Τα Μηναία
ΤΗ ΙΑ' ΈΩΣ ΙΖ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Ακολουθία τών Αγίων Πατέρων τής Ζ' οικουμενικής Συνόδου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Μετά τόν Προοιμιακόν, στιχολογούμεν τό, Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα γ’ καί Ανατολικόν α' καί τών Αγίων Πατέρων Στιχηρά Προσόμοια ς’.
Ήχος πλ. β’
Η απεγνωσμένη
Τάς επτά Συνόδους τάς τών Πατέρων, κατά διαφόρους καιρούς συστάσας, εις ένα συνήθροισεν ενί Κανόνι τώ δε, μάλα καλώς ο Πατριάχης, ό Γερμανός ο νέος, γράφων ομού τε καί κρατύνων, τά δόγματα τά τούτων, ός καί πρέσβεας αυτούς αγρύπνους, τής σωτηρίας τώ Κυρίω προβάλλεται, καί τού ποιμνίου συμ πο ίμενας.
Τό τού Νόμου γράμμα παισίν Εβραίων, έθετο τιμίαν τήν εβδομάδα, σκιά προσανέχουσι, καί λατρεύουσι ταύτη, ήν περ Πατέρες συνδραμόντες, εν επτάδι Συνόδων, νεύσει Θεού τού εν εξάδι, ημερών σύμπαν τόδε, απαρτίσαντος, καί τήν εβδόμην ευλογήσαντος, σεμνοτέραν ειργάσασθε, όρον εκθέμενοι Πίστεως.
Τήν Τριάδα πάσιν εκ τών πραγμάτων, τής κοσμογενείας ούσαν αιτίαν, τρανώς παρεδώκατε, τρισόλβιοι Πατέρες, τρείς γάρ καί τέσσαρας Συνόδους, μυστικωτάτω λόγω θέντες, καί έκδικοι φανέντες, τού ορθοδόξου λόγου, τά στοιχεία τά τέσσαρα όντα, καί τήν Τριάδα ενεφήνατε, κτίσασαν ταύτα, καί κόσμον ποιήσασαν.
Ήρκεσε καί μία ζωήν εμπνεύσαι, τώ κειμένω γόνω τής υπουργούσης, Προφήτου ανάκαμψις Ελισσαιέ τού πάνυ, όμως ανέκαμψεν επτάκις, καί συνέκυψε τούτω, οία προόπτης προαγγέλλων, τάς υμών συνελεύσεις, αίς τήν νέκρωσιν τού Θεού Λόγου εψυχώσατε, θανατώσαντες Άρειον, καί τούς εκείνω συγ κάμ νοντας.
Τόν διηρημένον Χριστού χιτώνα, καί διερρηγμένον κυσίν υλάκταις, σοφώς συνερράψατε σεβάσμιοι Πατέρες, βλέπειν τήν γύμνωσιν τήν τούτου, μηδαμώς ενεγκόντες, ώσπερ ο Σήμ τε καί Ιάφεθ, τήν πατρώαν τό πάλαι, καταισχύναντες τόν πατραλοίαν, καί τούς εκείνω συμφρονήσαντας Άρειον, τόν της μανίας επώνυμον.
Τούς Μακεδονίους καί Νεστορίους, καί τούς Ευτυχέας καί Διοσκόρους, Απολλιναρίους τε Σαβελλιοσεβήρους, λύκους βαρείς αποδειχθέντας, εν δέρμασι προβάτων, πόρρω τής ποίμνης τού Σωτήρος, ως αληθείς Ποιμένες, απηλάσατε γυμνούς κωδίων, τούς τρισαθλίους καταστήσαντας άριστα, όθεν υμάς μακαρίζομεν.
