Τα Μηναία
ΤΗ ΛΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων Στάχυος, Απελλού, Αμπλία, Ουρβανού, Αριστοβούλου καί Ναρκίσσου, καί τού Αγίου Μάρτυρος Επιμάχου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία τών Αποστόλων.
Ήχος α'
Πανεύφημοι Μάρτυρες υμάς
Εις πάσαν εξέδραμε τήν γήν υμών ο σωτήριος, φθόγγος Κυρίου Απόστολοι φέγγει τής χάριτος, καταυγάζων πάντων τάς καρδίας ένδοξοι, καί λύων τής απάτης τήν ζόφωσιν, διό πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.
Στάχυς ο πανόλβιος Χριστού, κήρυξ καί Απόστολος, καί Απελλής ο θαυμάσιος καί Αριστόβουλος, Ουρβανός, Αμπλίας καί ο θείος Νάρκισσος, Τριάδα παναγίαν κηρύξαντες έθνη εφώτισαν καί δουλείας ελυτρώσαντο, ούς εν πίστει πάντες μακαρίσωμεν.
Φωστήρες υπέρλαμπροι Χριστού, σκεύη καθαρώτατα, όλην τήν αίγλην τού Πνεύματος πίστει χωρήσαντες, Εκκλησίας στύλοι, ουρανοί περίδοξοι, τήν δόξαν τού Θεού διηγούμενοι, αυτώ πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.
Καί τρία τού Μάρτυρος
Ήχος ο αυτός
Τών ούρανίων ταγμάτων
Τών ούρανίων τά κάλλη, ποθήσας ένδοξε, τήν τών προσκαίρων δόξαν, εις ουδέν ελογίσω, διό καί ισαγγέλως εν τή σαρκί, βιοτεύων ως άσαρκος τάς πολθτρόπους κολάσεις τών διωκτών, καρτερώς φέρεις Επίμαχε.
Εν ουρανίαις παστάσι, χορεύων ένδοξε, καί εντρυφών τή δόξη τού τών όλων Δεσπότου, Επίμαχε τρισμάκαρ δυσώπει αυτόν, υπέρ ημών τών τιμώντων σε, ίνα τρυφής αιωνίου καί τής χαράς σύν Αγγέλοις απολαύσωμεν.
Φωστήρ λαμπρότατος ώφθης Μάρτυς Επίμαχε τοίς εν τώ σκότει φαίνων καί αγνοίας τώ ζόφω τους πάλαι Κρατουμένους, φωτίσας ταίς σαίς, ιεραίς παραινέσεσι, καί εναθλήσας νομίμως υπέρ Χριστού νίκης στέφανον απείληφας.
Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον
Μεταβολήν μοι τού βίου, Παρθένε χάρισαι, από τών εμπαθών μου, μεταφέρουσα τρόπων, πρός θείας απαθείας νεύσιν ομού καί οικείωσιν άρρητον πένθος χαρμόσυνον βρύειν μου τήν ψυχήν, αενάως μοι παρέχουσα.
Η Σταυροθεοτοκίον
Υπέρ ημών ο Υιός σου, παθείν ηνέσχετο, ίνα τώ τούτου πάθει, την απάθειαν πάσι, παράσχη Θεοτόκε, όθεν αυτόν, καθικέτευε πάντοτε, παθών παντοίων με ρύσασθαι καί ψυχής, καί τού σώματος πρεσβείαις σου.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωηχου.
Απολυτίκιον τών Αποστολων
Ήχος γ’
Απόστολοι Άγιοι, πρεσβεύσατε τώ ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχάς ημών.
Καί τού Μάρτυρος
Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε
Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τήν Συνήθη Στιχολογίαν, αναγινώσκονται οι Κανόνες, εις τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων οι δύο παρόντες.
Ο Κανων τών Αποστόλων, ού η Ακροστιχίς.
Πιστώς επαινώ τούς Θεού υπηρέτας. Ιωσήφ.
