Τριώδιον
ΤΩ ΣΑΒΒΑΤΩ ΤΗΣ Α' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά τήν β' Στιχολογίαν
Καθίσματα τού αγίου Θεοδώρου
Ήχος γ' Θείας πίστεως
Ζέων πίστεως ορθοδοξία, πλάνην έσβεσας κακοδοξίας, καταργήσας τών ειδώλων τό άθεον, καί ολοκαύτωμα θείον γενόμενος, θαυματουργίαις δροσίζεις τά πέρατα. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Όμοιον
Θείον δώρόν σε πρός σωτηρίαν, πάση δέδωκε τή οικουμένη, ο εν τοίς άθλοις δυναμώσας σε Κύριος, τάς ψυχικάς ημών νόσους ιώμενος, καί τών σωμάτων τά πάθη τροπούμενος. Μάρτυς Θεόδωρε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.
Θεοτοκίον
Η τόν αχώρητον, Θεόν εν μήτρα σου, Παρθένε άχραντε, κυοφορήσασα, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός αρρεύστως ανατείλαντα, Λόγον ενυπόστατον, καί Υιόν ομοούσιον, τούτον εκδυσώπησον, σύν Προφήταις καί Μάρτυσιν. Οσίοις, Ασκηταίς, καί Δικαίοις, δούναι ημίν λύσιν πλημμελημάτων.
Ο Κανών
Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου
Ο πάντων επέκεινα, σέ τήν αρρήτως γεννήσασαν, απάντων προέθηκε, τών εαυτού εκλεκτών, όθεν σήμερον, τόν τούτου στεφανίτην, υμνούντες Πανύμνητε, σοί προεξάρχομεν.
Τόν μέγαν εν Μάρτυσι, τόν αθλητήν τόν υπέρλαμπρον, τόν ονομαστότατον, καί περιβόητον, τόν εν θαύμασιν, απ άκρων γής εις άκρα, επίσημον άσματι, μέλψω Θεόδωρον.
Ημέρα ευφρόσυνος, εν ταίς πενθίμοις ανέτειλε, καί τήν σκυθρωπότητα, τούτων εφαίδρυνε, προεόρτια, προοίμια μακρόθεν, εκλάμψασα χάριτι, τού θείου Μάρτυρος.
Ραντίζει καθάρσια, τήν Εκκλησίαν τοίς αίμασι, τό άγιον σφάγιον, ό προσελάβετο, ο τεθυμένος, καί θύμα δεδεγμένος, τόν υπεραθλήσαντα, τής θείας δόξης αυτού.
Θεοτοκίον
Ωραίον κάν άωρον, τό εορτάζειν νενόμισται, η γάρ ωραϊσασα, τά πάντα Δέσποινα, καί νύν έδειξε, τής μνήμης κοινωνούσα, τώ προκινδυνεύοντι ταύτης δι' αίματος.
Έτερος Κανών
Ωδή α' Ήχος β'
Ως εν ηπείρω
Ο θαυμαστός εν Αγίοις όντως Θεός, εν εμοί θαυμάστωσαν, τά ελέη σου Χριστέ, λόγον μοι δωρούμενος, ως άν, τά θαυμάσια τού σού, αινέσω Μάρτυρος.
Τό σταθερόν εν τοίς άθλοις καί καρτερόν, εν τοίς πόνοις έδειξας, Αθλοφόρε τού Χριστού, τό ταχύ δέ πάλιν εφ' ημάς, βοηθείας φανερών, τής σής Θεόδωρε.
Τήν ευσεβή τών Πατέρων πίστιν ψυχής, τής αυτού ο τύραννος, απωσάμενος κακώς, ασεβή ηθέλησε βουλήν, τώ Θεώ προσκεκρουκώς, αεί πορεύεσθαι.
Θεοτοκίον
Θεορρημόνων προρρήσεις πάλαι ανδρών, επί σοί πεπλήρωνται, Μητροπάρθενε σαφώς, ως Θεόν τεκούσαν αληθή, καί Θεόν αληθινόν, υπερφυώς καί φρικτώς.
Καταβασία
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους
Ιδείν τήν ημέραν τού Υιού σου, ποθών ο χριστώνυμος λαός, εις τύπον ταύτης Δέσποινα, τανύν προεορτάζουσι, σέ φέρουσαν υπόθεσιν, καί τόν κλεινόν Αθλοφόρον σου.