Δόξα… Ήχος πλ. β'
Τάς μυστικάς σήμερον τού Πνεύματος σάλπιγγας, τούς θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν, τούς μελω δήσαντας εν μέσω τής Εκκλησίας, μέλος εναρμόνιον θεολογίας, Τριαδα μίαν απαράλλακτον, ουσίαν τε καί θεότητα, τούς καθαιρέτας Αρείου, καί Ορθοδόξων προμάχους, τούς πρεσβεύοντας πάντοτε Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν... Θεοτοκίον
τό α' τού Ήχου
Είσοδος, Φώς ιλαρόν. Τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.
Γενέσεως τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. 14, 14-20)
Ακούσας Άβραμ, ότι ηχμαλώτευται Λώτ ο αδελφιδούς αυτού, ηρίθμησε τούς ιδίους οικογενείς αυτού, τριακοσίους δέκα καί οκτώ, καί κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δάν, καί επέπεσεν επ' αυτούς τήν νύκτα αυτός, καί οι Παίδες αυτού μετ' αυτού καί επάταξεν αυτούς καί κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβάλ, ή εστιν εν αριστερά ο Δαμασκού, καί απέστρεψε πάσαν τήν ίππον Σοδόμων, καί Λωτ τόν αδελφιδούν αυτού απέστρεψε, καί πάντα τά υπάρχοντα αυτού, καί τάς γυναίκας, καί τόν λαόν, Εξήλθε δέ βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ ο μετά τό υποστρέψαι αυτόν από τής κοπής τού Χοδολλογόμορ καί τών βασιλέων τών μετ' αυτού, εις τήν κοιλάδα τού Σαβύ, τούτο ήν πεδίον Βασιλέως, καί Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, εξήνεγκεν άρτους καί οίνον, ήν δέ Ιερεύς τού Θεού τού Υψίστου, καί ευλόγησε τόν Αβραμ, καί είπεν. Ευλογημένος Άβραμ τώ Θεώ τώ Υψίστω, ός έκτισε τόν ο ουρανόν καί τήν γήν. Καί ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος, ός παρέδωκε τούς εχθρούς σου υποχειρίους σοι.
Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. 1, 8-11, 15-17)
Έλιπε Μωσής πρός τούς υιούς, Ισραήλ ίδετε, παρέδωκα ενώπιον υμών τήν γήν, εισελθόντες κληρονομήσατε τήν γήν, ήν ώμοσε Κύριος τοίς πατράσιν υμών, τώ Αβραάμ καί τώ Ισαάκ καί τώ Ιακώβ, δούναι αυτοίς καί τώ σπέρματι αυτών μετ' αυτούς. Καί είπον πρός υμάς εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς. Κύριος ο Θεός ημών επλήθυνεν υμάς, καί ιδού εστε σήμερον ωσεί τά άστρα τού ουρανού τώ πλήθει. Κύριος ο Θεός τών Πατέρων υμών προσθείη υμίν, ως εστέ χιλιοπλασίως, καί ευλογήσαι υμάς, καθότι ελάλησεν υμίν. Καί έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς, καί επιστήμονας, καί συνετούς, καί κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ' ημών, χιλιάρχους καί εκατοντάρχους, καί πεντηκοντάρχους, καί δεκάρχους, καί γραμματοεισαγωγείς τοίς κριταίς υμών. Καί ενετειλάμην τοίς κριταίς υμών εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων. Διακούετε αναμέσον τών αδελφών υμών, καί Κρίνατε δικαίως αναμέσον ανδρός καί αναμέσον τού αδελφού αυτού. Καί τού προσηλύτου αυτού. Ουκ επιγνώσει πρόσωπον εν κρίσει, κατά τόν μικρόν καί κατά τόν μέγα κρινείς, ου μή υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου, ότι η κρίσις τού Θεού εστι.
Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. 10, 14-21)
Είπε Μωσής πρός τούς υιούς Ισραήλ, ιδού, Κυρίου τού Θεού σου ο ουρανός, καί ο ουρανός τού ουρανού, η γή καί πάντα όσα εστίν εν αυτή. Πλήν τούς πατέρας υμών προείλετο Κύριος αγαπάν αυτούς, καί εξελέξατο τό σπέρμα αυτών μετ' αυτούς, υμάς παρά πάντα τά έθνη, κατά τήν ημέραν ταύτην. Καί περιτεμείσθε τήν σκληροκαρδίαν υμών, καί τόν τράχηλον υμών ου σκληρυνείτε έτι, ο γάρ Κύριος ο Θεός υμών, ούτος Θεός τών Θεών, καί Κύριος τών Κυρίων, ο Θεός ο μέγας, καί ισχυρός, καί φοβερός, ός τις ου θαυμάζει πρόσωπον, ουδ' ου μή λάβη δώρον, ποιών κρίσιν προσηλύτω καί ορφανώ καί χήρα, καί αγαπά τόν προσήλυτον, δούναι αυτώ άρτον καί ιμάτιον. Κύριον τόν Θεόν σου φοβηθήση, καί αυτώ μόνω λατρεύσεις, καί πρός αυτόν κολληθήση, καί επί τώ ονόματι αυτού ομή, αυτός Καύχημά σου, καί αυτός Θεός σου, ός τις εποίησέ σοι τά μεγάλα καί τά ένδοξα ταύτα, ά είδον οι οφθαλμοί σου.
Εις τήν Λιτήν, τά συνήθη
Δόξα… Ήχος γ'
Αποστολικών παραδόσεων, ακριβείς φυλακες γεγόνατε Άγιοι Πατέρες,τής γάρ Αγίας Τριάδος τό ομοούσιον, ορθοδόξως δογματίσαντες, Αρείου τό βλάσφημον συνοδικώς κατεβάλετε. Μεθ' όν καί Μακεδονιον, Πνευματομάχον απελέγξαντες, κατεκρίνατε Νεστόριον, Ευτυχέα καί Διόσκορον, Σαβέλλιόν τε καί Σεβήρον, τόν Ακέφαλον. Ών τής πλάνης αιτήσασθε, ρυσθέντας ημάς, ακηλίδωτον ημών τόν βίον, εν τή πίστει διατηρείν δεόμεθα.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Θεοτόκε η προστασία πάντων τών δεομένων, εις σέ θαρρούμεν, είς σέ καυχώμεθα, εν σοί πάσα η ελπίς ημών εστι. Πρέσβευε τώ εκ σού τεχθέντι, υπέρ αχρείων δούλων σου.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.
Δόξα… Ήχος δ'
Τήν ετήσιον μνήμην μερον, τών θεοφόρων Πατέρων, τών εκ πάσης τής οικουμένης, συναθροισθέντων, εν τή λαμπρά πόλει Νικαέων, τών ορθοδόξων τά συστήματα, ευσεβούντες πιστώς εορτάσωμεν. Ούτοι γάρ τού δεινού Αρείου τό άθεον δόγμα, εύσεβοφρόνως καθείλον, καί τής Καθολικής Εκκλησίας, συνοδικώς τούτον εξωστράκισαν, καί τρανώς τόν Υιόν τού Θεού, ομοούσιον καί συναϊδιον, πρό τών αιώνων όντα, τοίς πάσιν εδίδαξαν ομολογείν, εν τώ τής Πίστεως Συμβόλω, ακριβώς καί ευσεβώς τούτο εκθέμενοι. Όθεν καί ημείς τοίς θείοις αυτών δόγμασιν επόμενοι, βεβαίως πιστεύοντες λατρεύομεν, σύν Πατρί τόν Υιόν, καί τό Πνεύμα τό Πανάγιον, εν μιά θεότητι, Τριάδα ομοούσιον.
Καί νύν… Θεοτοκίον Ο αυτός
Νεύσον παρακλήσεσι, σών οικετών Πανάμωμε, παύουσα δεινών ημών επαναστάσεις, πάσης θλίψεως ημάς απαλλάττουσα, σέ γάρ μόνην ασφαλή, καί βεβαίαν άγκυραν έχομεν, καί τήν σήν προστασίαν κεκτή μεθα. Μή αισχυνθώμεν Δέσποινα, σέ προσκαλούμενοι, σπεύσον εις ικεσίαν, τών σοί Πιστώς βοώντων. Χαίρε Δέσποινα, η πάντων βοήθεια, χαρά καί σκέπη, καί σωτηρία τών ψυχών ημών.