Ωδή α' Ήχος α'
Σού η τροπαιούχος
Πίστει τους γεραίροντας υμών, τό ιερόν θεηγόροι μνημόσυνον, καί πανηγυρίζοντας, χαρμονικώς παθών αχλύος ρύσασθε, καί τής αιωνίου, χαράς μετόχους εργάσασθε.
Ίχνεσιν επόμενοι Χριστού, τού σαρκωθέντος δι' οίκτον Πανόλβιοι, τούτου τε προστάξεσι, θεαρχικαίς
καθυπουργούντες ώφθητε, πάντων πλανωμένων, καθηγηταί πρός ευσέβειαν.
Στάχυν καί Αμπλίαν τόν σοφόν, καί Ουρβανόν Απελλήν τε καί Νάρκισσον, καί τόν Αριστόβουλον, τούς τού Χριστού Μαθητάς χρηματίσαντας, πίστει συνελθόντες, χρεωστικώς μακαρίσωμεν.
Θεοτοκίον
Τό περιφανές όρος Θεού, τήν κιβωτόν τήν Αγίαν καί Τράπεζαν, στάμνον τε τήν πάγχρυσον, τό καθαρόν τού Κυρίου παλάτιον, τήν ευλογημένην, εν γυναιξί μακαρίσωμεν.
Ο Κανων τού Μάρτυρος, ποίημα καί ούτος τού αυτού Ιωσήφ.
Ωδή α' Ήχος δ'
Άσομαί σοι Κύριε
Ταίς θείαις λαμπρότησιν Αθλοφορε, τούς τήν φωσφόρον καί σεπτήν, τελούντάς σου πανήγυριν, φωτίζεσθαι ικέτευε, Επίμαχε μακάριε.
Χαίρων προσεχώρησας ταίς βασανοις, μή πτοηθείς τών διωκτών, τά θράση πανόλβιε, αλλ έρωτι τού Κτίστου σου, ευφραίνου αναιρούμενος.
Έστης επί βήματος Αθλοφόρε, τή πανοπλία τού Σταυρού, φραττόμενος όλος, γενναίω φρονή ματι.
μεγαλύνων τόν Κύριον.
Θεοτοκίον
Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι ασπόρως εκ γαστρός, Παρθένου ετέχθης, δι' ής καί σώζεις άπαντας, ως μόνος πολυέλεος.
τών Αποστόλων
Ωδή γ'
Ο μόνος ειδώς
Ως στάχυς πολύφορος σοφέ, ωράθης λόγω γνώσεως, τούς τώ λιμώ τακέντας τής πίστεως, εκτρέφων Στάχυ θεομακάριστε, καί τροφής τής κρείττονος, κοινωνούς εν χάριτι, εργαζόμενος σθένει τού Πνεύματος.
Σαγήνη τή γλώττη ευφυώς, χρησάμενος ηλίευσας, εκ τού βυθού τής πλάνης Απόστολε, καί προσηγάγου θείον οψώνιον, τώ ελθόντι Νάρκισσε, σώσαι τό πλανώμενον, Βασιλεί καί Δεσπότη τής κτίσεως.
Επέδραμες οιά περ αστήρ, Εώας εξορμώμενος, καί Βρεττανίας πόλεις επέφθασας, Χριστού κηρύττων τό Ευαγγέλιον, καί φωτίζων χάριτι, μάκαρ Αριστόβουλε, τούς πιστώς δεχομένους τόν λόγον σου.
Θεοτοκίον
Παστάς φωτοφόρος τού Χριστού, καί θρόνος υψηλότατος, Θεογεννήτορ ώφθης Πανάμωμε, εν σοί γάρ μόνος αναπαυσάμενος, τούς ημών αφείλετο, κόπους καί τήν μέλλουσαν, τοίς αξίοις ηυτρέπισεν άνεσιν.
Τού Μάρτυρος
Τόξον δυνατών
Θράσος ασεβών ημαύρωσεν, εν τή παντευχία,τού Σταυρού εγκαυχώμενος, τροπαιούχος καί στεφανίτης, τού Χριστού Μάρτυς Επίμαχος.
Δόξαν παριδών τήν πρόσκαιρον, καί πρός τούς αγώνας, αποδυσάμενος, έχαιρες γενναιόφρων ως στρατιώτης, τού Χριστού Μάρτυς Επίμαχε.
