Τα Μηναία
ΤΗ ΙΖ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ωσηέ καί τού Αγίου Οσιομάρτυρος Ανδρέου τού εν τή Κρίσει.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων.
Στιχηρά τού Προφήτου
Ήχος α’
Πανεύφημοι Μάρτυρες
Τό Πνεύμα τό Άγιον Πατρός, τό εκπορευόμενον, διά τής σής γλώττης ώρισε, Χριστού τήν μέλλουσαν, εν εσχάτοις χρόνοις, παρουσίαν έσεσθαι, επί ανακαινίσει τής κτίσεως. καί νύν τήν έκβασιν, θεωρούντες τών προρρήσεων, σού Προφήτα, τήν μνήμην γεραίρομεν.
Τή γνώμη πορνεύουσαν τό πρίν, από σού Φιλάνθρωπε, φύσιν ημών μνηστευσάμενος, τής βεβηλώσεως, ελυτρώσω ταύτην, σεαυτώ καθ' ένωσιν, συνάψας υπέρ νούν αδιάρρηκτον, καί τούτου σύμβολον, ό Προφήτης σου γενόμενος, τάς πρίν πόρνας, σωφρόνως ηγάγετο.
Προφήτα θεσπέσιε τάς σάς, ρήσεις νύν Θεώμενος, πεπληρωμένας τή χάριτι, καί παριστάμενος, τώ Θεώ τών όλων, υπέρ πάντων πρέσβευε, τών πίστει εκτελούντων τήν μνήμην σου, τούτοις αιτούμενος, τών πταισμάτων τήν συγχώρησιν, καί ειρήνην, καί βίου διόρθωσιν.
Στιχηρά τού Οσιομάρτυρος
Ήχος δ'
Ως γενναίον εν Μάρτυσι
Οι τών πόνων ιδρώτές σου, τής ασκήσεως ένδοξε, πρός Μαρτύρων στάδιον εκκαλούμενοι, πλήρη Ανδρέα τήν έφεσιν, εν σοί εναπέθεντο, ούς ευκαίρως εις Θεόν, επεδείξω στερρότατα, αλλά πρέσβευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς έν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.
Λίθος άλλος υπέρτιμος, γεγονώς διά πίστεως, ουχ υπέστης θραύσιν δεινώς τυπτόμενος, αλλ' επί γής κυλιόμενος, τής πίστεως ένδοξε, ομαλίσας τήν οδόν, ευεπίβατον τέθεικας. καί κατέστρεψας, τής δοκήσεως Μάκαρ Κοπρωνύμου, φαυλοτάτην δόξαν ώσπερ, σεσαθρωμένον θεμέλιον.
Αποστόλων τοίς δόγμασι, τεθραμμένος Μακάριε, καί Πατέρων ενθέων τοίς διδάγμασι, τού σαρκωθέντος ετίμησας, Θεού τό ορώμενον, εν συμβόλοις ιεροίς,καί σεπτοίς τοίς μορφώμασιν, όθεν ένδοξε, υπέρ τούτου αθλήσας ανεδείχθης, ευσεβείας υποφήτης, καί τών Μαρτύρων καλλώπισμα.
Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον
Μυριάκις πανάχραντε, υπεσχόμην μετάνοιαν, τών εμών ποιήσασθαι παραπτώσεων, αλλ' ουκ εά με η φαύλη μου, των κακών συνήθεια, διά τούτό σοι βοώ, καί προσπίπτω καί δέομαι. Σύ με Δέσποινα, εξελού τής τοιαύτης τυραννίδος, οδηγούσα πρός τά κρείττω, καί σωτηρίας εχόμενα.