Απολυτίκιον Αναστάσιμον
Δόξα... Τών Πατέρων
Ήχος πλ. δ'
Υπερδεδοξασμένος εί Χριστέ ο Θεός ημών, ό φωστήρας επί γής τούς Πατέρας ημών θεμελιώσας, καί δι' αυτών πρός τήν αληθινήν πίστιν πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Ήχος πλ. δ’
Ο δι’ ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας Αγαθέ, ο θανάτω τον θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.
Καί Απόλυσις
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Η συνήθης Στιχολογία, αντί δέ του, Αμώμου λέγομεν τόν Πολυέλεον, Καθίσματα Αναστάσιμα, καί τά λοιπά ομοίως, κατά τήν συνήθειαν.
Είτα οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων Πατέρων εις ς'.
Ο Κανών τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.
Υμνώ μακάρων συνδρομήν τήν εβδόμην.
Ποίημα Θεοφάνους
Ωδή α' Ήχος πλ. δ’
Αρματηλάτην
Υμνολογήσαι τήν εβδόμην άθροισιν, εφιεμένω μοι νύν, τήν τών επτά δίδου, χαρισμάτων σύνοδον, τού Παρακλήτου Κύριε, τήν σοφίσασαν ταύτην, γλωσσοπυρσεύτως, καί βλάσφημον, πάσαν γλωσσαλγίαν σιγήσασαν.
Μείζων αρχήθεν αριθμών ο έβδομος, δημιουργίας καί γαρ, τής τού Θεού πάσης, πρωτοτύπως γέγονεν, η παντελής κατάπαυσις, εις εβδόμην ημέραν, καί νύν πασών τών αιρέσεων, λήξις είς ισάριθμον Σύνοδον.
Νενικηκώς τόν θεομάχον Άρειον, εν τή Νικαία τό πρίν, ποιμαντική ράβδω ορθοδόξοις ίθυνε, τήν Εκκλησίαν δόγμασιν, ο χορός τών Πατέρων, καί νύν εν ταύτη κατήσχυνε, τούς Εικονομάχους ο σύμμαχος.
Θεοτοκίον
Ως οι Πατέρες ευσεβώς εδίδαξαν, ομολογούμεν πιστώς, Παρθενικήν μήτραν, ανωδίνως τέξασαν, μετά σαρκός τόν άσαρκον, προσκυνούμέν τε τούτου, στηλογραφούντες τήν μόρφωσιν, καί τιμητικώς ασπαζόμεθα.
Ωδή γ'
Ο στερεώσας κατ' αρχάς
Μή σαλευθήναι τού Χριστού, τήν αρραγή Εκκλησίαν, υπ' αυτού μυσταγωγούμενοι θείοι, Ποιμενάρχαι τούς αυτήν, παρασαλεύσαι θέλοντας, ως Αντιχρίστου μοίρας, τών εύσεβών παρεσάλευσαν.
Ανακαθαίρει θολερούς, καί βορβορώδεις χειμάρρους, εκ πηγών τού σωτηρίου αντλήσας, καί διψώντα τόν λαόν, τόν τού Χριστού κορέννυσι, τών διδαχών τοίς ρείθροις, ο τών Πατέρων κατάλογος.
Κατά τών όντως μισητών, Χριστιανοκατηγόρων, συνδρομή τών φιλοχρίστων εβδόμη, εν τή πολει τή λαμπρά, τών Νικαέων γέγονεν, ής Βασιλείς Ειρήνη, καί Κωνσταντίνος συνήγοροι.
Θεοτοκίον
Άπας απέστω δυσσεβής, ο τήν εικόνα μή σέβων, τήν σεπτήν τής Θεοτόκου καί ταύτην, μή κηρύττων τόν Χριστόν, θεανδρικώς κυήσασαν, καί τώ πυρί πεμπέσθω, κατακαιόμενος άπαυστα.