Σώμα αικισμοίς παρέδωκας, τήν ψυχήν δέ Μάρτυς, ασφαλώς διετήρησας, θύμα άμωμον τώ Δεσπότη, σεαυτόν προσάξας πάντιμον.
Θεοτοκίον
Χαίροις μήτηρ απειρόγαμε, η Θεόν Λόγον, εν γαστρί σου χωρήσασα, καί τεκούσα σεσαρκωμένον, ως Θεόν ομού καί άνθρωπον.
Ο Ειρμός
«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο, δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».
Κάθισμα τών Αποστόλων
Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Εις άπασαν τήν γήν, ο σοφός ομών φθόγγος, εξήλθεν αληθώς, τού Κυρίου αυτόπται, Απόστολοι ένδοξοι, ουρβανέ σύν Αμπλία τε, Αριστόβουλε, καί Απελλή σύν Ναρκίσσω, μετά Στάχυος, υπέρ υμών τόν Σωτήρα, απαύστως πρεσβεύσατε.
Δόξα... Τού Μάρτυρος
Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Ταίς θείαις λαμπρότησι καλλωπιζόμενος, τό σκότος εμείωσας, τής αθεϊας σοφέ, αθλήσας δι' αίματος, όθεν τήν παναγίαν, καί φωσφόρον σου μνήμην, πίστει επιτελούντες, εξαιτούμεθα πάντες, λαβείν θείον έλεος, Μάρτυς Επίμαχε.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Αγνή παναμώμητε, καί απειρόγαμε, η μόνη τόν άχρονον, Υιόν καί Λόγον Θεού, εν χρόνω κυήσασα, τούτον σύν τοίς αγίοις, καί σεπτοίς Πατριάρχαις, Μάρτυσι καί Οσίοις καί Προφήταις δυσώπει, δωρήσασθαι ημίν, ιλασμόν καί μέγα έλεος.
Η Σταυροθεοτοκίον
Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν δωρή σασθαι.
Τών Αποστόλων
Ωδή δ’
Όρος σε τή χάριτι
Αστράψας εν γή, δικαιοσύνης ο Ήλιος, ώς περ ακτίνας μυστικάς, προσεπαφήκεν εμφανώς, Στάχυν τε καί Νάρκισσον, καί Ουρβανόν Αμπλίαν καί Αριστόβουλον, καί Απελλήν τούς εν σκότει φωτίζοντας.
Ισχύϊ τού θείου, δυναμούμενος Πνευματος, τούς κατοικούντας, Οδησσόν, υιούς απέδειξας φωτός, Αμπλία Απόστολε, επιτελών θαυμάτων έργα παράδοξα, καί καταργών τών δαιμόνων τάς φάλαγγας.
Ναμάτων ενθέων, πεπλησμένος εξέδραμες, καθάπερ ρεύμα Ουρβανέ, σωτηριώδες τά πικρά, καί άποτα νάματα, αποσοβών καί καταρδεύων εν χάριτι, τών ευσεβούντων παμμάκαρ τό πλήρωμα.
Θεοτοκίον
Ωράθης Αγγέλων, υπερέχουσα Δέσποινα, τόν γάρ εκείνοις φοβερόν, ανερμηνεύτως εν γαστρί, χωρήσαι ηξίωσαι, καί εν χειρί βαστάσαι καθάπερ νήπιον, τών ημερών τε καί χρόνων επέκεινα.
Τού Μάρτυρος
Τούς ουρανούς η αρετή σου
Τής τών αθέων μή φροντίσας αθεότητος, πρός τους αγώνας θαρσαλέως παρετάξατο, ο ευκλεής Επίμαχος, Δόξα σοι κραυγάζων φιλάνθρωπε.
Τή ελπίδι τών μελλόντων αγαθών νευρούμενος, τών αλγηδόνων ανδρείως κατεφρόνησεν, αναβοών Επίμαχος. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Τών επιγείων καταπτύσας τήν λαμπρότητα, διά θανάτου βασιλείαν εκληρώσατο, ο θαυμαστός Επίμαχος, δόξαν αναπέμπων τώ ζώντι Θεώ.