Η Σταυροθεοτοκίον
Η αμνάς η κυήσασα, τό αρνίον τό άμωμον, τό τήν αμαρτίαν ελθόν ιάσασθαι, παντός τού κόσμου Πανάχραντε, οικείω εν αίματι, τό
σφαγέν υπέρ ημών, καί ζωώσαν τά πέρατα, σύ με ένδυσον, γυμνωθέντα τής θείας αφθαρσίας, εξ ερίου τού σού τόκου, περιβολήν θείας χάριτος.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.
Απολυτίκιον τού Προφήτου
Ήχος β'
Τού Προφήτου σου Ωσηέ τήν μνήμην, Κύριε εορτάζοντες, δι΄αυτού σε δυσωποούμεν, Σώσον τάς ψυχάς ημών.
Καί τού Οσιομάρτυρος
Ήχος δ'
Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τώ όρει, τάς νοητάς τών δυσμενών παρατάξεις, τή πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ τού Σταυρού, αύθις δέ πρός άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τόν Κοπρώνυμον, τώ τής πίστεως ξίφει, καί δι' αμφοίν εστέφθης εκ Θεού, οσιομάρτυς Ανδρέα αοίδιμε.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, αναγινώσκονται οι Κανόνες τής Οκτωήχου είς, καί οι δύο παρόντες τών Αγίων.
Ο Κανών τού Προφήτου, ού η Ακροστιχίς.
Ωσηέ μέλπω τούς θεοπνεύστους λόγους.
Θεοφάνους
Ωδή α' Ήχος α'
Τώ βοηθήσαντι Θεώ
Ως θεηγόρος αληθώς, ώ Προφήτα Ωσηέ, τώ Ζωοδότη παρεστώς, εκτενώς ικέτευε, λυτρωθήναι κινδύνων, άπαντας τούς ευφημούντάς σε.
Σού τής ψυχής τό οπτικόν, εκκαθάρας μολυσμών, κατηξιώθης προοράν, τηλαυγώς τά μέλλοντα, καί προλέγειν αψεύστως, άριστα τά εκβησόμενα.
Η τής προγνώσεως πηγή, η σοφία τού Θεού, τόν θεηγόρον Ωσηέ, προφητείας ποταμόν, ανέδειξε τοίς πάσι, βρύοντα θεία διδάγματα.
Θεοτοκίον
Επιφανέντα τόν Χριστόν, εκ Παρθένου δι' ημάς, εκ τής Αιγύπτου προφανώς, ο Πατήρ εκάλεσεν, Ωσηέ ως προείπε, πάλαι ο θεοπτικώτατος.
Ο Κανων τού Οσιομάρτυρος, έχων Ακροστιχίδα τήν δε.
Ανδρείας υμνώ τόν φερώνυμον πόθω. Ιωσήφ.
Ωδή α' Ήχος β'
Εν βυθώ κατέστρωσε
Ανδρικώς τά πάθη τής σαρκός, Πάτερ δουλωσάμενος, τώ λογισμώ ανδρείας ως επώνυμος, τυράννων ωμότητα, κατεπάλαισας, καί νομίμως ενήθλησας, όθεν σε συμφώνως, πίστει συνελθόντες μακαρίζομεν.
Νοητώς ως άνθραξ πυρωθείς, θέρμη θείου Πνεύματος, τόν παγετόν τών παθών διεσκέδασας, κρουνοίς τών αιμάτων δέ, πύρ απέσβεσας, δυσσεβείας αλλότριον, μέγιστε Ανδρέα, Ομολογητά θεομακάριστε.
Δεσμευθείς τώ πόθω τού Χριστού, Πάτερ εκ νεότητος, τόν σόν σταυρόν αναλαβών, γηθόμενος τούτω ηκολούθησας, αρνησάμενος σεαυτόν διά πίστεως, καί ομολογίας, καί τελειοτάτης εναθλήσεως.
Θεοτοκίον
Ραθυμίας ύπνω τήν ψυχήν, πάντοτε βαρούμενος, επί τήν σήν Παρθενομήτορ άχραντε, προστρέχω αντίληψιν. Πρός εγρήγορσιν μετανοίας διέγειρον, τής αιωνιζούσης, τότε ρυομένη με κολάσεως.