Κάθισμα Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Φωστήρες υπέρλαμπροι, τής αληθείας σαφώς, τώ κόσμω εδείχθητε, μακαριώτατοι, Πατέρες υεόφθογγοι, τήξαντες τάς αιρέσεις, τών βλασφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τάς φλογώδεις, τών δυσφήμων συγχύσεις, διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.
Δόξα... Τό αυτό
Καί νύν… Θεοτοκίον
Ταχύ ημάς πρόφθασον, Παρθενομήτορ αγνή, εχθρών ημάς λύτρωσαι, τών βλασφημούντων εις σέ, καί μή προσκυνούντων σε. θραύσον τάς γλωσσαλγίας, τών αιρέσεων πάσας, γνώτωσαν ότι μόνη, θεομήτωρ υπάρχεις, πρεσβείαις σου Ορθοδόξων, τό σύστη μα σώζουσα.
Ωδή δ'
Σύ μου ισχύς, Κύριε
Ρήμα Θεού, έχοντες βέλος καί μάχαιραν, πάντας άρδην, τούτους κατασφάττουσι, τούς δυσμενείς, τύπω σταυρικώ, τούς μή σεβομένους, επίσης τά εκτυπώματα, Χριστού τής Θεοτόκου, τών Αγίων τε πάντων, οι Πατέρες οι θεοειδέστατοι.
Ωσπερ επτά, σάλπιγγες Ιεριχούντια, εις εβδόμην, τείχη κατηδάφισαν, περιδρομήν, ούτως αι επτά, Σύνοδοι πάν στίφος, κατά Θεού επαιρόμενον, κατήγαγον εις χάος, συνδρομήν εις εβδόμην, τών ευήχων σαλπίγγων τού Πνεύματος.
Νεανικήν, ένστασιν επιδεικνύμενος, καί τώ θείω, ζήλω πυρπολούμενος, ο Πατρικός δήμος Ηλιού, οία τής αισχύνης, τούς Ιερείς εθανάτωσε, διό σύν παρρησία, τού Χριστού τήν εικόνα, σχετικώς προσκυνείν εδογμάτισε.
Θεοτοκίον
Σύ μου έλπίς, Πάναγνε σύ μου καί ύμνησις, σύ λιμήν μου, σύ μου καί κυβέρνησις, η τόν Θεόν, Λόγον τού Πατρός, σεσωματωμένον, ασυνδυάστως κυήσασα, διό σου αδιστάκτως, προσκυνώ τήν εικόνα, τή Ισχύϊ σου ενδυναμούμενος.
Ωδή ε'
Ίνα τί με απώσω
Υψηλή διανοία, συνδιασκεψάμενοι ανεθεμάτισαν, τούς Εικονομάχους, ως αλλόκοτα τούτους φρονήσαντας, οι σεπτοί Πατέρες, καί τήν τιμήν Χριστού τώ τύπω, ως εικός απονέμειν εθέσπισαν.
Νύν καιρός ευφροσύνης, άρτι σωτηρίας ημέρα επέφανεν, ευφρανθώμεν τοίνυν, καί Χριστώ εύφροσύνως βοήσωμεν. Τήν ειρήνην δίδου, τήν σήν ημίν λιταίς Πατέρων, τής έβδόμης Συνόδου Φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Διά σπλάγχνα ελέους, από τής Παρθένου ο Υιός γεγέννηται, τού Θεού ατρέπτως, τό αλλότριον φέρων ως ίδιον, καί μορφή τή τούτου, περιγραπτός οράται θέλων, κατ' ουσίαν ο ών απερίγραπτος.
Ωδή ς
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ
Ρανάτωσαν γλυκασμόν, τά όρη καί αγαλλίασιν, αιρετικών η πληθύς, απεσκορακίσθη γάρ, πικρόν η προχέουσα, ιόν τών εικόνων, τών αγίων τήν αθέτησιν.