Θεοτοκίον
Χερουβικών ταγμάτων υπερέχουσα, καί θεόν εν αγκάλαις εποχούμενον, μετά σαρκός βαστάσασα, χαίρε Θεοτόκε ανύμφευτε.
Τών Αποστόλων
Ωδή ε'
Ο φωτίσας
Τού Ποιμένος τού καλού τά αμώμητα πρόβατα, μέσον λύκων υπ' αυτού προφανώς απεστάλησαν, τούτους τιθασεύοντες, καί εισελαύνοντες πρός μάνδραν, τήν νοητήν διά πίστεως.
Ο μέγας σε Βυζαντίου Ανδρέας κατέστησεν, Επίσκοπον τούς εκείσε πιστούς εκδιδάσκοντα, Στάχυ Ιερώτατε, καί κυβερνώντα πρός λιμένας, τούς γαληνούς θεία χάριτι.
Υπέρτιμον ώς περ λίθον σε έσχεν ακρόγωνον, Ηρακλείας η σεπτή Εκκλησία στηρίζοντα, Απελλή μακάριε, ταύτην εν λόγω αληθείας, όθεν αξίως υμνούμέν σε.
Θεοτοκίον
Συνέλαβες υπέρ λόγον τόν Λόγον καί έτεκες, πανύμνητε, όν Πατήρ εκ γαστρός απεγέννησε, πρό αιώνων Άχραντε, όθεν ως τούτου σε Μητέρα, χρεωστικώς μακαρίζομεν.
Τού Μάρτυρος
Τόν φωτισμόν σου Κύριε
Θωρακισθείς τή χάριτι, τώ όπλω τού Σταυρού, τοίς ασεβέσιν εβόα ο Μάρτυς. Ξίφος τε καί πύρ ού με χωρίσει, τής τού Χριστού αγαπήσεως.
Ο ευκλεής Επίμαχος, βήματι παρεστώς, τοίς ανομούσιν εβόα ευθαρσώς. Γήν καί ουρανόν θεοί μή δρώντες, δυσσεβώς απολέσθωσαν.
Ο αθλητής Επίμαχος, θεόθεν εμπνευσθείς, Πατέρα Λόγον, καί Άγιον Πνεύμα, φύσει εν μιά τοίς αγνοούσι, τήν Τριάδα εκήρυξε.
Θεοτοκίον
Τίς εξειπείν δυνήσεται,τού τόκου σου Αγνή, τόν υπέρ Λόγον παράδοξον τρόπον; φύσει γάρ Θεόν, σεσαρκωμένον υπέρ λόγον εκύησας.
Τών Αποστόλων
Ωδή ς’
Εκύκλωσεν ημάς
Θαλάσσας τών εθνών διαταράξαντες, ταίς θείαις επιβάσεσι, διεσώσατε τούς πάλαι τή πικρά, άλμη συμπνιγέντας καί προσήξατε, τώ Λυτρωτή διασωθέντας Θεομακάριστοι.
Ελέους θελητήν Θεόν εκήρυξας, καί πλάνης ηλευθέρωσας, θείε Νάρκισσε ψυχάς τών ασεβών, μέγας γεγονως Αθηνών πρόεδρος, καί φυτουργός φυτών ωραίων Θεομακάριστε.
Ο θείος Ουρβανός λόγον ζωήρυτον, καί χάριν τών ιάσεων, αναβλύσας εφειλκύσατο λαούς, πρός τόν φωτισμόν τής θείας χάριτος, ως μιμητής τού σαρκωθέντος, καί κόσμον σώσαντος.
Θεοτοκίον
Υμνούμέν σε δι' ής εδικαιώθημεν, οι πρότερον κατάκριτοι, καί συνήφθημεν αϋλοις Λειτουργοίς, καί τού Παραδείσου ηξιώθημεν, εν γυναιξίν ευλογημένη Θεοχαρίτωτε.
