καί σάρξ Οράται, καί βρέφος τίκτεται, ώ μελωδούμεν Παρθένε γηθόμενοι. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Ωδή η’
Επταπλασίως κάμινον
Λελαμπρυσμένοι στίγμασι, καί ωραίοι εν κάλλεσι, τής καλλοποιού Μακάριοι αθλήσεως, Κυρίω παρίστασθε, στεφανηφόροι πάντοτε, αίγλης τής εκείθεν, πεμπομένης πλουσίως, πληρούμενοι, καί πόθω, μελωδούντες απαύστως, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.
Εν εαυτώ μαινόμενος, ο παράφορος τύραννος, ως νενικημένος ταίς υμών ενστάσεσι, τομώς αποφαίνεται, θανατωθήναι ξίφει υμάς, Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν μελωδούντας, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Οι τής Τριάδος πρόμαχοι, οι καλλίνικοι Μάρτυρες, οι τής αθεϊας τόν κρυμόν σκεδάσαντες, τή θέρμη τής πίστεως, τά τών πιστών προπύργια, άνθη τά τερπνά τού νοητού Παραδείσου, λιμένες τών εν ζάλη, οι ακλόνητοι στύλοι, Ανδρόνικος καί Πρόβος,καί Τάραχος τιμάσθωσαν.
Θεοτοκίον
Σύν Ασωμάτων τάξεσι, σύν Μαρτύρων στρατεύμασι, σύν τοίς Αποστόλοις, καί Προφήταις άπαντες, τήν πάντων δεσπόζουσαν, τών ποιημάτων Δέσποιναν, ώς τών Χερουβίμ, αγιωτέραν καί μόνην, Θεού αγνήν Μητέρα, ευσεβώς ανυμνούμεν, Χριστόν υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.
Ο Ειρμός
«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς Θεοσεβέ»σιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών. Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».
Ωδή θ’
Έφριξε πάσα ακοή
Ίσχυσαν σώματι φθαρτοίς αφθαρσίαν τοίς αγώσι προσκτήσασθαι, οι γενναιότατοι, καί τοίς Αγγέλοις εξωμοιώθησαν, τήν βασιλείαν τού Θεού, λαβόντες ασάλευτον, Πρόβος καί Τάραχος, καί Ανδρόνικος Χριστού οι θεράποντες.
Ώφθητε άνθρακες πυρί, τώ αϋλω μυστικώς αναπτόμενοι, καί κατεφλέξατε, υλώδη πλάνην Μεγαλομάρτυρες, καί αναλάμψαντες ώς φώς, τήν κτίσιν αυγάζετε, καί περισώζετε, εκ κινδύνων καί παθών τάς ψυχάς ημών.
Σήμερον άγει εορτήν, ετησίαν καί λαμπράν καί χαρμόσυνον, η Εκκλησία Χριστού, τήν θείαν ταύτην υμών πανήγυριν, καί συναγάλλονται υμίν, Προφήται Απόστολοι, καί πάντες Μάρτυρες, Αθλοφόροι νικηταί μεγαλώνυμοι.
Ήρθητε πρός φωτοειδή Παραδείσου Αθλοφόροι σκηνώματα, περιβαλλόμενοι λαμπράν εσθήτα, ήν εξυφάνατε, πολυειδέσιν αικισμοίς, καί θρόνω παρ ίστασθε, τού Παντοκράτορος, υπέρ πάντων εκτενώς ικετεύοντες.
Θεοτοκίον
Φείσαί μου Σώτερ ο τεχθείς, καί φυλάξας τήν τεκούσάν σε άφθορον, μετά τήν κύησιν, όταν καθίσης κρίναι τά έργα μου, τάς ανομίας παρορών, καί τάς αμαρτίας μου, ως αναμάρτητος, ελεήμων ως Θεός καί φιλάνθρωπος.
Ο Ειρμός
«Εφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος, εκων κατήλθε μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».
Εξαποστειλάριον
Τοίς Μαθηταίς
Πολυειδείς οι Μάρτυρες, αικισμούς ενεγκόντες, πολλών επάθλων έτυχον, καί βραβείων τής νίκης, παρά Χριστού τού Σωτήρος, Τάραχος ο θεόφρων καί Πρόβος καί Ανδρόνικος, οι στερροί, Αθλοφόροι, ών τήν σεπτήν, εκτελούντες μνήμην, τούτους τιμώμεν, υπέρ ημών πρεσβεύοντας, τού ρυσθήναι πταισμάτων.
Θεοτοκίον
Αμαρτιών πελάγει με, καί παθών εν τή ζάλη, διηνεκώς ποντούμενον, πρόφθασον Θεοτόκε, τή παναλκεί σου δυνάμει, καί διάσωσον τάχος, καί πρός λιμένα ίθυνον, μετανοίας με όπως, δοξολογώ, σόν Υιόν όν έτεκες απορρήτως, καί σέ τήν Θεομήτορα, ευλαβώς μεγαλύνω.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.
Δόξα… Ήχος δ' Ανατολίου
Στρατευθέντες τώ Χριστώ, τά επί γής τερπνά κατελίπετε, καί τόν σταυρόν επ' ώμων άραντες, διά βασάνων πολυπλόκων, αυτώ ηκολουθήσατε, καί εναντίον βασιλέων καί τυράννων πολλών, μή αρνησάμενοι αυτόν, υπ' Αγγέλων τά βραβεία τής νίκης εδέξασθε, τάς κεφαλάς υμών στεφθέντες, καί πεπαρρησιασμένη τή ψυχή, φαιδρώς εις τόν νυμφώνα τόν μέγαν συνεληλύθατε. Πρόβε, τό κλέος τών Μαρτύρων, Τάραχε, τών δαιμόνων ολοθρευτά, καί Ανδρόνικε, νίκη τών Πιστών,παρρησίαν έχοντες, τώ Σωτήρι τών όλων πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Έδωκας σημείωσιν
Τό χαύνον καί έκλυτον, Παρθενομήτορ μετάβαλε, τής ψυχής μου πανάμωμε, εις ρώσιν καί δύναμιν, τού φόβω καί πόθω, ποιείν τε καί πράττειν, τά δικαιωματα Χριστού, όπως εκφύγω τό πύρ τό άστεκτον, καί κλήρον τόν ουράνιον, καί τήν ζωήν τήν απέραντον, διά σού απολάβοιμι, ευφραινόμενος πάντοτε.
Η Σταυροθεοτοκίον
Ρήγνυται χειρόγραφον, τό απ' αιώνος νυγείσης σου, τής πλευράς Πολυέλεε, Αδάμ τού προπάτορος, καί η απωσμένη, φύσις τών ανθρώπων, ρανίσιν αίματος τού σού, καθαγιάζεται ανακραζουσα. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου, δόξα τή θεία σταυρώσει σου, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.