Τού Προφήτου Ωδή γ’
Στερέωσόν με Χριστέ
Μυήσει θεοπρεπεί, δεδιδαγμένος τάς θείας εκφαντορίας, εθνών τήν κλήσιν, σαφώς προηγόρευσας Προφήτα, Πνεύματι Αγίω τυπούμενος.
Εσόμενα προοράν, ως ενεστώτα θεόφρον ηξιωμένος, τών Ιουδαίων, σαφώς τήν απόπτωσιν προείπας, καί τών νομικών τήν διάβασιν.
Λυτρούσθαι τόν Ισραήλ, ουκ εν πολέμω καί τόξω καί πανοπλία, αλλ' εν Κυρίω Θεώ Παντοκράτορι προέφης, σάρκωσιν τού Λόγου σημαίνων ημίν.
Θεοτοκίον
Παρθένε χαίρε σεμνή, η συλλαβούσα τόν Λόγον σωματωθέντα, τόν τώ Ιδίω, ημάς λυτρωσάμενον εκ πλάνης, αίματι αγίω, καί σώματι.
Τού Οσιομάρτυρος
Εν πέτρα με τής πίστεως
Ερείσας τού νοός σου τάς βάσεις Πάτερ, εν πέτρα τής αγάπης Χριστού ουδόλως, προσπνεύσεσι σεσάλευσαι εναντίαις, βοών τώ Κτίστη σου. Σύ εί Θεός ημών, καί ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε.
Ιάσεις καί πρό τέλους καί μετά τέλος, πηγάζεις θεορρήμον τοίς ασθενούσι, καί πνεύματα ακάθαρτα απελαύνεις, Ανδρέα Όσιε, βοών τώ Κτίστη σου. Ως ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε.
Ασκήσεως τοίς δάκρυσι λελουμένος, εν αίμασι Μαρτύρων εκαλλωπίσθης. καί όλος ωραιότατος δεδειγμένος, βοών ανέδραμες, πρός τόν ποθούμενον. Ως ουκ έστιν άγιος πλήν σου Κύριε.
Θεοτοκίον
Σαρκός εν ομοιώματι γεγονότα, Πατρός τόν Ομοούσιον Θεόν Λόγον, εκύησας Πανάμωμε υπέρ λόγον, Παρθένος μείνασα, μετά τήν κύησιν, διά τούτο πίστει σε μακαρίζομεν.
Ο Ειρμός
«Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου. ηυφράνΘη γάρ τό Πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν. Ούκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε».
Κάθισμα τού Προφήτου
Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Υπέκλινας τό ούς, τώ λαλούντι Προφήτα, καί πάντων μυηθείς, τών μελλόντων τήν γνώσιν, Χριστού προεσήμανας, παρουσίαν τήν ένθεον, όθεν σήμερον, τήν Παναγίαν σου μνήμην, εορτάζοντες, τόν Λυτρωτήν ανυμνούμεν, τόν σέ μεγαλύναντα.
Δόξα… Τού Οσιομάρτυρος
Ήχος πλ. δ'
Τήν Σοφίαν καί Λόγον
Φερωνύμως Ανδρέα ως αληθώς, κραταιούμενος πίστει τή ευσεβεί, Μάρτυς αξιάγαστε, ως Χριστώ συνεπόμενος, Μοναστών τάς χορείας, εφαίδρυνας πράξεσι, καί Οσίων τής δόξης εδείχθης εφάμιλλος, όθεν καί Μαρτύρων, υπελθών τούς αγώνας, γενναίως ενήθλησας, καί νομίμως ηρίστευσας. Πρωτοκλήτου ομώνυμε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Λογισμοίς ολισθαίνων τοίς πονηροίς, εις βυθόν κατηνέχθην αμαρτιών, καί στένων κραυγάζω σοι, εκ καρδίας Πανάχραντε. Εν εμοί θαυμάστωσον, τό πλούσιον έλεος, καί τής σής ευσπλαγχνίας, τό άπειρον πέλαγος, καί τών οικτιρμών σου, τόν αμέτρητον πλούτον, καί δός μοι μετάνοιαν, καί πταισμάτων συγχώρησιν, ίνα πόθω κραυγάζω σοι, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα, ό ανάξιος δούλός σου.
Η Σταυροθεοτοκίον
Καθελκόμενον Λόγε εν τώ Σταυρώ, υπ' ανδρών παρανόμων γνώμη σκαιά, ορώσα η Μήτηρ σου, τήν ψυχήν ετιτρώσκετο, καί κοπτομένη σπλάγχνα, εθρήνει κραυγάζουσα, καί συνοχή καρδίας, εβόα στενάζουσα. Οίμοι τή τεκούση, σέ Υιέ καί Θεέ μου! πώς θέλων υπέμεινας, τού προσώπου ραπίσματα, καί εμπτύσματα βέβηλα, αδικόν τε θάνατον νύν, επί ξύλου ήλοις προσπηγνύμενος; Όντως ταύτα πάσχεις, τού σώσαι τόν άνθρωπον.
Τού Προφήτου Ωδή δ’
Κατενόησα Παντοδύναμε
Ωσηέ τό θεοπτικώτατον όμμα της Εκκλησίας, κινδύνων σώζε τούς ανυμνούντάς σε.
Τό λαμπρότατον καί στερρότατον, τού Πνεύματος δοχείον, πρεσβεύων σώζε τούς ανυμνούντάς σε.
Ο Κριτή πάντων παριστάμενος, ως ένθεος Προφήτης, παθών με ρύσαι ταίς ικεσίαις σου.
Θεοτοκίον
Υπερβέβηκας αειπάρθενε, τών Αγγέλων τάς τάξεις, τόν Κτίστην τούτων κυοφορήσασα.
Τού Οσιομάρτυρος
Ελήλυθας, εκ Παρθένου
Υπήκοος, γεγονως τών Χριστού διατάξεων, τό τούτου ομοίωμα, Πάτερ σεπτώς προσεκύνησας, όθεν ο παράνομος, σέ πολυτρόποις αικίαις εθανάτωσε.
Μυρίπνοος, αρετών ευωδία γενόμενος, εν τάφω νύν κείμενος, ευωδιάζεις τά πρόσωπα, τών προσπελαζόντων σοι, εν αδιστάκτω καρδία Πάτερ Οσιε.
Νοσήσαντα, Μαμωνάν τόν παγκάκιστον Όσιε, αθλίως τήν αίρεσιν, εν παρρησία διήλεγξας, πρόμαχος γενόμενος, τών Ορθοδόξων Ανδρέα αξιάγαστε.
Θεοτοκίον
Ως εύφορον, εγεώργησας χάριτος άσταχυν, τόν τρέφοντα άπαντας, τούς ορθοδόξως τιμώντάς σε, Δέσποινα πανύμνητε, τόν εκ τής σής σαρκωθέντα μήτρας Κύριον.
Τού Προφήτου Ωδή ε’
Εκ νυκτός ορθρίζοντες
Συμπαθώς κινούμενος, εδίδαξας ημάς, τήν τού Θεού μακρόθυμον, ευσπλαγχνίαν καί χρηστότητα, δι' ής φείδεται πάντων, Προφήτα θεσπέσιε.
Θανατώσας θάνατον, ανέστη ο Χριστός, ως η σοφή σου πρόρρησις, θεοφάντορ προεμήνυσε, καί ζωήν ταίς εν Άδου, ψυχαίς εδωρήσατο.
Εκ βυθού πταισμάτων με, Προφήτα Ωσηέ, προσευχαίς εξάρπασον, παρρησίαν ακατάγνωστον, πρός Χριστόν κεκτημένος, θεόφρον πανόλβιε.
Θεοτοκίον
Ο τών όλων Κύριος, καί πάντων βασιλεύς, ο τώ Πατρί συνάναρχος, υπό χρόνον γέγονε Θεοτόκε Παρθένε, καί σάρξ εχρημάτισεν.
Τού Οσιομάρτυρος
Ο φωτισμός
Τόν σκοτασμόν, βδελυξάμενος Πάτερ τής αμαρτίας, όλος αναλάμψει τής απαθείας, φώς καθωράθης καί φωτίζεις τούς πίστει, προσιόντας τώ θείω τάφω σου, ταίς τών ιαμάτων αύγαίς θεία χάριτι.
Όλος Θεού, καταγώγιον ώφθης καλώς βιώσας, καί γενναιοφρόνως αθλήσας Πάτερ, καί νύν εν τάφω κατακείμενος μένεις, σώος μάκαρ καί αδιάλυτος, πάντων διαλύων πιστών τά νοσήματα.
Νεανικώς, αριστεύσας παμμάκαρ κατά δαιμόνων, καί κατά ανθρώπων αιρετιζόντων, αιωνιζούσης ηξιώθης ευκλείας, καί στεφάνων Ανδρέα, όθεν σε, μετά πόθου πάντες πιστοί μακαρίζομεν.
Θεοτοκίον
Φέρεις Χριστόν, εν αγκάλαις αρρήτω κυοφορία, εναγκαλιζόμενον τούς κακία, καθυπαχθέντας καί τώ πλάνω αθλίως, δουλωθέντας Κόρη πανύμνητε, όθεν ως Θεού σε Μητέρα δοξάζομεν.
Τού Προφήτου Ωδή ς’
Τόν Προφήτην διέσωσας
Προθεσπίζων τά μέλλοντα, Ωσηέ παμμακάριστε, τήν πρός τούς ανθρώπους τού Λόγου, εδήλωσας κάθοδον.
Νεκρωθέντα τοίς πταίσμασιν, η ζωή η αθάνατος, εκ τών κενεώνων τού Άδου, ως έφης ανήγαγε.
Νομικών τήν αναίρεσιν, Ιουδαίων τήν έκπτωσιν, καί τών εθνών τήν στάσιν, Προφήτα εδήλωσας.
Θεοτοκίον
Εκ γαστρός σου ανέτειλε, Θεός Λόγος Πανάμωμε, σάρκα δι' ημάς απορρήτως, φορέσας ως εύσπλαγχνος.
Τού Οσιομάρτυρος
Εν αβύσσω πταισμάτων
Εν φρουρά σε ο άνομος έθετο, υπέρ τού Δεσπότου Ανδρέα φρουρούμενον, καί τό αυτού φυλάττοντα, απαράτρωτον ένθεον θέλημα.
Ρηγνυμένης σαρκός ουκ εφρόντισας, ταίς κατατομαίς τών μαστίγων Μακάριε, αλλ’ ώσπερ άλλου πάσχοντος, εκαρτέρεις ενθέως ρωνννύμενος.
Ως πολύτιμος όλβος κρυπτόμενος, Πάτερ φανερούσαι υπ' όψεσι κείμενος, ως ευσεβών καί θαύμασι, πάντας καταπλουτίζεις τούς τιμώντάς σε.
Θεοτοκίον
Νοεράν σε λυχνίαν προέβλεπε, πάλαι ο Προφήτης τό θείον λαμπάδιον, Χριστόν Αγνή βαστάζουσαν, δι' ού πάντες ημείς εφωτίσθημεν.
Ο Ειρμός
«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».
Κοντάκιον Ήχος γ’
Η Παρθένος
Εορτάζει σήμερον, η Βασιλεύουσα πόλις, εορτήν υπέρλαμπρον, τής φωτοφόρου σου Μνήμης, άπασαν προσκαλουμένη πόλιν καί χώραν, χαίρει γάρ, ως κτησαμένη θησαυρόν μέγαν, τό πολύαθλόν σου σώμα, Ανδρέα Μάρτυς, ορθοδοξίας φωστήρ.
Ο Οίκος
Αντί όπλων, σταυρόν αράμενος πανένδοξε, αντί θώρακος δέ, τήν πίστιν ενδυσάμενος, πρός πάλην εξήλθες εχθρών αοράτων καί ορωμένων, Μάρτυς, αυτόκλητος, καί τούτων κατέβαλες τάς παρατάξεις σθένει τού Πνεύματος, ού εμφορηθείς πλουσίως Όσιε, καμοί παράσχου βραχείαν χάριν, φωταγωγούσάν μου τόν νούν, αξίως τού υμνήσαί σου τούς γενναίους αγώνας, ορθοδοξίας φωστήρ.
Συναξάριον
Τή ΙΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ωσηέ.
Στίχοι
Θεόν τυποίς μνηστήρα γής πορνευτρίας,
Πόρνη συναφθείς, όν Προφήτα νύν βλέπεις.
Εβδομάτη δεκάτη Ωσηέ νέκυν κτερέϊξαν.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Οσιομάρτυρος, Ανδρέου τού εν τή Κρίσει.
Στίχοι
Αμφοίν ποδών σών Ανδρέα τμηθείς ένα,
Αθλήσεως σής εκπεραίνεις τόν δρόμον.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής ανακομιδής τού τιμίου λειψάνου τού Αγίου καί Δικαίου Λαζάρου.
Στίχοι
Αίρουσα Χριστού τώ φίλω Πόλις πύλας,
«Λάζαρε δεύρο» χριστομιμήτως λέγει.
Εις τήν κατάθεσιν τού Λειψάνου τού αυτού Αγίου Λαζάρου.
Στίχοι
Κρύπτουσα νεκρόν Λαζάρου Ρώμη Νέα,
Άλλη παρ' ημίν δείκνυται Βηθανία.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων αυταδέλφων Μαρτύρων καί Αναργύρων, Κοσμά καί Δαμιανού, Λεοντίου, Ανθίμου, καί Ευτροπίου.
Στίχοι
Εκ τού γένους Άραβας, εκ δέ τού ξίφους,
Θείους αριστείς οίδα τούς, Αναργύρους.
Λεοντίου τμηθέντος, ώλετο πλάνος,
Λεοντομήρμυξ, ως Ιώβ βίβλος λέγει.
Άνθιμος, Ευτρόπιος εκτετμημένοι,
Ανθούσι λαμπρόν καί πανευπρεπές μάλα.
Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Τού Προφήτου Ωδή ζ'
Αβραμιαίοι Παίδες
Υπερφυεί φωτισμώ, Ωσηέ τόν νούν φωτιζόμενος, τών μελλόντων μάκαρ’ τήν γνώσιν επλούτησας, τώ Δεσπότη κραυγάζων. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Σύ εν χερσί προφητών, ωμοιώθης πληθύνας αθάνατε, τάς οράσεις Σώτερ ποικίλως μορφούμενος, τοίς σοί πίστει βοώσιν. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Τού Ισραήλ σύ πηγή, σωτηρίας προχέουσα νάματα, ποταμόν ειρήνης Χριστόν προκηρύττουσα, Ωσηέ, ώ βοώμεν. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Ο εξ ανάρχου Πατρός, αναλάμψας εκ σού σεσωμάτωται, Θεομήτορ Κόρη, δι' άφατον έλεος, όν υμνούντες βοώμεν. Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Τού Οσίου
Αντίθεον πρόσταγμα
Υψούμενα κύματα τής πονηρίας, τόν νούν ούκ εσάλευσαν, τόν σόν Ανδρέα Όσιε, εν πέτρα τής γνώσεως, Χριστού ιστάμενον, όθεν πάσιν άκλυστος λιμήν, χειμαζομένοις σαφώς γεγένησαι.
Μωραίς συζητήσεσιν ο δολιόφρων, τόν νούν σκοτιζόμενος, συλήσαι επειράτό σε, δογμάτων λαμπρότησι καλλωπιζόμενον, ώφλησε δέ γέλωτα Σοφέ, πλησθείς αισχύνης τή παρρησία σου.
Ο νούς σου ταίς νεύσεσι ταίς θειοτάταις, καθωραϊζόμενος, Ανδρέα αξιάγαστε, αστέρα ολόφωτον, πάσί σε έδειξε, θαύμασιν εκάστοτε πιστούς, φωταγωγούντα ανευφημούντάς σε.
Θεοτοκίον
Ναός εχρημάτισας Θεού τού ζώντος, εν ώ τήν κατοίκησιν αρρήτως εποιήσατο, Παρθένε πανύμνητε, ο ουρανούς κατοικών, καί δι' αγαθότητα πολλήν, βροτός γενέσθαι καταδεξάμενος.
Τού Προφήτου Ωδή η'
Τόν εν φλογί πυρός
Υπέρ κατάληψιν, η Προφήταις δοθείσα παρά τής θείας δωρεάς, προγνωστική ενέργεια, καί μελλόντων γνώσις! Υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.
Στόμα θεόπνευστον, κεκτημένος καί γλώσσαν, θεηγορούσαν Ωσηέ θεοσεβείας αίγλην τε, φωταγωγούσαν μέλπεις, Υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.
Λόγοις καί πράγμασι προφητεύων ελέγχεις, τόν εκπορνεύσαντα λαόν, συμβολικώς Πανόλβιε, εκδιδάσκων μέλπεις. Υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Ο συναϊδιος, τού Θεού Θεός Λόγος, εκ τής αγίας σου γαστρός, σωματωθείς επέφανεν, Αγνή τοίς βοώσιν. Υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε είς πάντας τούς αιώνας.
Τού Οσίου
Κάμινος ποτέ
Πάθη τής σαρκός, Σοφέ προθανατώσας, ασκητικοίς επ' αγωνίσμασιν, ήθλησας στερρότατα, τού Σωτήρος τό ομοίωμα, καί τής Παρθένου πάντων τε, Όσιε τών Αγίων, τιμητικώς ασπαζόμενος.
Οι μανιωδώς, κατά Χριστού λυττώντες, θήρες ως άγριοι επέθεντο, Πάτερ θανατώσαί σε, όθεν σύροντες καί παίοντες, απέρριψαν εις βάραθρα, Μάρτυρα αληθείας, σέ προφανώς εργαζόμενοι.
Θαύμασι πιστούς, ως νάμασιν αρδεύεις, καί φυγαδεύεις Παμμακάριστε, πονηρίας πνεύματα, καί καθαίρεις αρρωστήματα, τήν χάριν τών ιάσεων, άνωθεν δεδεγμένος, παρά Χριστού τού Θεού ημών.
Ώφθης Ουρανών, Παρθένε πλατυτέρα, Θεόν εν μήτρα σου χωρήσασα, τόν πάσιν αχώρητον, όν ικέτευε λυτρώσασθαι, στενοχωρίας άχραντε, Δέσποινα ψυχοφθόρου, τούς εύσεβώς ανυμνούντάς σε.
Ο Ειρμός
«Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας. Εύλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».
Τού Προφήτου Ωδή θ’
Χαίρε Παρθενίας
Γέρας ως Προφήτης είληφας, Ωσηέ δεξάμενος, στέφανον εύπρεπείας, παρά τού Θεού παμμακάριστε.
Όλω τώ φωτί λαμπόμενος, τού Χριστού Πανάριστε, δίδου ταίς σαίς πρεσβείαις, τούτον ευμενή τοίς υμνούσί σε.