Τού Μάρτυρος
Εβόησε, προτυπών
Κατήργησε, τών ειδώλων τήν πλάνην Επίμαχος, τή δυνάμει, τού σαρκί σταυρωθέντος Χριστού τού Θεού ημών, καί στεφάνους δόξης, αληθώς παρ' αυτού εκομίσατο.
Κατέλιπε, τά εν κόσμω καί κόσμον Επίμαχος, καί τό σώμα,ταίς βασάνοις ανδρείως παρέδωκεν, υπέρ τού Δεσπότου, καί σύν τοίς Αθλοφόροις αγάλλεται.
Κοινωνήσας, τών Χριστού παθημάτων. Επίμαχος, τή δυνάμει, τού σαρκί σταυρωθέντος Θεού ημών, καί τής θείας δόξης, ως αυτού μιμητής κεκοινώνηκε.
Θεοτοκίον
Δυσώπησον, υπέρ τών οικετών σου Θεόνυμφε, Θεοτόκε, τόν εκ σού σαρκωθέντα Θεόν ημών, ότι σέ καί μόνην, προστασίαν πιστοί επιστάμεθα.
Ο Ειρμός
«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος. Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».
Κοντάκιον Ήχος β’
Τοίς τών αιμάτων σου
Εις τά τού κόσμου δραμοντες πληρώματα, θεογνωσίας τόν λόγον εσπείρατε, καί στάχυν πολύχουν δρεψάμενοι, Βασιλεί τών απάντων προσήξατε, Απόστολοι Χριστού παναοίδιμοι.
Ο Οίκος
Τών Αποστόλων τήν μνήμην πάντες, ως σωτηρίας ημέραν ευφημήσωμεν νύν, καί ευσεβώς μακαρίσωμεν. Αύτη γάρ πάση τή οικουμένη ώς περ ήλιος λάμπει, φωτός ακτίσι πάσαν αχλύν εκδιώκουσα, καί καταλάμπουσα τούς πόθω ταύτην εκτελούντας, καί πίστει γεραίροντας, διό προθύμως συνδράμωμεν, ανυμνούντες αυτούς καί κραυγάζοντες. Εκ τών κινδύνων ρύσασθε ημάς, Απόστολοι Κυρίου παναοίδιμοι.
Συναξάριον
Τή ΛΑ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Αποστόλων εκ τών εβδομήκοντα, Στάχυος, Απελλού, Αμπλία, Ουρβανού, Ναρκίσσου καί Αριστοβούλου.
Στίχοι
Στάχυς δρεπάνω τής τελετής, ως στάχυς,
Εκ τού παρόντος εκθερίζεται βίου.
Σιγά στερήσει πνευμάτων ώς κολλάβων.
Η τετράχορδος τών Αποστόλων λύρα.
Ψυχάς, Αριστόβουλος, αγρεύσας λόγω,
Θεώ πρόσεισι, μισθόν αιτών τής άγρας.
Πρώτη εν τριακοστή Απόστολοι έξ τέλος εύρον.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Επιμάχου.
Στίχοι
Ου δειλός Επίμαχος ώφθη πρός ξίφος,
Απροσμάχητον σύμμαχον Θεόν φέρων.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Ιακώβου, Επισκόπου Μυγδονίας, ενός τών τριακοσίων δέκα καί οκτώ Αγίων Πατέρων τών εν Νικαία.
Τή αυτή ημέρα, Διήγησις Θεοδωρήτου Επισκόπου, περί βίου καί αθλήσεως Ομολογητού τινος ανωνύμου.
Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Τών Αποστόλων
Ωδή ζ’
Σέ νοητήν, Θεοτόκε
Υπομονή, πειρασμών ερρύσθητε, εχθρού πειράζοντος υμάς, επομβρίαις δέ λογικαίς, ένδοξοι Απόστολοι, όλον κατεπτύσατε, φλογμόν τής πλάνης κραυγάζοντες, Ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.
Περιφανώς, άριστα βουλεύεσθαι καί τελειότατα τούς σούς, Αριστόβουλε φοιτητάς, μάκαρ εξεπαίδευσας, ως τήν ενυπόστατον, Σοφίαν σχών σε παιδεύουσαν, τόν αινετόν τών Πατέρων, Θεόν καί υπερένδοξον.