Ο ουρανός καί η γή, συμφώνως εορταζέτωσαν, τής θυγατρός τού Θεού, τήν μεγαλειότητα, καί γάρ μεγαλύνεται, καταβαλλομένη τούς αυτήν κατασμικρύνοντας.
Θεοτοκίον
Μητρός Υιός, ο Πατρός αμήτωρ τό πρίν, απάτωρ δέ, θεοπρεπώς γεννηθείς, καί αναγεννήσας με, διό τήν γεννήσασαν, σύν τώ γεννηθέντι, εικονίζων κατασπάζομαι.
Κοντάκιον Ήχος β’
Χειρόγραφον εικόνα
Ο εκ Πατρός εκλάμψας Υιός αρρήτως, εκ γυναικός ετέχθη διπλούς τή φύσει, όν ειδότες, ουκ αρνούμεθα τής μορφής τό εκτύπωμα, αυτό δέ εύσεβώς ανιστορούντες, σέβομεν πιστώς. Καί διά τούτο, τήν αληθινήν πίστιν κρατούσα η Εκκλησία, ασπάζεται τήν εικόνα τής Χριστού ενανθρωπήσεως.
Ο Οίκος
Θέλων ο πανοικτίρμων Θεός ημάς διεγείρειν αεί πρός μνήμην τελείαν τής αυτού ενανθρωπήσεως, τήν υπόθεσιν ταύτην παρέδωκε τοίς ανθρώποις, διά τής χρωματουργίας τών εικόνων, τήν σεβάσμιον ανατυπούσθαι μορφήν, όπως ταύτην επ' όψεσιν ορώντες, πιστεύωμεν, άπερ λόγω ακηκόαμεν, γνωρίζοντες σαφώς τήν πράξιν καί τό όνομα, τό σχήμα καί τούς άθλους τών Αγίων ανδρών, καί Χριστόν τόν στεφοδότην στεφάνους παρεχόμενον τοίς Αγίοις Αθληταίς τε καί Μάρτυσι, δι' ών άρτι τρανότερον τήν αληθινήν πίστιν κρατούσα η Εκκλησία, ασπάζεται τήν εικόνα τής Χριστού ενανθρωπήσεως.
Συναξάριον
Τή αύτή ημέρα, Μνήμην επιτελούμεν τών Αγίων καί μακαρίων Πατέρων, τών εν Νικαία συνελθόντων τό δεύτερον, επί τών ευσεβών καί φιλοχρίστων Βασιλέων, Κωνσταντίνου καί Ειρήνης, κατά τών δυσσεβώς καί αμαθώς καί απερισκέπτως τήν Εκκλησίαν τού Θεού ειδωλολατρείν ειπόντων, καί τάς σεπτάς καί Αγίας εικόνας καταβαλόντων.
Στίχοι
Υπέρμαχοι σοί τοίς λόγων όπλοις, Λόγε,
Εχθρούς τροπούνται τών σεβαστών εικόνων.
Ταίς τών Αγίων Πατέρων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς.
Ωδή ζ'
Θεού συγκατάβασιν
Ηττώνται τοίς δόγμασιν, αιρεσιάρχαι τών θεηγόρων ανδρών, τών τό σέβας τών τύπων, τοίς αρχετύποις μεθαρμοζόντων ορθώς, καθάπερ έφη ο Μέγας Βασίλειος. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Ναοί καλλωπίζονται, φαιδραίς εικόσι κατακοσμούμενοι νύν, διά τούτο ο κόσμος, εν εκκλησίαις, τώ υπέρ πάντας βροτούς, ωραίω κάλλει, συμψάλλει τοίς άλλουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Τό φώς ανατέταλκε, μακράν τό σκότος, οι δυσσεβείς εκποδών, διά τούτο τά πάντα φωτός πλησθέντα, τόν φωτοδότην ΧρΙστόν, μετ' ευθυμίας υμνούσι καί λέγουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Η παναγνος Δέσποινα, η μόνη πάντων τής σωτηρίας ελπίς, η φρικτώς τετοκυία, τόν Βασιλέα τών βασιλέων Χριστόν, εν ταίς ωλέναις αυτόν βρέφος φέρουσα, συμπροσκυνείται γραπτώς, ως οι Πατέρες φασίν.