Νικά πάσι τρόποις τά βελτίω, ο μέγιστος γάρ εν αθληταίς, εις ευφροσύνην ήμειψε, τήν τού καιρού κατήφειαν, τής ευαγούς τό σύντονον, νηστείας τρέψας εις άνεσιν.
Οικείον καί πρέπον σοι τό δώρον, καί γάρ εξ οικείων Αθλητά, ούς γάρ αυτός κατώκισας, εν ταύτη τή μερίδι σου, περιχαρώς τά δώρά σοι, τά τών επαίνων προσάγομεν.
Καλλίστην κρηπίδα κατεβάλου, ταίς σαίς αριστείαις Αριστεύ, τόν θήρα τόν ολέθριον, τόν πύρ καί φόνον πνέοντα, καταβαλών ως πάρεργον, υπερφυούς γενναιότητος.
Λυττήσας ο νέος αποστάτης, κατ' ίσον δεινώς τώ παλαιώ, καθάρματα τοίς βρώμασιν, ώσπερ ιώ συνέφυρεν, αλλά ψευσθείς ο δείλαιος, κατεσοφίσθη τώ Μάρτυρι.
Θεοτοκίον
Επλήσθην μέν σύμπασα Παρθένε, τού γνώναι τόν Κύριον η γή, εκ σού τώ Κόσμω φάναντα, αλλά τοίς θείοις Μάρτυσι, χάρις πολλή κρατύνασι, δι' εαυτών τήν αλήθειαν.
Ειρμός άλλος
Ουκ έστιν Άγιος
Ο πρίν τής Εύας τοίς ωσί, ψιθυρίσας δολίως, τόν Αδάμ δι' αυτής δέ, απατήσας δολερώς, αυτός καί νύν τόν ιόν, τής κακίας πρός απάτην κέχυκε.
Τόν δόλον είχε κατ' αυτού, έτρεφε τήν μανίαν, κατά τών ευθηνούντων, καιρόν εζήτει ευθή, καθ' όν τό μίσος τελείν, εμελέτα, ο παρανομώτατος.
Τών ημερών η απαρχή, τών αγίων επέστη Νηστειών, εν αίς άπας, Χριστιανός εαυτόν, δι' εγκρατείας πολλής, εκκαθαίρει, πάντων απεχόμενος.
Θεοτοκίον
Ελπίς τού Κόσμου κραταιά, σκέπη καί προστασία, Παναγία Παρθένε, μή παρίδης αγαθή τήν δέησιν οικετών, τών εκ πόθου, σέ μακαριζόντων αεί.
Καταβασία
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Κάθισμα Ήχος πλ. δ'
Τήν σοφίαν καί Λόγον
Θεϊκήν παντευχίαν αναλαβών, καί ειδώλων τήν πλάνην καταβαλών, Αγγέλους διήγειρας, ευφημείν τούς αγώνάς σου, τώ γάρ θείω πόθω, τόν νούν πυρπολούμενος, τού έν πυρί θανάτου, στερρώς κατεφρόνησας, όθεν φερωνύμως, τοίς αιτούσί σε νέμεις, τά θεία δωρήματα, ιαμάτων χαρίσματα. Αθλοφόρε Θεόδωρε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.
Δόξα...
Μαξιμίνου θωπείαις μή εκλυθείς, τού Χριστού δέ τοίς λόγοις ανδρειωθείς, ειδώλων τά τεμένη, εν πυρί απετέφρωσας, αθλητικώς νικήσας, καλώς τόν αντίπαλον, προφητικώς διήλθες, τό πύρ ως εν ύδατι, όθεν επαξίως, αμοιβήν τών αγώνων, πηγάζεις ιάματα, τοίς αιτούσιν εκ πίστεως. Αθλοφόρε Θεόδωρε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Ως πανάμωμος Νύμφη τού Ποιητού, ως απείρανδρος Μήτηρ τού Λυτρωτού, δοχείον ως υπάρχουσα, τού Υψίστου Πανύμνητε ανομιών με όντα, αισχρόν καταγώγιον καί εν γνώσει γενόμενον, τοίς δαίμοσι παίγνιον, σπεύσον καί τής τούτων, κακουργίας με ρύσαι, λαμπρόν οικητήριον, δι' αρετής απαρτίσασα, φωτοδόχε ακήρατε, δίωξον τό νέφος τών παθών, καί τής άνω λαμπρότητος αξίωσον, καί ακιβδήλου αίγλης, φωτός ανεσπέρου σου.