Η τών πιστών, ιερά ομήγυρις, ιερωτάταις εν φωναίς, μακαρίζει σε Απελλή, τέλος γάρ μακάριον έσχες πολιτείαν τε, αγγελικήν μέλπων πάντοτε. Ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.
Θεοτοκίον
Ρύσαι ημάς, πειρασμών καί θλίψεων, καί συμφορών παντοδαπών, καί Βαρβάρων επιδρομής, Δέσποινα πανύμνητε, όπως σε δοξάζωμεν, καί τόν εκ σού τεχθέντα Θεόνυμφε, τόν αινετόν τών Πατέρων, Θεόν καί υπερένδοξον.
Τού Μάρτυρος
Αβραμιαίοι ποτέ
Καταπατών ανδρικώς, σύν τώ πυρί τήν πλάνην, τώ σταυρωθέντι ο αοίδιμος, εβόα Επίμαχος, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητος εί.
Ού κατεπλάγη φλογός, ούτε θηρών αγρίων, ούτε βασάνων τήν επίθεσιν, κραυγάζων Επίμαχος, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Υπομονή πειρασμών, θεοίς αψύχοις σέβας, ο Μάρτυς όλως ουκ απένειμεν, αλλά πίστει έκραζεν, Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Εν τή άφλέκτω βάτω, και δροσοβόλω καμίνω, σύ προεγράφης Μητροπάρθενε, αφράστως κυήσασα, σεσαρκωμένον Θεόν, αγνή ευλογημένη.
Τών Αποστόλων
Ωδή η’
Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ
Εντώ κόσμω ώσπερ αστραπαί, εφάνητε θεόπται, φλογίζοντες μέν τήν πλάνην, τούς δέ μέλποντας υιούς, ημέρας δεικνύοντες, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Τώ νοστίμω άλατι τών σών, Αμπλία διδαγμάτων, τής πλάνης σηπεδόνα, απεκάθηρας διό, τιμώντές σε ψάλλομεν, Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Ανυμνείσθω Στάχυς ο κλεινός, Αμπλίας Απελλής τε, καί Νάρκισσος Ουρβανός τε, καί ό πάνσοφος βοών, πιστώς Αριστόβουλος. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Σέ καί τείχος καί καταφυγήν, καί κλίμακα πρός ύψος, μετάγουσαν τό ανθρώπινον, παναμώμητε. Αγνή, ειδότες κραυγάζομεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Τού Μάρτυρος
Τόν εν τώ Σταυρώ προσηλωθέντα
Πάθος τό σεπτόν εξεικονίζων, εν τοίς σοίς μέλεσι Σοφέ, υπέφερες ανδρείως, πείραν πολλών βασάνων, Χριστόν τόν Θεόν ημών ανακηρύττων.
Στάζουσιν οι σοί ιδρώτες Μάρτυς, θεοσεβείας γλυκασμόν, εξαίροντα πικρίαν, πλάνης αθεότητος, διό, Επίμαχε δοξάζεις, Χριστόν εις τούς αιώνας.
Έχαιρες ποιναίς προσομιλήσας, παντοδαπαίς πανευσθενώς, Επίμαχε παμμάκαρ, κράζων. Υπερυψούτε, Χριστόν τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Σώσόν με Αγνή η τόν Σωτήρα, αποκυήσασα Χριστόν ημίν ομοιωθέντα, όπως εν αινέσει σε αεί, μακαρίζωμεν ευλογημένη.
Ο Ειρμός
«Τόν εν τώ Σταυρώ προσηλωθέντα, καί αποδείξαντα ημίν όπλον εις σωτηρίαν, Παίδες υπερυψούτε, Χριστόν τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας».
Τών Αποστόλων
Ωδή θ’
Τύπον τής αγνής
Ίνα τά τής γής πληρώματα, πεπληρωμένα πλάνης τού πολεμήτορος, καί μεμεστωμένα, σκοτασμού αθεότητος, τώ φωτί καταυγάσης τής γνώσεως, τάς σάς σωτηριώδεις, αυγάς Οικτίρμον τούτοις έπεμψας.