Ωδή η’
Επταπλασίως κάμινον
Νομοθετεί μέν άριστα, τών Πατέρων ο σύλλογος, τοίς θεοσεβέσι, σχετικήν προσκύνησιν, καί τήν αναστήλωσιν, τής Ιεράς εικόνος Χριστού. οι φιλευσεβείς δέ, τήν ετήσιον μνήμην, ως παίδες εκτελούμεν, ευπειθείς τήν εκείνων, καί πόθω τήν εικόνα, Χριστού καταφιλούμεν.
Επταπλασίως έκαμπτον, ταπεινούς υψηλόφρονες, καί τών φιλαρέτων, τάς ορμάς ανέκοπτον, δι' ών ενδιέβαλλον, εις τάς ενθέους πράξεις αυτών, αλλ' οι τής εβδόμης, συνελθόντες Συνόδου, Πατέρες εν Νικαία τήν οφρύν τήν εκείνων, αυτίκα κατασπώσιν, επταπλασιωτέρως.
Βέλη νηπίων γίνονται, ψαλμικώς γηραιόφροσι, τών νηπιοφρονων, αι πληγαί καί μάστιγες, τή θεία δυνάμει δέ, εξασθενούσι γλωσσαι πολλαί, τών τάς βλασφημίας, εις τό ύψος λαλούντων, καί πάς τις τόν Πατέρα, τόν Υιόν καί τό Πνεύμα, Θεόν ένα γινώσκει, πανταίτιον καί μονον.
Θεοτοκίον
Δημιουργείται νήπιος, εκοντί διά έλεος, ο Δημιουργός εκ τών αγνών αιμάτων σου, τηρών μετά τόκον σε, κεκαθαρμένην όλην Αγνή, καί τήν ρυπωθείσαν, εκκαθαίρων εικόνα, διό περ εν εικόσι, συμμορφούταί σοι φύσει, βροτός γεγενημένος, Θεός υπάρχων φύσει.
Ωδή θ'
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός
Ο μέγας τή Ισχύϊ καί τή βουλή, ο τό πάν συγκρατών ακατάληπτε, μόνε Θεέ, κράτιστε παντάρχα Παμβασιλεύ, τήν Εκκλησίαν κράτυνον, τή ορθοδοξία σου συντηρών, Πατέρων πανενδόξων, παραδειγματισάντων, κακοδοξίαν παρακλή σεσι.
Μεγάλων ηξιώθητε τών Τιμών, επί γής ουρανόφρονες Άγιοι, ότι Χριστού, τύπον ετιμήσατε σχετικώς, καί νύν σκιάν εκθέμενοι, καί τό περικάλυμμα τής σαρκός, αυτόν αυτοπροσώπως, εις πρόσωπον οράτε, καί τών μειζόνων αξιούμενοι.
Ήν ίνα παιδευθώμεν πανστρατιάς, βαρβαρώδους Ιππείας ηρέθισας, ρύμην αυτός, θραύσον καί τό θράσος τό καθ' ημών, καί Βασιλεί συμμάχησον, τώ τεθαρρηκότι σοι Παντουργέ, ταίς εύπαρρησιάστοις, πρεσβείαις τών Πατέρων, ών εκτελούμεν τό μνημόσυνον.
Θεοτοκίον
Νοήσαι τό μυστήριον ουδαμώς, τής φρικτής σου λοχείας, δεδύνηται, βρότειος νούς, αλλ' ουδ' υψηλόνους αγγελικός, ότι Θεόν εγέννησας, σύ σεσαρκωμένον υπερφυώς, διό σε Θεοτόκον, ειδότες σύν εκείνω, καθιστορούντες μεγαλύνομεν.
