Τα Μηναία
ΤΗ ΙΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Λουκά.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους, ς' καί ψάλλομεν τά παρόντα Προσομοια Στιχηρά.
Ήχος πλ.δ'
Τί υμάς καλέσωμεν
Τί σε ονομάσω Απόστολε; ουρανόν, ότι τήν δόξαν διηγήσω τού Θεού. αστραπήν, ότι τόν κόσμον καταυγάζεις φωτισμώ, νεφέλην, επομβρούσαν θεία νάματα, κρατήρα, τής σοφίας ενθεώτατον, οινον ημίν αναβρύοντα, τόν τάς καρδίας ευφραίνοντα. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Τί σε νύν προσείπω Θεόληπτε; ποταμόν, εκ Παραδείσου προερχόμενον ημίν, κιβωτόν τής διαθήκης, ήν διέθετο Χριστός, φωστήρα, νοητόν φώς απαστράπτοντα, λυχνίαν, Εκκλησίαν καταυγάζουσαν, άρτον ζωής, θείαν τράπεζαν, ποτήριον θείου πόματος. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Τί σε νύν θεόπτα καλέσωμεν; λειτουργόν τών μυστηρίων, δραστικώτατον Χριστού, τής σκηνής τής νοουμένης, αρχιτέκτονα σοφόν, τάς πλάκας, λατομούντα τάς τής χάριτος, τόν νόμον, γεγραφότα τόν καινότατον, τόν εκ Σιων προερχόμενον, καί διά σού κηρυττόμενον. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Τί σε νύν καλέσωμεν Ένδοξε; θησαυρόν τών ουρανίων, χαρισμάτων ασφαλή, ιατρόν καί τών ψυχών, καί τών σωμάτων ακριβή, τού Παύλου, συνεργάτην καί συνέκδημον, τάς Πράξεις Αποστόλων εκτιθέμενον. Πολλά Λουκά τά ονόματα, η αρετή σοι πεποίηκεν. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Τί σε Θεορρήμον προσφθέγξωμαι; Μαθητήν ότι ημίν, ευηγγελίσω τόν Χριστόν, ιατρόν ότι τά πάθη, θεραπεύεις τών ψυχών, λυχνίαν, νοητον φώς απαστράψασαν, κρηπίδα, ικαί θεμέλιον τής πίστεως, σύ γάρ ημίν διεχάραξας, τό πάνσεπτον Ευαγγέλιον. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Τί σε νύν προσείπω Θαυμάσιε; θεωρόν τών τής σοφίας, διδαγμάτων αψευδή; συγγραφέα πρακτικόν, τής Αποστόλων διδαχής, καί στύλον, ευσεβείας ακατάσειστον, ή πύργον Εκκλησίας ακατάλυτον. Πολλά σου τά προτερήματα, καί μείζονα τά χαρίσματα. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Δόξα... Ήχος πλ. β' Ανατολίου
Απόστολε Χριστού, καί τών θείων δογμάτων Συγγραφεύ, καί της Εκκλησίας εδραίωμα, σύ ως αληθώς, τάς εν ζόφω τής αγνωσίας καρδίας, εισδυσάσας εν τώ βυθώ τής απωλείας, ελκύσας θεηγορίαις, διέσωσας ως εκ σάλου τρικυμίας, οπαδός γενόμενος τού σκεύους τής εκλογής Παύλου, αλλά καί μιμητής. Όθεν αιτούμέν σε, Λουκά αξιάγαστε, τών Αντιοχέων τό εγκαλλώπισμα. Πρέσβευε τώ Σωτήρι καί Θεώ υπέρ τών πίστει εκτελούντων τήν αεισέβαστον μνήμην σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τριήμερος ανέστης
Τριάς απειροδύναμε, μονάς η Τρισυπόστατος, ταίς πρεσβείαις τού σεπτού σου Μαθητού, καί θείου Αποστόλου, καί τής Αειπαρθένου, σώσον ημάς τούς ανυμνούντάς σε.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών
Χάρις τοίς χείλεσί σου Λουκά, πυρίνη γλώσση εξεχύθη Απόστολε, καί γλώσσα πυρός εδείχθης, λόγους εκπέμπων φωτός, τοίς φωτός αξίοις τώ κηρύγματι, βολίδας φλεγούσας δέ, τοίς τό σκότος ποθήσασι, γράφων διδάσκων, τό σεπτόν Ευαγγέλιον, καί οσμή ζωής, τοίς ζωήν οντως Θέλουσιν, ώφθης ως Παύλος έφησεν, όν έσχες διδάσκαλον, οσμή θανάτου δέ πάλιν, τοίς μή ζωήν αγαπήσασιν. Αλλ' ημίν ειρήνην, καί ζωήν καί φώς παράσχου, καί μέγα έλεος.
Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.
Έγνωμεν εκ τών λόγων τών σών, καθάπερ έφης τήν τών λόγων ασφάλειαν, ών έθου ενθέως Μύστα, επείπερ γράψαι ημίν, περί τών πραγμάτων επεχείρησας, ών πεπληροφόρησαι, καί καθώς σοι παρέδωκαν, οι πρίν αυτόπται, ών καί σύ ίσος γέγονας, υπηρέτης τε, τής τού Λόγου σαρκώσεως, όν μετά την Ανάστασιν, εις Εμμαούς έβλεψας, καί καιομένη καρδία, μετά Κλεόπα συνέφαγες. Αυτού θείας θέρμης, καί ημών τών σέ τιμώντων, τάς ψυχάς πλήρωσον.
Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.
Χαίρε ο μόνος γράψας ημίν, τό Χαίρε χαίρων τής Αγνής Ευαγγέλιον, καί ταύτην Κυριοτόκον, ειπόντα τόν Βαπτιστήν, εκ γαστρός ού γράφεις, καί τήν σύλληψιν, καί Λόγου τήν σάρκωσιν, πειρασμούς καί τά θαύματα, λόγους καί πάθη, τόν σταυρόν καί τόν θάνατον, καί τήν έγερσιν, ήν περ είδες, καί άνοδον, Πνεύματός τε τήν κάθοδον, κηρύκων τάς πράξεις τε, καί εξαιρέτως τού Παύλου, ού περ εδείχθης συνέκδημος, ακέστορ καί Μύστα, καί φωστήρ τής Εκκλησίας, ήν φρούρει πάντοτε.
Είτα τό παρόν ιδιόμελον.
Στίχ. Εξεχύθη η χάρις εν χείλεσί σου.
Ήχος δ’ Βασιλείου
Τώ τής Σοφίας αλιευτικώ καλάμω, τής νοητής θαλάσσης, τόν βυθόν ανιχνεύων, εκ θανατηφόρου βυθού, τάς τών πιστών ψυχάς εζώγρησας, Λουκά παμμακάριστε. Όθεν τώ Παύλω μαθητευθείς, όλην εκάθηρας τήν σαυτού καρδίαν, τή επιλάμψει τού Πνεύματος, καί τοίς δόγμασί σου τά έθνη φωτίσας, τά τών παθών νοσήματα, τοίς θαύμασιν ιάτρευσας, Χριστόν τόν Θεόν υπέρ ημών αεί δυσωπών, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Δόξα... Ήχος πλ. β'
Πάνσοφε Αλιεύ, Άγιε Μαθητά, εργάτα τού Σωτήρος, καί θρίαμβε τών αυτού παθημάτων, ο τήν κτίσιν τή πίστει διαδραμών, καί τής πλάνης τά έθνη συναγαγών, καί Θεώ προσενέγκας, ως θυμίαμα καλόν, εις ουρανούς ευωδώθης. Διό παριστάμενος τώ Κριτή, πρέσβευε ρυσθήναι ημάς, τών ανομιών ημών, καί εν η μέρα κρίσεως, λυτρωθήναι κολάσεως.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Ο ποιητής καί λυτρωτής μου Πάναγνε, Χριστός ο Κύριος, εκ τής σής νηδύος προελθών, εμέ ενδυσάμενος, τής πρώην κατάρας τόν Αδάμ ηλευθέρωσε, διό σοι Πάναγνε, ως τού Θεού Μητρί τε, καί Παρθένω αληθώς, βοώμεν ασιγήτως, τό χαίρε τού Αγγέλου. Χαίρε Δέσποινα, προστασία καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.
Απολυτίκιον Ήχος γ’
Απόστολε Άγιε, καί Ευαγγελιστά Λουκά, πρέσβευε τώ ελεήμονι θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.
Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον
Σέ τήν μεσιτεύσασαν, τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλανθρωπος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, ψάλλονται οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αποστόλου, ο παρών, εις ς’.
Ποίημα Θεοφάνους
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Η κεκομμένη
Τής ανωτάτω σοφίας τό στόμα σου, κρατήρα θείον Σοφέ, πάντες επιστάμενοι, Απόστολε Λουκά, τόν μέγαν καί απόρρητον, τής χάριτος πλουτούντες θησαυρόν, προθύμως αρυόμεθα, τώ Κυρίω ψάλλοντες. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Μυσταγωγών σε Χριστός τά ουράνια, καί θεοπνεύστους γραφάς, αμέσως διανοίγων σοι Απόστολε Λουκά, καί μύστην αναδείκνυσι, καί κήρυκα σοφόν τών υπέρ νούν, ευτόνως ανακράζοντα. Τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Χειροτονεί σε τώ Παύλωσυνέκδημον, η Εκκλησία Χριστού, Λουκά παμμακάριστε, τή χάριτι αυτού ευθέως διαλάμποντα, επόμενόν τε ίχνεσιν αυτού, καί συνανακράζοντα. Τώ Κυρίω άσωμεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Θεοτοκίον
Τής ανεκφράστου καί θείας συλλήψεως, τής πανυμνήτου Αγνής, τόν τρόπον διεσάφησας, Απόστολε Λουκά, τό Πνεύμα τό Πανάγιον, ελήλυθε σαφώς γάρ επ' αυτήν, καί Λόγος επεσκίασεν, ώ συμφώνως ψάλλομεν. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Ωδή γ’ Σύ εί τό στερέωμα
Σού τό Ευαγγέλιον, Λουκά Θεσπέσιε άνωθεν, Ανατολήν, επισκεψαμένην, τούς ανθρώπους παρίστησι.
Πράξεις ενθεώτατα, διαπραττόμενος άριστα, πανευσεβώς, τάς τών Αποστόλων, γραφικώς ανιστόρησας.
Παύλος ο μακάριος, τών εγκωμίων σοι έπλεξε, τάς απαρχάς, καί τούς σούς επαίνους, επιγράψας παρέθετο.
Θεοτοκίον
Σέ νύν μακαρίζουσιν, ως προεφήτευσας Άχραντε, αι γενεαί, πάσαι τών ανθρώπων, διά σού νύν σω ζόμεναι.
Ο Ειρμός
«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνείσε τό πνεύμά μου».
Κάθισμα Ήχος πλ. δ'
Τήν Σοφίαν καί Λόγον
Ως συνέκδημος Παύλου αναδειχθείς, τούς ποικίλους κινδύνους καρτερικώς, υπέμεινας πανεύφημε, τού Κυρίου Απόστολε, καί τόν δρόμον αθλήσει, τελέσας τής πίστεως, σύν αυτώ εν υψίστοις, εύφραίνει Μακάριε, όθεν καί τώ κόσμω, τό Χριστού Ευαγγέλιον, κηρύξας εφώτισας, τήν υφήλιον άπασαν. Λουκά πανσεβάσμιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.
Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον
Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ακατάφλεκτον βάτον, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν ανάκλησιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη, τώ κόσμω καί άφεσις, τών αρχαίων εγκλημάτων. Διά τούτο βοώμεν αύτή, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, τόν άχραντον τόκον σου.
Ωδή δ'
«Επέβης εφ' ίππους, τούς αποστόλους σου Κύριε, καί εδέξω χερσί σου, ηνίας αυτών, καί σωτηρία γέγονεν, η ιππασία σου, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».
Ως ώφθης τή αίγλη, πεφωτισμένος τού Πνεύματος, ηξιώθης χερσί σου, τούς νόμους αυτού, τοίς θεοφίλοις άριστα διατυπώσασθαι, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμεισου Κύριε.
Η χάρις ευρούσα, τού Παρακλήτου σε σκήνωμα, εξεχύθη πλουσίως, σοίς χείλεσι, καί τής ειρήνης κήρυκα, πάσιν ανέδειξε, τοίς πιστώς μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Αγώνων τώ Παύλω, ως κοινωνός ώφθης Ένδοξε, καί στεφάνων ενδίκως ηξίωσαι, τής βασιλείας, ένθα νύν συναγαλλόμενοι, κραυγάζετε συμφώνως. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ευρών σου τό κάλλος, τής διανοίας ο Κύριος, ως ταίς θείαις ακτίσιν, ωραίως διαλαμπούσης, κήρυκά σε προχειρίζεται, τοίς πίστει μελωδούσι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Θεοτοκίον
Καθείλε δυνάστας, από τών θρόνων ο Κύριος, η Παρθένος καί Μήτηρ ως έφησε, τούς δέ πεινώντας, θείων αγαθών ενέπλησε, τούς πιστώς μελωδούντας. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε' Φώτισον ημάς
Φώς τό νοητόν, τή καρδία σου δεξάμενος, τών μολυσμάτων εκ τών πρίν καθαρθείς, αγάπης νόμω, τοίς πάσι Λουκά μετέδωκας.
Σύ ταίς αστραπαίς, ταίς τής χάριτος πανόλβιε, κατηυγασμένος καθωράθης σαφώς, πυρίνη γλώσση, ενθέως Λουκά φθεγγόμενος.
Παύλω τώ σοφώ, συνοδεύειν επεπόθησας, αγαπητός γάρ προσηγόρευσαι, ως υπηρέτης, Ευαγγελιστά τής χάριτος.
Θεοτοκίον
Χαίροις αληθώς, παρθενίας τό κειμήλιον, η τής Προμήτορος ανάκλησις, καί τής κατάρας, η λύσις τού Προπάτορος.
Ωδή ς' Τήν δέησιν εκχεώ
Εις όρος τών αρετών Απόστολε, αναβάς τώ ποθουμένω ωμίλεις, καί ως Μωσής θεογράφους, τάς πλάκας, εγγεγραμμένας δακτύλω του Πνεύματος, εδέξω Μακάριε διττάς, Λουκά τής οικουμένης διδάσκαλε.
Τόν κόσμον σαίς διδαχαίς εφώτισας, οία ρήτωρ τής σεπτής Εκκλησίας, ταίς γάρ αυγαίς, τής ακτίστου Τριάδος, πεπυρσευμένος ωράθης Θεόληπτε, καί γέγονας ώσπερ αστήρ, δαδουχών οικουμένης τά πέρατα.
Τάς νόσους νύν τών ψυχών Θεόπνευστε, ιατρεύεις τών σωμάτων ώς πάλαι, εμπιστευθείς, ουρανόθεν τό δώρον, καί ως πλουτήσας τήν χάριν τού Πνεύματος, ο Παύλος γάρ σε μαρτύρων, ιατρόν γεγονέναι παρίστησιν.
Θεοτοκίον
Επέβλεψεν επί σέ ο Κύριος, τήν εμήν ανακαινίζων ουσίαν, ως δυνατός, μεγαλεία ποιήσας, Θεογεννήτορ ως έφης Πανάμωμε, καί έσωσέ με διά σού εκ φθοράς, ως Θεός καί φιλάνθρωπος.
Ο Ειρμός
«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η Ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ, Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».
Κοντάκιον Ήχος δ’
Επεφάνης σήμερον
Μαθητής γενόμενος τού Θεού Λόγου, σύν τώ Παύλω άπασαν, εφωταγώγησας τήν γήν, καί τήν αχλύν απεδίωξας, τό θείον γράψας, Χριστού Ευαγγέλιον.
Ο Οίκος
Ως ιατρός καί μαθητής Λουκά ηγαπημένος, μυστική χειρουργία τά πάθη τής ψυχής μου, καί τά τού σώματος ομού ίασαι, καί δός μοι κατά πάντα ευεκτείν, καί σού τήν παναοίδιμον γηθόμενος γεραίρειν πανήγυριν, όμβροις τε δακρύων, αντί μύρων τό σεπτόν σου καί πάντιμον σώμα καταβρέχειν, ως στήλη γάρ ζωής εγγεγραμμένη τώ ναώ τώ θαυμαστώ τών Αποστόλων πάσιν εκφωνει, καθάπερ καί σύ τό πρώτον, το θείον γράψας Χριστού Ευαγγέλιον.
Συναξάριον
Τή ΙΗ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Λουκά.
Στίχοι
«Είς Εμμαούς βλέπειν σε κάν πρίν ειργόμην,
(Λουκάς λέγει), τρανώς σε νύν Χριστέ βλέπω».
Ογδοάτη δεκάτη πέρατος βίου έμμορε Λουκάς.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Μαρίνου τού γέροντος.
Στίχοι
Γέρων Μαρίνος εξελέγχει γραύν πλάνην,
Τόλμη νεάζων, καί τελειούται ξίφει.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιουλιανού τού εν τώ Ευφράτη.
Στίχοι
Εκ τού παρατρέχοντος ως όναρ βίου,
Ιουλιανός άσμενος παρατρέχει.
Ο Άγιος Μνάσων επίσκοπος Κύπρου, καί οι Άγιοι τεσσαράκοντα παίδες ξίφει τελειούνται.
Μνήμη τών Αγίων νεοφανών Μαρτύρων Γαβριήλ καί Κυρμιδώλη τών εν Αιγύπτω αθλησάντων τώ 1522.
Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο θεός,ελέησον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ' Παίδες Εβραίων
Ώπως Λουκά τε καί Κλεόπα, εμφανίζεται Δεσπότης εκ τού τάφου! αναστάς γάρ αυτούς, εδίδασκε κραυγάζειν. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.
Τρίβον τού βίου διατρέχων, συνοδεύοντα τόν Λόγον εύρες Μάκαρ, ουρανίων σκηνών, ανοίγοντά σοι πύλας, Ευλογητός ει κράζοντι, ό Θεός εις τούς αιώνας.
Λύρα τού Πνεύματος εδείχθης, μελωδήματα θεόθεν φθεγγομένη, τούς ανθρώπους Λουκά, φωτίζουσα βοώντας. Εύλογητός εί Κύριε, ο Θεός είς τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Χαίρε Μαρία Θεοτόκε, ο Ασώματος εβόα σοι Παρθένε. σύν αυτώ δέ πιστοί, βοώμέν σου τώ τόκω. Ευλογημένος πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.
Ωδή η’ Τόν εν όρει αγίω
Θεογράφους, ως πλάκας δεδεγμένοι, τάς σάς βίβλους, πιστώς κατατρυφώμεν, τού φωτισμού τής χάριτος πανόλβιε, Κύριον υμνούντες, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.
Ως οργάνω, τή γλώττη σου τό πνεύμα, κεχρημένον, φωτίζει τούς ανθρώπους, μυσταγωγούν τής χάριτος τά δόγματα, Κύριον υμνούντας, καί υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.
Συνεδέθης, τή σχέσει μετά Παύλου, Θεορρήμον, Λουκά τώ θεηγόρω, καί ξυνωρίς πανέντιμος εδείχθητε, Κύριον υμνούντες, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοπλόκω, σαγήνη σου τών λόγων, θεοκήρυξ, τους πλάνη κρατουμένους, πρός φωτισμόν τής πίστεως εζώγρησας, Κύριον υμνούντας, καί υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Ελισάβετ, Μητέρα σε Κυρίου, προσεφώνει, Προφήτις δεδειγμένη, τόν Βαπτιστήν καί Πρόδρομον βαστάζουσα. Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοώσα εις αιώνας.
Ο Ειρμός
«Τόν εν όρει, αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω, πυρί τό τής Παρθένου, τώ Μωϋσεί μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».
Ωδή θ’ Όρους παρήλθες
Έστης Λουκά τής εφέσεως, τό τών ορεκτών οία φθάσας τό έσχατον, καί τέλους μακαρίου σαφώς επέτυχες, λυθέντων τών εσόπτρων,τής αληθείας ταίς εμφάσεσι.
Λάμψας τώ κόσμω ως ήλιος, ενθεαστικώς τή Τριάδι παρίστασαι, σύν Παύλω τώ θεόπτη, Λουκά πανεύφημε, μεθ' ού σεθεοφάντορ, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.
Αίγλη Λουκά τή φωσφόρω σου, τούς σούς υμνητάς φαιδρυνθήναι δυσώπησον, καί κόσμω τήν ειρήνην παμμάκαρ βράβευσον, όπως σε θεηγόρε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν.
Χαίρων Λουκά νύν παρίστασαι, τώ Παμβασιλεί τώ στεφάνω κοσμούμενος, τής θείας ευπρεπείας καί ωραιότητος, διό σε θεορρήμον, ακαταπαυστως μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Λόγον εδέξω τόν άσαρκον, φύσιν τήν εμήν αναπλάσαι βουλόμενον, καί τούτον σαρκωθέντα Παρθένε τέτοκας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.
Ο Ειρμός
«Όρους παρήλθες τής φύσεως,τόν Δημιουργόν συλλαβούσα καί Κύριον, καί πύλη σωτηρίας τώ κόσμω γέγονας, διό σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλυνομεν».
Εξαποστειλάριον
Τοίς Μαθηταίς
Λουκά Χριστού Αποστολε, μύστα τών απορρήτων, καί των εθνών Διδάσκαλε, μετά Παύλου τού θείου, καί τής αγνής Θεοτόκου, ής τήν θείαν εικόνα, εκ πόθου ανιστόρησας, εκδυσώπει θεόπτα, υπέρ ημών, τών μακαριζόντων σε καί τιμώντων, τήν ιεράν σου κοίμησιν, Πάνσοφε μυστολέκτα.
Θεοτοκίον
Δέσποινα πάντων Άνασσα, πρόφθασον εν κινδύνοις, πρόφθασον εν ταίς θλίψεσι, πάρεσο εν ανάγκαις, τής τελευταίας ημέρας, μή Σατάν ημάς λάβη, μή Άδης, μή απώλεια, αλλά τώ τού Υιού σου, τότε φρικτώ, ανευθύνως βήματι παραστώμεν, ως Θεομήτωρ γάρ αγνή, όσα θέλεις ανύεις.
Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος α’ Νεφέλην σε φωτός
Χριστού τόν Μαθητήν, τόν τού Ευαγγελίου συγγραφέα σοφώτατον, σκεύους τής εκλογής τόν ωραίον, χαρακτήρα έμψυχον πιστοί, ού εν ταίς Εκκλησίαις απάσαις ο έπαινος, Λουκάν τόν Απόστολον, εν ύμνοις Τιμήσωμεν. αυτός γάρ εκήρυξε, τού Θεού τά παράδοξα θαύματα, φωτίσας τούς επί γής, θεολογίας ακτίσι διά τής χάριτος.
Ψυχών ιατρικήν, υπέρ τήν τών σωμάτων εκμαθών, επιστήμην Σοφέ, κατ' άμφω παγκαλής ανεδείχθης, τήν Θεού σοφίαν εμπνευσθείς, εν ή καί θεραπεύων ψυχάς καί τά σώματα, Λουκά παμμακάριστε, καλείς πρός επίγνωσιν, πτεροίς πρός τόν έρωτα τού Θεού, τούς ανθρώπους εκάστοτε, ανάγεις εις ουρανόν, καί υπέρ πάντων πρεσβεύεις τών ευφημούντων σε.
Αγκίστρω λογικώ, τούς εν βάθει αγνοίας, ως ιχθύας εισδύσαντας, ελκύσας εις επίγνωσιν θείαν, τώ Χριστώ οψώνιον καλόν, προσηγάγω Παμμάκαρ, τιμήν αξιόχρεων, ζωήν τήν ακήρατον λαβόντας καί άληκτον, διό καί Απόστολος τού Χριστού εχρημάτισας, Σοφός Ευαγγελιστής, καί συγγραφεύς τών πραχθέντων έργων τής Χάριτος.
Είτα τό ιδιόμελον τούτο.
Ήχος πλ. δ’
Λέοντος Μαϊστορος
Δεύτε πάσα κτίσις, τόν αληθώς ιατρόν πνευματικόν, καί τού Σωτήρος Μαθητήν, Λουκάν τόν αοίδιμον εν ωδαίς ευφημήσωμεν. Ούτος γάρ αθεϊας τήν νοσον, τώ επιχρίσματι τής Χριστού κολυμβήθρας εθεράπευσε, καί ποταμούς θεοβρύτων ναμάτων εκ στόματος, εψυχωμέναις χώραις, τού Ευαγγελίου κατήρδευσεν, όθεν εξήλθε προφητικώς ο φθόγγος αυτού εις τήν οικουμένην, καί πρεσβεύει σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Δόξα... Ήχος ο αυτός
Δαυϊτικώς συνελθόντες οι Πιστοί εν άσμασι, τώ μυστικώ ρήτορι τού Λόγου, Λουκά εκβοήσωμεν. Η γλώσσά σου κάλαμος γραμματέως εδείχθη, Χριστού τού οξυγράφου, ωραϊζουσα τάς όψεις, πρός τήν γνώσιν τών εθνών, τής θείας επιγνώσεως, εν ή ανεκήρυξας τό Ευαγγέλιον, καί τών συναποστόλων σου τάς Πράξεις συνεγράψω. Διό παριστάμενος τή Τριάδι καί Θεώ, πρέσβευε υπέρ τών ψυχών ημών.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.