Ώφθης φερωνύμως ένδοξε, σωτηριώδης στάχυς, σίτον τοίς χρήζουσι, φέρων στηριγμόν, θεογνωσίας παρέχοντα, καί λιμού νοητού εξαιρούμενον, τούς πίστει σε καί πόθω, Ιεροκήρυξ μακαρίζοντας.
Στόμα τού Θεού γενόμενος, τάς τών ρητόρων γλώσσας αλάλους έδειξας, καί εκ φάρυγγος, τού δυσμενούς Αριστόβουλε, ανιμήσω ψυχάς καί προσήγαγες, Κυρίω σεσωσμένας, διά τελείας επιγνώσεως.
Ήδη ουρανούς γηθόμενοι, θεοειδείς οικούντες, Θεού Απόστολοι, τούς επί τής γής, ειλικρινώς υμάς σέβοντας, καί γνησίως υμάς μακαρίζοντας, μετόχους αιωνίου,καταξιώσατε λαμπρότητος.
Θεοτοκίον
Φέρεις τόν τά πάντα φέροντα, καί γαλουχείς τόν πάσι τροφήν παρέχοντα μέγα καί φρικτόν, τό υπέρ νούν σου μυστήριον, κιβωτέ τού σεπτού αγιάσματος, Παρθένε Θεοτόκε, όθεν πιστώς σε μακαρίζομεν.
Τού Μάρτυρος
Εύα μέν τώ τής παρακοής
Ισχύϊ ρωννύμενος Χριστου Επίμαχε, Αθλοφόρε εταπείνωσας, κράτος ανίσχυρον δαιμόνων, καί νίκης τό λαμπρόν ήρας τρόπαιον, χοροίς τών Αθλητών στεφανούμενος, όθεν σε πίστει μακαρίζομεν.
Ώφθη ώς περ κρήνη αληθώς Επίμαχε, η σή θήκη αναβλύζουσα, χάριν θαυμάτων παραδόξων, καί νέφος τών παθών εκδιώκουσα, τών πίστει προσερχομένων σοι πάντοτε, Μάρτυς θεόφρον αξιάγαστε.
Συνέτριψας πάσας τού εχθρού πανεύφημε, τάς παγίδας καί ηφάνισας, τούτου τό όνομα μετ' ήχου, Χριστόν ομολογήσας ενώπιον, τυράννων καί βασιλέων Επίμαχε, όΘεν σε πάντες μακαρίζομεν.
Ηλίου λαμπρότερον ημίν εξέλαμψε, σού η Μνήμη παναοίδιμε, πάντων φωτίζουσα καρδίας, εν ταύτη τών πιστών ευφημούντων σε, παμμάκαρ Αθλοφόρε Επίμαχε, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.
Θεοτοκίον
Φωτός οικητήριον αγνή γεγένησαι, διά τούτο ικετεύω σε, Φώτισον Δέσποινα τάς κόρας, τής τεταπεινωμένης καρδίας μου, παθών ταίς χαλεπαίς αμαυρότησιν, όπως εν πίστει μακαρίζω σε.
Ο Ειρμός
«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν είσω κίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».
Εξαποστειλάριον
Γυναίκες ακουτίσΘητε
Στάχυς, Αμπλίας, Νάρκισσος, καί Απελλής ο ένδοξος, καί Αριστόβουλος θείος, καί Ουρβανός οι φωστήρες, νύν παρ' ημών κατά χρέος, φαιδρώς ανευφημείσθωσαν, ως τού Χριστού Απόστολοι, υπέρ ημών πρεσβεύοντες, τών πόθω επιτελούντων, τήν Ιεράν αυτών
Μνήμην.
Θεοτοκίον
Επίβλεψον Πανύμνητε, εις τήν κληρονομίαν σου, καί τή αμάχω σου ταύτην, συντήρησον δυναστεία, τής βασιλείας ίθυνον, τά σκήπτρα καί κραταίωσον, τά έθνη καταπράϋνον, καί έκχεον τήν ειρήνην, επί τά πέρατα κόσμου.