Ύμνοις σύν Αγγέλων τάγμασιν, Ωσηέ παρέστηκας, τόν Δεσπότην γεραίρων, ζήσας πολιτείαν ισάγγελον.
Θεοτοκίον
Σώσαι βουληθείς τόν άνθρωπον, ο Σωτήρ καί Δεσπότης, εξ αχράντου Παρθένου, σάρκα τήν ημών ενεδύσατο.
Τού Οσίου
Ανάρχου Γεννήτορος
Ιδού Πάτερ Όσιε, τόν δρόμον σου ετέλεσας, τήν ορθόδοξον πίστιν τηρήσας άμωμον, δι' ήν εναθλήσας νομίμως, στέφος διπλούν άνωθεν εδέξω, ως Μάρτυς αήττητος, ασκητής ακαταγώνιστος.
Ως κρίνον ηδύπνοον, ως ρόδον Πάτερ ήνθησας, εν λειμώνι, τής θείας σαφώς ασκήσεως, καί ευωδιάζεις ως κέδρος, μαρτυρικώς κατηγλαϊσμένος, Ανδρέα πανόλβιε, μοναζόντων εγκαλλώπισμα.
Σημείοις καί τέρασι, σαφώς ωραϊόμενος, αδιάλυτος μένεις πάντων επ' όψεσι, κείμενος παμμάκαρ Ανδρέα, καί τάς ψυχάς φωτίζων τών πίστει, θερμή προσιόντων σοι, καί αεί μακαριζόντων σε.
Ημέραν εόρτιον, καί θυμηδίας έμπλεων, τήν αγίαν σου μνήμην άγοντες σήμερον, πίστει εκβοώμέν σοι Πάτερ. Ταίς πρός Θεόν αγίαις λιταίς σου, πασών ημάς λύτρωσαι, τών τού βίου περιστάσεων.
Θεοτοκίον
Φωτός οικητήριον, η μήτρα σου γεγένηται, τού φωτίσαντος κόσμον αυγαίς Θεότητος, καί τής αγνωσίας τό σκότος, από τής γής πανάμωμε Κόρη, τελείως διώξαντος, διά τούτό σε δοξάζομεν.
Ο Ειρμός
«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου, ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».
Εξαποστειλάριον τού Προφήτου
Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν
Ως λίαν υπερθαύμαστος, Ωσηέ θεηγόρε, η εκ Θεού δοθείσά σοι, πνευματέμφορος χάρις, δι' ής προείπας Προφήτα, εμφανώς τού Σωτήρος, τήν εκ Παρθένου σάρκωσιν, τόν σταυρόν καί τά πάθη, καί τήν σεπτήν, θείαν εξανάστασιν, Ισραήλ δέ, τού όντως ματαιόφρονος, εξολόθρευσιν άρδην.
Τού Οσίου, όμοιον
Ανδρέαν τόν καλλίνικον, ευφημήσωμεν πάντες, ενθέως εορτάζοντες, τήν σεπτήν αυτού μνήμην, οι ευσεβείς μετά πόθου, ούτος γάρ τού Σωτήρος, τά σεπτά εκτυπώματα, τών Αγίων τε πάντων, πανευσεβώς, τιμών ανεκήρυξεν, όθεν στέφος, εν ουρανοίς εδέξατο, σύν Αγγέλοις χορεύων.
Θεοτοκίον
Σέ προεδήλου Πάναγνε, προελθείν εκ λαγόνων, στειρωτικών η άνικμος, ράβδος του Ιερέως, βλαστήσασα παραδόξως, σέ Προφήται καί νόμος, Μητέρα προεκήρυττον, τού Δεσπότου τών όλων, καί Ποιητού, όν δυσώπει πάναγνε Παναγία, σωθήναι τούς υμνούντάς σε, άχραντε Θεοτόκε.