Τα Μηναία
ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί Νοταρίων, Μαρκιανού καί Μαρτυρίου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος δ’
Ως γενναίον εν Μάρτυσιν
Οι τόν δρόμον τελέσαντες, καί τήν πίστιν τηρήσαντες, μαρτυρίου στέφανον ανεδήσαντο, Μαρκιανός καί Μαρτύριος, οι πύργοι οι άσειστοι, Εκκλησίας οι μαζοί, οι τό γάλα τό άδολον, αναβλύζοντες, οι φαιδροί μαργαρίται, οι φωστήρες, οι τήν κτίσιν ταίς ακτίσι, τής ευσεβείας πυρσεύοντες.
Μίαν γνώμην προφέρουσα, καί τό έν συμφρονήσασα, η δυάς η ένθεος, τήν διαίρεσιν, τήν τού Αρείου διέλυσε, διδάσκουσα σέβεσθαι, συναϊδιον Πατρί, τόν Υιόν καί συνάναρχον, καί τώ Πνεύματι, εν μονάδι Τριάδα, καί Μονάδα, εν Τριάδι μίαν φύσιν, τρισί προσώποις αμέριστον.
Ο παδοί καί ομότροποι, μιμηταί, καί ομόζηλοι, τού Ιεροκήρυκος Παύλου ώφθητε, καί τή εκχύσει τού αίματος, εχθρούς εβυθίσατε.καί αιρέσεων δεινών, εξηράνατε χείμαρρον, καί εδείχθητε, ποταμός ευσεβείας καταρδεύων, τού Χριστού την Εκκλησίαν, Μαρκιανέ καί Μαρτύριε.
Δόξα… Ήχος α’ Γερμανού
Μαθηταί καί οπαδοί γεγονότες, τού τής ομοουσίου Τριάδος ομολογητού καί κήρυκος, καί σύν αυτώ υπέρ αυτής διωκόμενοι Μακάριοι, τόν διά ξίφους θάνατον, τών αιρετικών γλωσσαλγιών προεκρίνατε, όθεν καί μαρτυρικοίς στεφάνοις κοσμηθέντες παρά Θεού, καί παρρησίαν λαβόντες, πρεσβεύσατε τού ρυσθήναι εκ κινδύνων, τούς τιμώντας τήν μνήμην υμών.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τών ουρανίων ταγμάτων
Γνώμη σαθρά ολισθήσας, γυμνός κατάκειμαι,καί πρός τήν σήν Παρθένε, καταφεύγω γαλήνην, εκ ζάλης εναντίας καί πειρασμών, πολυτρόπων με λύτρωσαι, ίνα υμνώ σου τήν χάριν θεοπρεπώς, Θεοτόκε αειπάρθενε.
Η Σταυροθεοτοκίον
Υπέρ ημών ό Υιός σου,παθείν ηνέσχετο, ίνα τώ τούτου πάθει, τήν απάθειαν πάσι, παράσχη Θεοτόκε, όθεν αυτόν, καθικέτευε πάντοτε, παθών παντοίων με ρύσασθαι, καί ψυχής, καί τού σώματος πρεσβείαις σου.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.
Δόξα... Ήχος γ’
Οι νοεροί τής Εκκλησίας φωστήρες, καί Τριάδος υπέρμαχοι, Μαρκιανός καί Μαρτύριος, τώ θυρεώ τής πίστεως τάς αιρέσεις τρεψάμενοι, ορθοδοξίας φωτί τόν κόσμον κατεφαίδρυναν. Παύλω δέ πειθαρχούντες ισαποστόλω. ποιμένι καί διδασκάλω τών αληθών δογμάτων, Αρείου καί Νεστορίου καθείλον τήν διαίρεσιν, Σαβελλίου καί Σεβήρου τήν σύγχυσιν εκτρεπόμενοι, καί τριαδικώς θεολογούντες μονάδα, καί τόν εκ Παρθένου σαρκωθέντα Θεόν, εν δυσί ταίς ουσίαις ενα Υιόν, ευσεβώς πάσιν ανυμνείν οι πανεύφημοι εκήρυξαν. Διό στεφάνους τής νίκης ουρανόθεν κομισάμενοι οι θεσπέσιοι, αιτούνται ημίν τό μέγα έλεος.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Εν γυναιξίν αγία, Θεοτόκε Μήτηρ ανύμφευτε, πρέσβευε όν έτεκες Βασιλέα καί Θεόν, ίνα σώση ημάς ως φιλάνθρωπος.
Η Σταυροθεοτοκίον
Μεγάλη τού Σταυρού σου, Κύριε η δύναμις.
Ορώσα τόν εκ σού τεχθέντα Παναμώμητε, κρεμάμενον εν ξύλω, ωλόλυζες βοώσα, Ποθεινότατόν μου Τέκνον, πού σου έδυ τό κάλλος, τό καλλωπίσαν τών ανθρώπων τήν φύσιν.
Απολυτίκιον
Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε
Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν αναγινώσκονται οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.
Διττοίς προσοίσω Μάρτυσιν μελωδίαν. Ιωσήφ.
Τριστάτας κραταιούς
Ωδή α' Ήχος δ'
Διόλου τώ φωτί, τής Αγίας Τριάδος, ελλαμπόμενοι αεί, φωστήρες απλανείς, χρηματίζετε Άγιοι, όθεν πίστει τήν φωσφόρον, εορτήν υμών σήμερον, εκτελούντες φαιδρώς αγαλλόμεθα.
Ιδείν τόν επί γής, αναλάμψαντα Λόγον, εκ Παρθένου δι' ημάς, ποθούντες Αθληταί, τώ Πατρί ομοούσιον, τούτον καθομολογούντες, βιαιότατον θάνατον, λογισμώ στερροτάτω υπέστητε.
Τού Παυλου τού σοφού, θεηγόροι δειχθέντες, οπαδοί καί φοιτηταί, ομότιμον Πατρί, τόν Υιόν εκηρύξατε, όθεν ξίφεσι τμηθέντες, τή πλημμύρα τού αίματος, Αθλοφόροι τήν γήν ηγιάσατε.
Θεοτοκίον
Τόν άναρχον Υιόν, τού Θεού συλλαβούσα, εσωμάτωσας Αγνή, γενόμενον βροτόν, διά έλεος άφατον, όθεν τούτον προσκυνούντες, ευσεβώς σε δοξάζομεν, τήν αιτίαν τής πάντων Θεώσεως.
Ωδή γ'
Ουκ εν σοφία
Ορθοδοξία, λαμπρυνόμενοι θείω εν Πνεύματι, τόν Αρείου σκοτασμόν, ολοσχερώς διεφύγετε, Μάρτυρες γενόμενοι τού Παντοκράτορος.
Ίσον τόν Λόγον, τώ Πατρί δογματίσαντες Άγιοι, κατεκρίθητε θανείν, Μαρκιανέ καί Μαρτύριε, καί πρός ατελεύτητον, ζωήν μετέβητε.
Στρατολογία, ιερά τών Αγγέλων συνήφθητε, καί Μαρτύρων τοίς χοροίς, περιφανώς ηριθμήθητε, όθεν τήν σεπτήν υμών, μνήμην γεραίρομεν.
Θεοτοκίον
Πεποικιλμένη, κροσσωτοίς εν χρυσοίς ως Βασίλισσα, τού Δεσπότου καί Θεού, εκ δεξιών νύν παρίσταται, Δέσποινα πρεσβεύουσα, υπέρ τών δουλων σου.
Ο Ειρμός
«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ού γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου Φιλάνθρωπε».
Κάθισμα Ήχος γ’
Τήν ωραιότητα
Τόν ομοούσιον, τού πρό αιώνων Πατρός, Υιόν καί κύριον, ένσαρκον Λόγον Χριστόν, ανεκηρύξατε σαφώς, αδιαιρέτως Άγιοι, όθεν μέχρις αίματος, υπέρ τούτου ανέστησε, πάσαν στηλιτεύσαντες, τού Αρείου δυσσέβειαν, διό εν παρρησία υπάρχοντες, πρεσβεύσατε υπέρ τών ψυχών ημών.
Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον
Ακατανόητον, καί ακατάληπτον, υπάρχει Δέσποινα, θεοχαρίτωτε, τό πεπραγμένον επί σοί, Αγνή φρικτόν μυστήριον, τόν γάρ απερίγραπτον, συλλαβούσα εκύησας, σάρκα περιθέμενον, εξ αχράντων αιμάτων σου, όν πάντοτε Αγνή ως Υιόν σου, δυσώπει τού σώσαι τάς ψυχάς ημών.
Η Σταυροθεοτοκίον
Η απειρόγαμος, Αγνή καί Μήτηρ σου, Χριστέ ορώσά σε, νεκρόν κρεμάμενον, επί τού ξύλου μητρικώς, θρηνολογούσα έλεγε. Τί σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο άνομος, δήμος καί αχάριστος, ο πολλών καί μεγάλων σου, Οικτίρμον δωρεών απολαύσας; Υμνώ σου τήν θείαν συγκατάβασιν.
Ωδή δ'
Ο καθήμενος εν δόξη
Ρωμαλέα διανοία, καί τελείω φρονήματι, τήν ορθοδοξίαν, Μάρτυρες Κυρίου κρατύναντες, μαρτυρικώς τόν αγώνα ετελέσατε, τής αιρέσεως, τόν σκοτασμόν απελάσαντες.
Ο τόν Λόγον μή κηρύξας, τώ Πατρί όμοούσιον, ως μανείς αφρόνως, Μάρτυρες νευραίς απηγχόνισται, τών ιερών υμών πόνων καί βεβύθισται, τών αιμάτων, ταίς επιρροαίς θεία χάριτι.
Στρατευθέντες τώ Κυρίω, διά πίστεως Άγιοι, καί ενηθληκότες, τοίς επουρανίοις στρατεύμασι, συνηριθμήθητε, όθεν μακαρίζεσθε, στηριγμός ημών, καί φωτισμός χρηματίσαντες.
Οι μαζοί τής Εκκλησίας, οι τό γάλα προχέοντες, τής ορθοδοξίας, καί τούς ευσεβείς διατρέφοντες, Μαρκιανός ο γενναίος καί Μαρτύριος, ευφημείσθωσαν, χαρμονικοίς μελωδήμασιν.
Θεοτοκίον
Ιερός πάλαι Προφήτης, όρος θείον εκάλεσεν, αρεταίς Παρθένε, πάναγνε διόλου κατάσκιον, εξ ού σωτήριος Λόγος πεφανέρωται, είς ανάπλασιν, καί φωτισμόν τών Ψυχών ημών.
Ωδή ε’
Ασεβείς ουκ όψονται
Σοφωτάτων ώφθητε, δογμάτων οπαδοί, Παύλου θείου ιερουργού, ού τούς τρόπους Μάρτυρες εκμιμησάμενοι, καρτερώς ηθλήσατε, καί νομίμως κατεστέφθητε.
Ως αστέρες λάμπετε, εν ύψει τής σεπτής, Εκκλησίας περιφανώς, σκότος τό βαθύτατον αποδιώκοντες, τής Αρείου Άγιοι, γενναιότατοι αιρέσεως.
Μακρυνθέντες Αγιοι, τού βίου τών τερπνών, ωκειώθητε τώ Χριστώ, βραχυτάτω αίματι, καί τήν ασάλευτον, βασιλείαν ένδοξοι, Αθλοφόροι εκληρώσασθε.
Θεοτοκίον
Αληθώς Θεού Υιόν, εκύησας Αγνή, ομοούσιον τώ Πατρί, καί τώ θείω Πνεύματι θεογεννήτρια, όν απαύστως αίτησαι, οικτειρήσαι τάς ψυχάς ημών.
Ωδή ς’
Ήλθον είς τά βάθη
Ρήμασι ποιμενος θεοσόφου, σοφοί ακολουθούντες, τήν ορθόδοξον πίστιν τηρείτε, Μαρκιανέ, καί θείε Μαρτύριε, υπέρ ής εσφαγιάσθητε.
Τίμιος ενώπιον Κυρίου, ο θάνατος ωράθη, υμών Άγιοι, σοφοί οπλίται, όθεν τιμαίς, ετησίοις ένδοξοι, υπό πάντων μακαρίζεσθε.
Υμάς τούς γενναίους Αθλοφόρους, Μαρκιανέ παμμάκαρ, καί Μαρτύριε πηγήν θαυμάτων, η τού Χριστού, Εκλησία έχουσα, αιωνίως επαγάλλεται.
Θεοτοκίον
Στόματι καί γλώσση σε Μητέρα, παναληθώς Παρθένε, τού Θεού ημών ομολογούμεν, αυτόν Αγνή, εκτενώς ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο Ειρμός
«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου πολυέλεε».
Κοντάκιον Ήχος δ’
Ο υψωθείς
Αγωνισάμενοι καλώς από βρέφους, Μαρκιανέ σύν τώ σοφώ Μαρτυρίω, τόν αποστάτην Άρειον καθείλετε, άτρωτον τηρήσαντες, τήν ορθόδοξον πίστιν, Παύλω εφεπόμενοι, τώ σοφώ διδασκάλω, όθεν σύν τούτω εύρατε ζωήν, ως τής Τριάδος υπέρμαχοι άριστοι.
Ο Οίκος
Ως υπηρέται ευσεβώς Θεού τού φιλανθρώπου, Δυάς ευλογημένη, προφθάσατέ με τάχος, λυτρούμενοί με τών δεινών, λόγον μοι σοφίας χορηγούντες, τήν υμών ανευφημούντι άθλησιν, ήν υπέρ τής πίστεως Άγιοι, γνώμ! lαδιστάκτω υποστάντες, τών στεφάνων ετύχετε τών επουρανίων, χοροίς τε τών Αθλητών καί Αποστόλων, Διδασκάλων καί σεπτών Αρχιερέων συγχαίρετε αεί, ως κήρυκες Θεού Λόγου, ως τής Τριάδος υπέρμαχοι άριστοι.
Συναξάριον
Τή ΚΕ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί Νοταρίων, Μαρκιανού καί Μαρτυρίου.
Στίχοι
Χριστού καλάμους τούς Νοταρίους νόει,
Εις αιμα τό σφών εκ ξίφους βεβαμμένους.
Πέμπτη Μαρκιανόν τάμον εικάδι Μαρτύριόν τε.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αναστασίου.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ουαλλερίνου.
Στίχοι
Ουαλλερίνος τήν κάραν τμηθείς ξίφει,
Τομής βραχείας ώ πόσα στέφη λάβοι!
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Σαβίνου.
Στίχοι
Είσδύς τό πύρ χορευε, Μάρτυς Σαβίνε,
θείαν χορείαν, πρόξενον θείου στέφους.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ουαλλερίου καί Χρυσάφου.
Στίχοι
Διττοίς Αθληταίς η τιμωρία ξίφος,
Ηγουμένοις τρύφημα τήν Τιμωρίαν.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Ταβιθάς, ήν ανέστησεν εκ νεκρών ο Άγιος Πέτρος.
Στίχοι
Πού σοι, Ταβιθά, Πέτρος; ει γάρ ήν πάλιν,
Ήγειρεν άν σε καί θανούσαν ως πάλαι.
Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ'
Αβραμιαίοι ποτέ
Ιχνηλατούντες καλώς, τόν ιερόν Ποιμένα, ορθοδοξία καλλυνόμενοι, χερσίν ανηρέθητε, κακοδοξούντων μάτην, πανευκλεείς οπλίται.
Νομοθεσίας Θεού, απαρατρώτους πίστει, διατηρούντες θείοι Μαρτυρες, νομίμως ηθλήσατε, υπό χειρών ανόμων, αναιρεθέντες ξίφει.
Μετά ταφήν ιεράν, τών προσιόντων πίστει, υμών τώ τάφω τά νοσήματα, ενθάπτετε Άγιοι, ταίς πρός τόν Ζωοδότην, αγίαις μεσιτείαις.
Εκ τών πηγών μυστικώς, τών ιερών πλουτούντες, τήν θείαν χάριν τών ιάσεων, πιστούς καταρδεύετε, τών νοσημάτων πάσαν, ξηραίνοντες πλημμύραν.
Θεοτοκίον
Λελυτρωμένοι τώ σώ, Θεογεννήτορ τόκω, τής αιωνίου κατακρίσεως, τό Χαίρέ σοι κράζομεν αεί, ευλογημένη καί κεχαριτωμένη.
Ωδή η’
Λυτρωτά τού παντός
Ώσπερ δύο αμνοί σφαγιάζεσθε, τόν Αμνόν τού Θεού ομοούσιον, Πατρός ανακηρύττοντες, καί τραπέζη τή άνω προσενεχθέντες, αθλητών ομηγύρει συντάττεσθε.
Δυναμούμενοι σθένει τού Πνεύματος, εξενευρισαν πλάνης τό φρύαγμα, καί καρτερώς αθλήσαντες, τούς δεινώς παρεθέντας ταίς ασθενείαις, οι πιστοί θεραπεύουσι Μάρτυρες.
Ιατροί τών πιστών χρηματίζοντες, τών παθών ημών Άγιοι Μάρτυρες, τά χαλεπά νοσήματα, καί τάς επαναστάσεις τάς εναντίας, θεραπεύσατε θείαις δεήσεσιν.
Τριαδικόν
Ανυμνούμεν Πατέρα αγέννητον, τόν Υιόν καί τό Πνεύμα τό Άγιον, μίαν ουσίαν άκτιστον, καί θεότητα μίαν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε βοώντες τόν Κύριον.
Θεοτοκίον
Νεκρωθέντας ημάς ανεζώωσας, τήν ζωήν τών απάντων κυήσασα, Θεοκυήτορ Δέσποινα, τών Μαρτύρων η δόξα, καί τών ανθρώπων, τό διάσωσμα καί περιτείχισμα
Ο Ειρμός
«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».
Ωδή θ'
Εύα μέν τώ τής παρακοής
Ισχύϊ νευρούμενοι Χριστού, τόν θάνατον αθλοφόροι ουκ επτήξατε, αλλά προθύμως υποθέντες, τοίς ξίφεσιν αυχένας ηνύσατε, γενναίως τόν αγώνα τόν ένθεον, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.
Ως δύο αστέρες φαεινοί, φωτίζετε οικουμένης τά πληρώματα, θείαις τών άθλων λαμπηδόσι, Μαρκιανέ σοφέ καί Μαρτύριε, τό σκότος τής ζοφώδους αιρέσεως, τής τού Αρείου απελαύνοντες.
Στεφάνους τής δόξης εκ Θεού, νικήσαντες τόν τυφλόνουν Μακεδόνιον, ήδη ειλήφατε αξίως, καί θρόνω τού Δεσπότου παρίστασθε, ημίν αμαρτιών εξαιτούμενοι, λύσιν τελείαν Αξιάγαστοι.
Η μνήμη η ένθεος υμών, ανέτειλε τού ηλίου τηλαυγέστερον, πάντων φωτίζουσα καρδίας, τών ταύτην εκτελούντων Μακάριοι, εν ή εκδυσωπείτε τόν Κύριον, σκότους πταισμάτων ημάς ρύσασθαι.
Θεοτοκίον
Φωτός οικητήριον Αγνή υπάρχουσα, τής ψυχής μου κόρας φώτισον, αμαυρωθείσας αμελεία, καί σκότος ραθυμίας βαθύτατον, αεί περικειμένας πανάμωμε, όπως εν πίστει μακαρίζω σε.
Ο Ειρμός
«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».
Εξαποστειλάριον
Ταίς μαθηταίς
Μαρκιανός ο πάνσοφος, καί Μαρτύριος άμα, τό τού Αρείου έκφυλον, δόγμα καί μανιώδες, καθείλον χάριτι θεία τής Αγίας Τριάδος, υπέρ ής καί ενήθλησαν, καί ως Μάρτυρες θείοι, στέφος λαμπρόν, πρός Χριστού δεξάμενοι τού Σωτήρος, υπέρ ημών πρεσβεύουσι, τών αυτούς ευφημούντων.
Θεοτοκίον
Σέ κιβωτόν καί τράπεζαν, καί λυχνίαν καί στάμνον, καί όρος καί παλάτιον, θρόνον κλίνην καί πύλην, τού Βασιλέως τής δόξης, τήν Αγίαν Παρθένον, καί Θεοτόκον άπαντες, ανυμνούμεν εκ πόθου. Χριστιανών, σκέπη γάρ υπάρχεις καί σωτηρία, καί αρραγής υπέρμαχος, καί προστάτις καί φύλαξ.