Ωδή δ'
Ο καθήμενος εν δόξη
Ώ καινής καί παραδόξου, μίξεώς τε, καί κράσεως! παρθενία τόκον, ήνωσε τεχθείς ο θεάνθρωπος, ταίς σκυθρωπαίς δέ ημέραις, τήν ευφρόσυνον, τόν οικείον τιμών, Αθλητήν εγκατέμιξεν.
Ίδε πώς Χριστόν εφίλει, ο Χριστώ στρατευόμενος, τούς εχθρούς γάρ τούτου, ζήλω καί πυρί κατηνάλωσε, καί εαυτόν τελευταίον καλλιέργημα, καί δεκτόν αυτώ θύμα, προθύμως απέδωκε.
Νικηφόρος εκ τών άθλων, ο Γεννάδας ανέλυσε, παρρησία λόγων, καί υπεροψία κολάσεων, τούς θεατάς καταπλήξας, καί γενόμενος, πάση κτίσει καινόν, καί παράδοξον θέατρον.
Οστούν μέν ου συνετρίβη, τού Θεού καί Δεσπότου μου, ώ μακροθυμίας! καί μετά τήν νέκρωσιν πάσχοντος, τόν δέ αυτού Στρατιώτην πύρ δεξάμενον, καί τροχός ηυλαβήθη, θανόντος προσάψασθαι.
Θεοτοκίον
Συνθανόντες τώ Δεσπότη, τής ζωής οι θεράποντες, καί συναναστάντες, ζώσι παρ' αυτώ νύν αιώνια, καί τώ Υιώ τήν Μητέρα συνδοξάζουσιν, ευλογούντες Πατέρα, Υιόν, Πνεύμα άγιον.
Άλλος
Χριστός μου δύναμις
Βουλήν βουλεύεται, ο ασεβέστατος, καί σκοπείται, ως όντως εστί φρικτή, έγνω γάρ ο δείλαιος, διά βρωμάτων μιαρών, τόν λαόν καταμολύνειν Χριστού.
Εις έργον ήνεγκε, βουλήν τήν άθεσμον, συσταλήναι προστάξας τών καθαρών, εδεσμάτων ένθεσιν, καί προτεθήναι ά αυτός, κατεμόλυνε τοίς αίμασι.
Γέγονεν έκπυστον, καί διαβόητον, τό ανόμημα πάσι Χριστιανοίς, όθεν ως επέγνωσε, καί συνδρομή πάντων ομού, εις Ναόν Κυρίου άγιον.
Θεοτοκίον
Τήν σέ Κυήσασαν, τόν προαιώνιον, εκ Πατρός γεννηθέντα νύν οι πιστοί, πρέσβιν προβαλλόμεθα, ταύτης δεήσεσι καμφθείς, ευμενής γενού τοίς δούλοις σου.
Καταβασία
Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, έν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη, καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας. Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα
Ανοίγεται σήμερον, τά πρόθυρα τής χάριτος, καί η καταπαύσιμος νύν αύτη, προεικονίζει τήν αναστάσιμον, ούτω λαμπροφόρος τήν λαμπράν, Δέσποιναν γεραίρουσα, καί τόν ένδοξον Μάρτυρα.
Δωρείται φερώνυμον, δώρον Θεός Θεόδωρον τοίς ηγαπηκόσι τού φανέντος, ηγαπημένου τήν επιφάνειαν, παραδόξων έργων ποιητήν θείων τε δυνάμεων, αυτουργόν εργασάμενον.
Ουδέν πρός τόν Μάρτυρα, τά τόξα καί τά βέλη σου, εχθρέ τής ανθρώπων σωτηρίας, καί τεθνηκώς γάρ, ζή καί εγρήγορε, καί τοίς κακουργήμασι τοίς σοίς, αντικαθιστάμενος, σώζει πάντα ορθόδοξον.
Θεοτοκίον
Ξενίζον ήν πρότερον, τό θαύμα τής θεόπαιδος, ταίς τών Αθλητών δέ μαρτυρίαις, είληφε πίστιν, τήν αναμφίβολον, καί τό πιστευόμενον αεί, μένει θαυμιαζόμενον, καί πιστώς προσκυνούμενον.
Άλλος
Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ
Ο τότε τοίνυν Αρχιερεύς όλος θαμβηθείς τού ασεβούς, ως έγνω τό διαβούλιον, ύμνοις εν παννύχοις Θεόν ικέτευε, μή παριδείν εις τέλος, λαόν τόν κλήρον αυτού.
Αλλ' ο ταχύς όντως βοηθός, τών εν αληθεία καί θερμή, προσκαλουμένων δεήσει αυτόν, ου παρείδεν όλως, αλλά ταχίστην αυτοίς εργάζεται τήν λύσιν τού εγχειρήματος.
Εκ τών υψίστων ο βοηθός, πέμπεται ως τάχιστα πρός γήν, ο αθλοφόρος Θεόδωρος, καί τώ Αρχιποίμενι εποπτάνεται, τήν λύσιν εκδιδάσκων, τής παρανόμου βουλής.
Θεοτοκίον
Ουδείς προστρέχων επί τήν σήν, Δέσποινα αντίληψιν θερμώς, καταισχυνθήσεται πώποτε, αλλ' αιτείται χάριν, καί δώρον δέχεται, πρός τό συμφέρον θάττον, τής εξαιτήσεως.
Καταβασία
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύουσα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον
Νηστεύειν Σώτερ ου δύνανται, οι φίλοι καί υιοί τού νυμφώνός σου, σέ τόν Νυμφίον γάρ, σύν τή Μητρί καί τώ φίλω σου, ξενίζουσι παρόντα, καί θεραπεύουσιν.
Απέστη Θεού τού σώζοντος, απέστη καί φρενών ο δυσώνυμος, καί πρός απόνοιαν, κατεξανέστη τής πίστεως, αλλ' αντί ταύτης εύρε, τόν μεγαλώνυμον.
Παθών κατέστη σοφώτερος, καί δράσας ο γενναίος θερμότερος, τήν πρός τυράννους γάρ, πάλην καί νίκην καλώς ασκηθείς, ουδέ θανών απέστη, τού κατορθώματος.
Θεοτοκίον
Ρυσθέντες σήμερον Δέσποινα, κινδύνου ψυχοφθόρου τώ θαύματι, τού Αθλοφόρου σου, κατά τήν σήν θείαν πρόνοιαν, τήν χάριν αμφοτέροις, αντιτιθέαμεν.
Άλλος
Τού βίου τήν θάλασσαν
Τόν ξένον θαμβούμενος, τής οράσεως τής σής, Αρχιερεύς αντέφησε. Σύ τίς εί Κύριε, ο λαλών εμοί; γνώρισον καί δίδαξον, πώς ευρήσωμεν θάττον τήν βοήθειαν.
Θεόδωρος έφησεν. Εγώ πέφυκα σαφώς, ο αθλητής καί άκουσον. Σίτον εψήσας, μέρισον τοίς λαοίς, καί ούτω σωθήσεσθε, κεχραμένων βρωμάτων τού αλάστορος.
Ως μέγα τό θαύμά σου, καί παράδοξος η σή, αντίληψις Θεόδωρε! διό θαρρούντες πάντες ειλικρινώς, πρός σέ καταφεύγομεν, καί δεόμεθα. Σώσον τούς οικέτας σου.
Θεοτοκίον
Φωτός οικητήριον, καί δοχείον καθαρόν, τού Λόγου εχρημάτισας, Πατρός τή ευδοκία, καί τή εν σοί, επισκέψει Πνεύματος, τού αγίου, διό με φωταγώγησον.
Καταβασία
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν δοξάζοντες.
Κοντάκιον Αυτόμελον
Ήχος πλ. δ'
Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τάς εναντίας δυνάμεις κατεπάτησας Πολύαθλε, καί στέφει ουρανίω εστέφθης αιωνίως, ως αήττητος.
Ο Οίκος
Τόν εν θρόνω φωτός εποχούμενον, ευχαρίστως εν πίστει υμνούμέν σε, ότι δώρημα θείον δεδώρησαι, τόν γενναίον τοίς άθλοις Θεόδωρον, τόν εν τώ βίω τρισμακάριστον, ως υπέρμαχον όντα τής αληθείας, ευσεβεί λογισμώ κεκτημένος Χριστόν, ανεδείχθη κραταιός νικητής κατά τού δολερού, ως αήττητος.
Συναξάριον
Τή αυτή ημέρα, Σαββάτω τής πρώτης Εβδομάδος τών Νηστειών, τό διά τών Κολλύβων παράδοξον θαύμα τού αγίου καί ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Τήρωνος εορτάζομεν.
Στίχοι
Τροφή κολλύβων, εστιά Τήρων πόλιν,
Τροφήν τιθείς άπρακτον, ηλιγισμένην.
Ταίς αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν
Νόμον έφησας μή κείσθαι τοίς δικαίοις σου, δίκαιε Δέσποτα, όθεν η Μήτηρ η σή, καί ο πολυθαύμαστος ούτος θεράπων σου, τή φαιδρότητι, τής μνήμης τούτων σήμερον, νόμους λύουσι νηστείας.
Ως ηδίστη καί μεγάλη καί χαρμόσυνος, η νύν πανήγυρις, ήν ο Μαρτύρων ημίν, κάλλιστος καί μέγιστος, νύν εσχεδίασεν, ενί θαύματι, εξ ακαθάρτων άχραντον, τού Χριστού λαόν τελέσας.
Τόν πρός δράκοντας δεινούς αντιταξάμμμιενον, καί κατισχύσαντα, τόν ψυχοφθόρον τε νύν, καί τόν λυμαινόμενον, έμψυχα σώματα, αναδήσωμεν, επινικίοις άσμασι, καί στεφάνων εγκωμίοις.
Θεοτοκίον
Ο Γενάρχης μέν προγνούς τήν ψυχολέτειραν, βρώσιν ουκ έφυγεν, ο σός δέ πιστός λαός, παρά τού σού μάρτυρος, προδιδαχθείς καί φυγών, τήν ολέθριον, τροφήν σύν τούτω Δέσποινα, τά σωτήριά σοι θύει.
Άλλος
Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον
Δροσοβόλος αθυμίας καί φλογώσεως, νεφέλη ώφθης Ένδοξε, καί διέσωσας, εκ καμίνου τής τυραννικής, κραυγάζοντας πάντας τούς πιστούς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Βασιλεύ παρανομώτατε αισχύνθητι, καί εμφραγείη στόμα τό σόν, τό μελετήσαν, καθ' ημών παράνομον βουλήν, κατέλυσε γάρ σου τήν ισχύν, ο βασιλεύων Βασιλεύς, καί πάντων Κύριος.
Ιουλιανέ ανόητε, καρδία σου όλη κακίας πέπλησται, φαρμακούται δέ, παρά τού σοφού ημών Θεού, σχεθείσα δολίως καθ' ημών, τών εκβοώντων πρός αυτόν, τήν χάριν νέμει σαφώς.
Θεοτοκίον
Υπέρ λόγον σου η σύλληψις γεγένηται, καί υπέρ νούν ο τόκος σου, Παναμώμητε. Θεόν γάρ εγέννησας σαρκί, τόν σώσαντα πάντας εκ φθοράς, ευλογημένη διό νύν, Θεοτόκε σέ δοξάζομεν.
Καταβασία
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, έχαιρον ψάλλοντες. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός, ευλογητός εί.
Ωδή η'
Λυτρωτά τού παντός
Η χαράς τή γεννήσει πληρώσασα, τά ουράνια καί τά επίγεια, τή τού καιρού στυγνότητι, χάριν εύκαιρον νέμει, τώ στεφανίτη, συγκροτούσα λαμπρώς τά εόρτια.
Σαββατίσωμεν άνθρωποι σήμερον, εκ τών κόπων τών χθές καταπαύοντες, διά τόν ευλογήσαντα, τήν παρούσαν ημέραν, τή καταπαύσει, καί τή νύν πανηγύρει τού Μάρτυρος.
Αληθώς τούτο πρώτον εν Σάββασι, καί Σαββάτων άν λέγοιτο Σάββατον, μαρτυρικής τε χάριτος, καί δυνάμεως θείας εμπεπλησμένον, σωτηρίας μεγίστης ανάκλησις.
Βασιλέως Θεού αγνοίς βρώμασι, βασιλείας αθέσμου μιάσματα, ο καθαρός κατήργησε, παραδόξω τε τρόπω, θαυματουργίας, τήν αγίαν εβδόμην ηγίασε.
Θεοτοκίον
Βεβαιοί τό σόν Κόρη μυστήριον, τών Μαρτύρων ο πρόθυμος θάνατος, ως γάρ Θεώ πιστεύσαντες, τώ τεχθέντι, κάν πάθος, εκών υπέστη, εαυτούς οι γενναίοι κατέθυσαν.
Άλλος
Εκ φλογός τοίς Οσίοις
Εκ φλογός ως ερρύσθης Μάρτυς Θεόδωρε, θεϊκή δυναστεία, ούτω καί νύν ημάς έσωσας αυτός, επιστασία θεία σου, τής τού Παρανόμου, βουλής κακομηχάνου.
Τό εσπέρας ηυλίσθη κλαυθμός τοίς δούλοις σου, πονηράς εξ ενέδρας τού αποστάτου ημών, άλλ εις τό πρωϊ αγαλλίασις έλαμψε, Μάρτυς καρτερόφρον, θερμή σου βοηθεία.
Λυτρωτήν σε ευρόντες οι εν κινδύνοις ημείς, εμπεσόντες, καί ρύστην τής τού εχθρού μηχανής, Μάρτυς τού Χριστού, αθλοφόρε Θεόδωρε, σέ δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Απορεί νούς ανθρώπων τής σής λοχείας Αγνή, τό μυστήριον φράσαι, καί διά τούτό σε, πίστει ευσεβώς, ως Θεοτόκον σέβομεν, καί δοξολογούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Καταβασία
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμμμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή θ'
Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη
Συντρέχει τά πλήθη πανταχόθεν, επί τήν σκηνήν τού μαρτυρίου, καί τήν ένοικον χάριν, τού προλάμποντος, εν δόξη πάντων Μαρτύρων, σύν τή Δεσποίνη τών απάντων μεγαλύνομεν.
Ανδρίζου Χριστού η Εκκλησία, καί κράτει τών μάτην πολεμούντων, τού Χριστού γάρ οι φίλοι, καί παρόντες σού προκήδονται, καί απόντες, ως ο Γενναίος, ώ τελείς τά χαριστήρια.
Τόν δόξαντα πάλαι τεθνηκέναι, τά πράγματα ζήν καί μετά τέλος, καί τής πίστεως πάλιν, προστατείν μετά τού ίσου, δείκνυσι ζήλου, όν οι πλουτούντες, ευεργέτην μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Ως θείαν σφραγίδά σε τοίς ύμνοις, τήν εσφραγισμένην Θεού βίβλον, επιτίθημι φέρων, καί συνάγω τούς επαίνους εις σέ Παρθένε, ούτω δοξάζων, επί πλέον τόν σόν Μάρτυρα.
Άλλος
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον
Καλώς εδείχθης πρόμαχος Ένδοξε, καί κραταιά αντίληψις ημίν τοίς τιμώσί σου, τήν σεπτήν καί αοίδιμον μνήμην νύν, καί τών σών αθλημάτων τά κατορθώματα, καί τήν γενομένην εις ημάς, θείαν αντίληψιν.
Τό σόν παμμάκαρ θαύμα Θεόδωρε, τό τελεσθέν αγίαις επομβρίαις εξάδεται, εις τόν σύμπαντα Κόσμον μακάριε, όθεν καί ετησίως συναθροιζόμενοι, δόξαν αναπέμπομεν Χριστώ, τώ σέ δοξάσαντι.
Ορών τόν πόθον τών ευφημούντων σε, Μάρτυς Χριστού, τήν χάριν αντιδώρησαι μείζονα, καί τήν πίστιν ειδώς όση πέφυκεν, ένδοξε μή ελλίπης, πρέσβυς θερμότατος, μάρτυς καί μεσίτης, πρός Θεόν ημών δεικνύμενος.
Θεοτοκίον
Υμνείν Παρθένε σέ ου παυόμεθα, τήν βοηθόν, τήν σκέπην, τήν ταχείαν αντίληψιν, τήν προστάτιν ημών, ακαταίσχυντον, τήρησον σούς ικέτας, πάσης κακώσεως, πάσης μηχανής τού πονηρού, εκλυτρουμένη αεί.
Καταβασία
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι, λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν Ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω, Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε.
Εξαποστειλάριον
Τοίς Μαθηταίς
Στεφανηφόρος Άγιε, παρεστώς σύν Αγγέλοις, τώ τού Χριστού νύν Βήματι, καί φωτός τού εκείθεν, πληρούμενος Αθλοφόρε, τήν ειρήνην τώ Κόσμω, αδιαλείπτως πρέσβευε, καί ημίν σωτηρίαν τοίς ευσεβώς, τήν φωσφόρον μνήμην σου εκτελούσι, Θεόδωρε πανόλβιε, Μάρτυς ηγλαϊσμένε.
Θεοτοκίον
Εν τή γαστρί σου Κύριος, απολλύμενον Κόσμον, φθοράς ανακαλέσασθαι, βουληθείς ώσπερ οίδεν, εσκήνωσε Θεοτόκε. Σωτηρίαν ούν πάντες, ευρόντες εκβοώμέν σοι. Χαίρε τό τού Αγγέλου, πανευκλεές, γυναιξίν εν πάσαις ευλογημένη, καί γάρ χαράν εκύησας, πάση τή οικουμένη.
Εις τούς Α ί ν ο υ ς
Ήχος α' Τών ουρανίων ταγμάτων
Τόν αριστέα τής άνω, στρατολογίας πιστοί, ως καρτερόν οπλίτην, τής ημών ευσεβείας, συμφώνως συνελθόντες, ωδαίς μυστικαίς, ευφημήσωμεν λέγοντες. Αξιοθαύμαστε Μάρτυς τού Ιησού, εύχου υπέρ τών τιμώντων σε.
Τή φερωνύμω σου κλήσει, δώρον Θεού αληθώς, τοίς θλιβομένοις πάσι, θυμηδία εδόθης, Θεόδωρε τρισμάκαρ, πάς γάρ τώ σώ, προσπελάζων Ναώ αληθώς, μετ' ευφροσύνης λαμβάνων τάς αμοιβάς, τών θαυμάτων σου γεραίρει Χριστόν.
Τής ευσεβείας τόν πλούτον, καί τήν λαμπρότητα, αθλητικοίς καμάτοις, σεαυτώ θησαυρίσας, πάσαν τήν ισχύν σου, δώρον δεκτόν, τώ Θεώ προσενήνοχας, αναπληρών εν τοίς άθλοις μετά σπουδής, Θεοδώρητόν σου πρόσκλησιν.
Τή παμφαεί πανηγύρει, τού θείου Μάρτυρος, ευωχηθώμεν πάντες, καί πιστώς ευφρανθώμεν, φιλέορτοι τιμώντες, φαιδράν εορτήν, τής αυτού τελειώσεως, ασματικώς ανυμνούντες τόν Ιησούν, τόν δοξάσαντα τήν μνήμην αυτού.
Δόξα... Ήχος πλ. β'
Αγιωσύνης δωρεά, καί πλούτος θείας ζωής, πεφανέρωσαι τώ Κόσμω Θεόδωρε. Χριστός γάρ σου σοφέ, τήν μνήμην εδόξασεν, εν ή συμφώνως οι πιστοί, γεγηθότες υμνούμεν, τούς αγώνας τών πόνων σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Θεοτόκε σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, σέ ικετεύομεν, Πρέσβευε Δέσποινα, μετά τού Αθλοφόρου, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι, τάς ψυχάς ημών.
Απόστιχα
Ήχος γ'
Χορεύουσι στίφη Μαρτύρων χαρμονικώς, νύν εν τώ τεμένει σου, αθλοφόρε Θεόδωρε, καί Αγγέλων τά τάγματα, τούς άθλους κροτούσι τής καρτερίας σου. καί αυτός ο στεφοδότης Χριστός πάρεστι, πλουτοποιά χαρίσματα, τοίς υμνωδοίς δεξιά παρεχόμενος. όν ποθήσας εζήτεις, καί ευρών ωμίλησας, όνπερ επόθησας, Όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.
Η καθαρά καί πανάμωμος Νηστεία, επιδημήσασα νύν πρός ημάς, μαρτυρικών θαυμάτων, τελετήν συνεισήγαγε, διά γάρ νηστείας, τών ψυχικών μολυσμών, καί ρύπων εκκαθαιρόμεθα, καί διά τών μαρτυρικών σημείων καί άθλων, γενναίως κατά τών παθών ανδριζόμεθα. Όθεν καί τής ιεράς εγκρατείας τή χάριτι φωτιζόμενοι, καί ταίς θαυματουργίαις, Θεοδώρου τού Μάρτυρος, τή πρός Χριστόν στηριζόμεθα πίστει, αιτούμενοι αυτόν, σωτηρίαν βραβεύσαι ταίς ψυχαίς ημών.
Τή μαρτυρική σου πρός Θεόν παρρησία Θεόδωρε, τό τού αποστάτου, κατά τής Χριστού πίστεως μηχάνημα, μάταιον απετέλεσας, υπέρμαχος, τώ ευσεβούντι χρηματίσας λαώ, δι' επιστασίας φρικτής, τών μεμολυσμένων βρωμάτων, θυσίαις ειδωλικαίς, αυτούς λυτρωσάμενος, όθεν σε καί ως ειδώλων καθαιρέτην, καί ως τής ποίμμμνης Χριστού σωτήρα καί φύλακα, καί προστάτην ημών ευεπήκοον, τιμώντες, δεόμεθα εν άσμασιν, ιλασμόν καί φωτισμόν, διά σού δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Αθλητικήν ανδρείαν, ευσεβώς καθοπλισθείς Αθλοφόρε Χριστού, καί λογικήν λατρείαν, μυστικώς υπερμαχών τή δυνάμει αυτού, τών ειδώλων τό ασεβές, καί τών τυράννων τό απηνές, ασθενές απέδειξας, καταφρονών τών βασάνων, καί τού προσκαίρου πυρός, αλλ' ώ θείων δωρεών, καί πράγμα καί όνομα, τή πρεσβεία σου σώζε, τούς εκτελούντας τήν μνήμην σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Δέσποι να πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τά Τυπικά, καί εν τοίς Μακαρισι μοίς, Ωδη γ' καί ς' εκ τού Κανόνος τού Αγίου.
Προκείμενον Ήχος βαρύς
Ευφρανθήσεται δίκαιος εν Κυρίω.
Στίχ. Εισάκουσον, ο Θεός, τής φωνής μου.
Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. Α', 1-12)
Πολυμερώς καί πολυτρόπως πάλαι ο Θεός λαλήσας τοίς, πατράσιν εν τοίς Προφήταις, επ εσχάτων τών ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ, όν έθηκε κληρονόμον πάντων, δι' ού καί τούς αιώνας εποίησεν, ος, ών απαύγασμα τής δόξης, καί χαρακτήρ τής υποστάσεως αυτού, φέρων τε τά πάντα τώ ρήματι τής δυνάμεως αυτού, δι' εαυτού καθαρισμόν ποιησάμενος τών αμαρτιών ημών, εκάθισεν εν δεξιά τής μεγαλωσύνης εν υψηλοίς, τοσούτω κρείττων γενόμενος τών Αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ' αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα, Τίνι γάρ είπέ ποτε τών Αγγέλων, Υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε; Καί πάλιν. Εγώ έσομαι αυτώ εις Πατέρα, καί αυτός έσται μοι εις Υιόν; Όταν δέ πάλιν εισαγάγη τόν Πρωτότοκον εις τήν οικουμένην, λέγει. Καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες Άγγελοι Θεού. Καί πρός μέν τούς Αγγέλους λέγει, ο ποιών τούς Αγγέλους αυτού πνεύματα, καί τούς λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. Πρός δέ τόν Υιόν. Ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τόν αιώνα τού αιώνος, ράβδος ευθύτητος η ράβδος τής Βασιλείας σου. Ηγάπησας δικαιοσύνην, καί εμίσησας ανομίαν, διά τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου. Καί, Σύ καταρχάς, Κύριε, τήν γήν εθεμελίωσας, καί έργα τών χειρών σου εισίν οι ουρανοί, αυτοί απολούνται, σύ δέ διαμένεις, καί πάντες, ως ιμάτιον, παλαιωθήσονται, καί ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, καί αλλαγήσονται, σύ δέ ο αυτός εί, καί τά έτη σου ουκ εκλείψουσιν.
Έτερος τού Αγίου
Πρός Τιμόθεον Β' Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. Β', 1-10)
Τέκνον Τιμόθεε, ενδυναμού εν τή χάριτι τή εν Χριστώ Ιησού, καί ά ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται καί ετέρους διδάξαι. Σύ ούν κακοπάθησον, ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταίς τού βίου πραγματείαις, ίνα τώ στρατολογήσαντι αρέση. Εάν δέ καί αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μή νομίμως αθλήση. Τόν κοπιώντα γεωργόν δεί πρώτον τών καρπών μεταλαμβάνειν. Νόει ά λέγω, δώ η γάρ σοι ο Κύριος σύνεσιν εν πάσι. Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών, εκ σπέρματος Δαυϊδ, κατά τό ευαγγέλιόν μου, εν ώ κακοπαθώ μέχρι δεσμών, ως κακούργος, αλλ' ο λόγος τού Θεού ου δέδεται. Διά τούτο πάντα υπομένω διά τούς εκλεκτούς, ίνα καί αυτοί σωτηρίας τύχωσι, τής εν Χριστώ, Ιησού, μετά δόξης αιωνίου.
Αλληλούϊα Ήχος δ'
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Κοινωνικόν
Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.