Εξαποστειλάριον
Εν πνεύματι τώ Ιερώ
Πατέρες ούρανόφρονες, οι Συνόδω εβδόμΝ, συναθροισθέντες δέησιν, έκτενή τή Τριάδι, προσάξατε τού ρυσθήναι, εκ πάσης αιρέσεως, καί κρίσεως αιωνίου, Βασιλείας τε τυχείν, ουρανών τούς τήν υμών, σύναξιν θείαν υμνούντας.
Θεοτοκίον
Πρεσβείαις υπεράγαθε, Κύριε τής Μητρός σου, καί τών εν επτά Συνόδοις, αθροισθέντων Πατέρων, τήν Εκκλησίαν στήριξον, καί τήν Πίστιν κράτυνον. καί ουρανών Βασιλείας, δείξον πάντας κοινωνούς, όταν έλθης επί γής, τού κρίναι πάσαν τήν κτίσιν.
Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν Στιχηρά Αναστάσιμα δ' καί τών Πατέρων Προσόμοια γ’, δευτερούντες τό πρώτον.
Ήχος πλ. β'
Όλην αποθέμενοι
Όλην συγκροτήσαντες, τήν τής ψυχής επιστήμην, καί τώ θείω Πνεύματι, συνδιασκεψάμενοι τό ουράνιον, καί σεπτόν Σύμβολον, οι σεπτοί Πατέρες, θεογράφως διεχάραξαν, εν ώ σαφέστατα, τώ Γεγεννηκότι συνάναρχον, τόν Λόγον εκδιδάσκουσι, καί παναληθώς Ομοούσιον, ταίς τών Αποστόλων, επόμενοι προδήλως διδαχαίς, οι ευκλεείς καί πανόλβιοι, όντως καί θεόφρονες.
Στίχ. Ευλογητός εί Κύριε ο Θεός τών πατέρων ημών.
Όλην εισδεξάμενοι, τήν νοητήν λαμπηδονα, τού Αγίου Πνεύματος, τό υπερφυέστατον χρησμολόγημα, τό βραχύ ρήματι, καί πολύ συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο, οι χρηστοκήρυκες, Εύαγγελικών προϊστάμενοι, δογμάτων οι μακάριοι, καί τών ευσεβών παραδόσεων, άνωθεν λαβόντες, τήν τούτων αποκάλυψιν σαφώς, καί φωτισθέντες εξέθεντο, Πίστιν θεοδίδακτον.
Στίχ. Συναγάγετε αυτώ τούς Οσίους αυτού.
Όλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικήν εμπειρίαν, καί θυμόν κινήσαντες, νύν τόν δικαιότατον ενδικώτατα, τούς βαρείς ήλασαν, καί λυμώδεις λύκους, τή σφενδόνη τή τού Πνεύματος, εκσφενδονήσαντες, τού τής Εκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ως πρός θάνατον, καί ως ανιάτως νοσήσαντας, οι θείοι Ποιμένες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, καί τού ενθέου κηρύγματος, μύσται Ιερώτατοι.
Δόξα… Ήχος πλ. δ'
Τών αγίων Πατέρων ό χορός, εκ τών τής οικουμένης περάτων συνδραμών, Πατρός καί Υιού και Πνεύματος Αγίου, μίαν οθσίαν εδογμάτισε καί φύσιν, καί τό μυστήριον τής θεολογίας, τρανώς περέδωκε τή Εκκλησία. Ούς εύφημούντες εν πίστει, μακαρίσωμεν λέγοντες. Ώ θεία παρεμβολή, θεηγόροι οπλίται, παρατάξεως Κυρίου, αστέρες πολύφωτοι, τού νοητού στερεώματος, τής μυστικής Σιών, οι ακαθαίρετοι πύργοι, τά μυρίπνοα άνθη τού Παραδείσου, τά πάγχρυσα στόματα τού Λόγου. Νικαίας τό καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοί.