Τα Μηναία
ΤΗ ΚΓ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος καί Αποστόλου Ιακώβου τού Αδελφοθέου.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ
Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες αυτά.
Ήχος δ’
Έδωκας σημείωσιν
Δεύτε τό μνημόσυνον, τού θεαδέλφου τιμήσωμεν, ιερώς οι θεόφρονες, ζυγόν γάρ δεξάμενος, τού Χριστού προθύμως, τού Ευαγγελίου, τής αγαθότητος αυτού, καί βασιλείας κήρυξ γεγένηται, καί τούτου τήν ανέκφραστον, οικονομίαν πιστεύεται. Δι' αυτού Παντοδύναμε, ιλασμόν ημίν δώρησαι.
Πάντα περιήχησε, τής οικουμένης τά πέρατα, τών ρημάτων ο φθόγγος σου, δι' ών φωτιζόμεθα, αρετής ενθέου, πρός πάσαν ιδέαν, καί οδηγούμεθα πιστώς, πρός τής Τριάδος θείαν επίγνωσιν, διό εκδυσωπούμέν σε, ως Ιεράρχης ικέτευε, Ιησούν τόν φιλάνθρωπον, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Πόρρωθεν προβλέπων σου, τήν πολιτείαν Ιάκωβε, αδελφόν σε προσήκατο, Χριστός ό φιλάνθρωπος, ο σοφός προγνώστης, Ιεροσολύμων, ιεροφάντορα πιστον, καί ποιμενάρχην προχειρισάμενος, καί μύστην τά απόρρητα, ιερουργούντα μυστήρια. Όν καί νύν καθικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Δόξα… Ήχος πλ. β’
Αίματι τού μαρτυρίου, τήν ιερωσύνην κατεποίκιλας, Ιερομάρτυς, Απόστολε, τώ γάρ πτερυγίω του Ιερού παρεστώς, Θεόν Λόγον εκήρυξας, Δημιουργόν όντα τού παντός, όθεν υπό Ιουδαίων ριφείς, ουρανίων θαλάμων ηξίωσαι, Αδελφόθεε Ιάκωβε, Χριστόν τόν θεόν ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Τριήμερος ανέστης
Τήν πάσάν μου ελπίδα εις σέ, Παρθένε ανατίθημι, μή παρίδης, αλλά σπεύσον αγαθή, ρυσθήναί με εν τάχει, παθών τών ενοχλούντων, καί καθ' εκάστην πολεμούντων με.
Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. δ'
Κύριε, ει καί κριτηρίω
Κύριε, ει καί πτερυγίω παρέστη, τού ιερού ο Ιάκωβος, αλλά παρρησία λαλήσας, Θεόν Λόγον σε εκήρυξε, Δημιουργόν τού παντός, κόσμω επιδημήσαντα, ού ταίς πρεσβείαις καί νύν παράσχου, τόν φωτισμόν ταίς ψυχαίς ημων.
Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.
Κύριε, ει καί εν τώ ξύλω η κάρα, τού Αποστόλου συντέτριπται, αλλ’ εν Παραδείσω τώ ξύλω, τώ τής ζωής σοι προσήνεκται, τών γάρ προσκαίρων λυθείς, αιωνίως αγάλλεται, ού ταίς πρεσβείαις ταίς Εκκλησίαις, τήν ειρήνην σου κατάπεμψον.
Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.
Κύριε, σέ ομολογήσας γενναίως, ο Αδελφόθεος γέγηθεν, Υιόν τού Θεού τού υψίστου, ειλικρινώς ο αοίδιμος, τούς δέ δυσφήμους εχθρούς, κατήσχυνε καί έπαυσε, διά τούτο καί εναθλήσας, σοί παρέστη αγαλλόμενος.
Δόξα… Ήχος πλ. δ’
Τού αρχιποίμενος Χριστού, Αδελφός χρηματίσας καί διάδοχος, καί εν Αποστόλοις επίσημος, τόν υπέρ αυτού θάνατον ηγάπησας, καί τό μαρτύριον ουκ επησχύνθης, Ιάκωβε ένδοξε. Αυτόν ικέτευε αδιαλείπτως, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Κύριε, ει καί κριτηρίω
Ίδε μου, τής συντετριμμένης καρδίας, τούς στεναγμούς θεονύμφευτε, προσδεξαι Παρθένε Μαρία, καί μή απώση πανάμωμε, τάς τών χειρών μου αγνή, επάρσεις ως φιλάγαθος, ίνα υμνώ καί μεγαλύνω, τόν μεγαλύνοντα τό γένος ημών.
Απολυτίκιον Ήχος δ’
Ως τού Κυρίου μαθητής, ανεδέξω Δίκαιε τό Ευαγγέλιον, ως Μάρτυς έχεις τό απαράτρεπτον, τήν παρρησίαν ως Αδελφόθεος, τό πρεσβεύειν ως ιεράρχης. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αποστόλου ο παρων εις ς’.
Ποίημα θεοφάνους
Ωδή α' Ήχος δ'
Θαλάσσης τό ερυθραίον
Την δόσιν, τήν αγαθήν Ιάκωβε, καί δώρον τέλειον, εκ τού Πατρός τών φώτων τοίς βροτοίς, χορηγείσθαι διδάσκεις σαφώς, ής μετασχείν Απόστολε, τούς σέ υμνούντας καθικέτευε.
Τή αίγλη, σύ φωτισθείς Ιάκωβε, τού θείου Πνεύματος, καί σύν αυτώ τούς νόμους εκτιθείς, Εκκλησίας ρυθμίζεις εθνών, ως τού Χριστού Απόστολος, ιεροφάντορ παμμακάριστε.
Χορείαν, τών Αποστόλων πάνσοφε, σαφώς εκόσμησας, Αρχιερεύς ως πρώτος γεγονώς, αυτουργία τού Λόγου χρισθείς, ως μαθητής θεάδελφος, ιεροκήρυξ μυστικώτατος.
Θεοτοκίον
Πηγήν σε, τών ιαμάτων έχοντες, απαρυόμεθα, ως τήν πηγήν τεκούσαν τής ζωής, Θεοτόκε πανύμνητε, καί τών ψυχών την ίασιν, καί τών σωμάτων τήν ανάκτησιν.
Ωδή γ’
Ευφραίνεται επί σοί
Ευφραίνεται η φυλή, η τού Ιούδα επί σοί σήμερον, ταίς τού Χριστού βλέπουσα, σέ μαρμαρυγαίς απαστράπτοντα.
Αστέρα θεολαμπή, σέ η Εκκλησία τών εθνών έχουσα, τόν ευκλεή κήρυκα, θείαις δαδουχίαις λαμπρύνεται.
Τόν νόμον τόν τής ζωής, τή Εκκλησία τού Χριστού τέθεικας, ζωοποιώ Πνεύματι, σύ νομοθετών καί φθεγγόμενος.
Θεοτοκίον
Ον έτεκες εν σαρκί, Παρθενομήτορ εκ Πατρός λάμψαντα, τούτον Αγνή, Ιάκωβος, ως Θεόν τών όλων εκήρυττε.
Ο Ειρμός
«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Συ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».
Κάθισμα Ήχος α’
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Απόστολε Χριστού, καί αυτόπτα καί Μάρτυς, Ιάκωβε σοφέ, Αδελφόθεε μάκαρ, τούς πίστει εορτάζοντας, τό σεπτόν σου μνημόσυνον, ελευθέρωσον, τών συνεχόντων πταισμάτων, ταίς πρεσβείαις σου, τούς ουρανούς εμβατευων, δυνάμει τού Πνεύματος.
Δόξα… Ήχος πλ. δ’
Τήν Σοφίαν καί Λόγον
Συγγενής κατά σάρκα τού Ιησού, χρηματίσας πρός τούτου χάριν πολλήν, Απόστολε είληφας, καί τοίς πάσι μετέδωκας, φωτισμού καί γνώσεως, πανσόφου, Ιάκωβε, καί ειδώλων πλάνην, ριζόθεν ανέσπασας, όθεν οι τού σκότους, προϊστάμενοι πλάνοι, αδίκως σε κτείνουσι, τόν Σωτήρα κηρύττοντα, διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Ως πανάμωμος Νύμφη τού Ποιητού, ως απείρανδρος Μήτηρ τού Λυτρωτού, δοχείον ως υπάρχουσα, τού Παρακλήτου πανύμνητε, ανομίας με όντα, αισχρόν καταγώγιον, καί δαιμονων παίγνιον, εν γνώσει γενόμενον, σπεύσον καί τής τούτων, κακουργίας με ρύσαι, λαμπρόν οικητήριον, αρετής απαρτίσασα, φωτοδόχε άκήρατε, δίωξον τό νέφος τών παθών, καί τής άνω μεθέξεως αξίωσον, καί φωτός ανεσπέρου, πρεσβείαις σου Άχραντε.
Ωδή δ'
Δι' αγάπησιν Οικτίρμον
Επεβίβασας είς θάλασσαν σού τούς ίππους, τούς Αποστόλους Σώτερ, καί εφώτισαν τά έθνη, πρός τήν σήν επίγνωσιν, ελκύσαντες Κύριε.
Ακηλίδωτον ως έσοπτρον δεδειγμένος, καί πρωτουργούς ακτίνας, τής ακτίστου Τριάδος, ακριβώς δεξάμενος, τοίς πάσιν εξέλαμψας.
Κυλιόμενόν σε λίθον η προφητεία, ηγιασμένον βλέπει, καί συντρίβοντα πλάνης, σαθράν ματαιότητα, ισχύϊ τού Πνεύματος.
Θεοτοκίον
Υποδύς Παρθενομήτορ τήν σήν γαστέρα, ο πρό αιώνων Λόγος, γεννηθείς απορρήτως, εκ Πατρός, Ιάκωβον, Απόστολον δείκνυσι.
Ωδή ε'
Σύ Κύριέ μου φώς
Σύ Κύριε φωτός, αστραπήν τόν Ιάκωβον, ανέδειξας φρυκτωρούσαν, καί βροτούς τής αγνοίας, καί πλανης απαλλάττουσαν.
Σέ Κύριε φωνή, ελευθέρα εκήρυξεν, ο δίκαιος αδελφός σου, μιμητής τε τού πάθους, εγένετο κτεινόμενος.
Τίς βρότειός σοι νούς, εγκωμίων εφύμνιον, δυνήσεται προσκομίζειν, αρετής λαμπρυνθέντι, ταίς χάρισιν Ιάκωβε;
Θεοτοκίον
Σέ θείον αληθώς, ευρηκώς ενδιαίτημα, κατώκησεν ώ Παρθένε, τήν ημών σωτηρίαν, ο Λόγος προμηθούμενος.
Ωδή ς’
Θύσω σοι, μετά φωνής
Στολήν σε, τής νομικής ενέδυσε κρείττονα, καί.Ιεράρχην δεικνύει, Ααρών τού πάλαι τιμιωτέραν, ό δι' οίκτον, εις αδελφότητά σε δεξάμενος.
Όργανον, ενεργείαις κρουόμενον Πνεύματος, πάσαν διάνοιαν θέλγον, καί Θεώ προσάγον τούς σωζομένους, εκ δουλείας, χαλεπωτάτης γέγονας άριστον.
Διψήσας, τού τής ζωής εξέπιες νάματος, καί ποταμούς αναβλύζεις, θεορρημοσύνης τής σής κοιλίας, αλλομένους, τή οικουμένη τώ θείω Πνεύματι.
Θεοτοκίον
Εύα μέν, παρακοή τόν θάνατον έτεκεν, η Θεοτόκος ζωήν δέ, συλλαβούσα τέτοκε τήν αγήρω, καί τό πάλαι, υπέρ πάντων απέτισεν όφλημα.
Ο Ειρμός
«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».
Κοντάκιον Ήχος δ’
Ο υψωθείς
Ο τού Πατρός μονογενής Θεός Λόγος, επιδημήσας πρός ημάς επ' εσχάτων, τών ημερών Ιάκωβε θεσπέσιε, πρώτόν σε ανέδειξε τών Ιεροσολύμων, Ποιμένα καί Διδάσκαλον, καί πιστόν οικονόμον, τών μυστηρίων τών πνευματικών, όθεν σε πάντες τιμώμεν Απόστολε.
Ο Οίκος
Τόν γόνον σε τού’ Ιωσήφ, και Ιεροσολύμων τόν πρώτον ιεράρχην, Ιάκωβε θεόπτα, καί τού Κυρίου αδελφόν ύμνοις εγκωμίων ανυμνούμεν εύσεβώς, καί πίστει ανακράζομεν. Δώρησαι ημίν δώρημα τέλειον εκ τού Πατρός τών φώτων, καί απέλασον τήν θλίψιν τήν επερχομένην καί ενεστώσαν εκ πλήθους πταισμάτων, επήραν γάρ οι εχθροί καθ' ημών τήν πτέρναν, καί εκύκλωσαν ημάς Ισμαηλίται, ών θραύσον ταχύ τά τόξα ιεροφάντορ, ίνα σε πάντες τιμώμεν Απόστολε.
Συναξάριον
Τή ΚΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ιερομάρτυρος καί Αποστόλου Ιακώβου τού Αδελφοθέου.
Στίχοι
Κληθείς αδελφός τού Κατακρίτου ξύλω
Θνήσκεις δι' αυτόν, παμμάκαρ, κρουσθείς ξυλω.
Εσθλόν Αδελφόθεον τριτάτη ξύλω εικάδι πλήξαν.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιγνατίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Στίχοι
Εύρες μεταστάς τήν παλαιάν αξίαν,
Ιγνάτιε Πρόδρομε Ρώμης τής Νέας.
Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Μακαρίου τού Ρωμαίου.
Στίχοι
Έρημον ηγάπησας οικείν παμμάκαρ,
Θεώ ομιλείν καταμόνας τώ μόνω.
Ο Όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος ο ιδρυτής τήν εν Χαρσιανώ Μονής καί ο Όσιος Πετρώνιος εν ειρήνη τελειούνται.
Οι Άγιοι δύο Παίδες εις πύρ κατά γής στρωθέν, τρέχειν αναγκασθέντες, τελειούνται.
Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ό Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ'
Εν τή καμίνω
Ως εν καμίνω’ τώ υπερώω πυρσευόμενος, θείου παρουσία Πνεύματος μυστικώς, ο Ιάκωβος εβόησεν. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.
Η εκ τού ύψους, πνοή βιαία τόν Ιάκωβον, γλώσσΝ πυριμόρφω φθέγγεσθαι τού Θεού, μεγαλεία παρεσκεύασεν. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.
Τής θεωρίας, τής πρακτικής σύ εκτιθέμενος, δέλτον εκ πυξίδος ώσπερ πνευματικής, τούς ανθρώπους εβελτίωσας. Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.
Θεοτοκίον
Ο αναπλάσας, κόσμον εν μήτρα σου θεόνυμφε, θείας λειτουργίας δείκνυσι τελεστήν, τόν Ιάκωβον κραυγάζοντα. Ευλογημένη σύ, εν γυναιξίν υπάρχεις πανάμωμε.
Ωδή η’
Χείρας εκπετάσας Δανιήλ
Χείρας εκπετάσας κραταιάς, τούς Αποστόλους σου Σώτερ ευλόγησας, επανερχόμενος Δέσποτα, πρός τόν άναρχον Πατέρα σου, καί παρεσκεύασας αυτούς μετ' ευφροσύνης βοάν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.
Ώσπερ επηγγείλω αψευδώς, τοίς, Αποστόλοις σου Πνεύμα απέστειλας, τούτου, Ιάκωβος Δέσποτα, τή λαμπρότητι λαμπόμενος, τήν οικουμένην αστραπαίς, καταγλαϊζει φαιδρώς, καί κραυγάζει. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.
Σοφίαν Ιάκωβε σοφέ, τήν ενυπόστατον έσχες διδάσκαλον, μυσταγωγούσάν σε άρρητα, καί ανέκφραστα μυστήρια, καί πρός ευσέβειαν λαούς, μέλπων διήγειρας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.
Θεοτοκίον
Όρος εκφανθείσαν νοητόν, Παρθένε άχραντε, Προφήτης βλέπει σε, εκ σού υπέρτιμος λίθος γάρ, εκτμηθείς περιεσώσατο, τήν οικουμένην αληθώς, ενθέως ψάλλουσαν. Εύλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.
Ο Ειρμός
«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».
Ωδή θ’
Λίθος αχειρότμητος όρους
Δεύτε τόν πρωτόθρονον πάντες, τής Εκκλησίας τόν φωστήρα, ιεροίς Ιάκωβον ύμνοις, ως ιεράρχην καί θείον κήρυκα, τόν φερωνύμως Δίκαιον, ονομασθέντα μεγαλύνωμεν.
Θείας κοινωνόν ως φανέντα, ατελευτήτου βασιλείας, καί Θεού κληρωθέντα αδελφόν, καί πολιτείαν επαληθεύουσαν, προσηγορία δείξαντα, σέ μεγαλύνομεν’ Ιάκωβε.
Θρόνω παριστάμενος Μάκαρ, στεφανηφόρος τής Τριάδος, πίστει τούς τιμώντάς σε πόθω, τών ακηράτων κατατρυφήσαι γερών, Αρχιερεύ Ιάκωβε, τόν σόν Δεσπότην καθικέτευε.
Θεοτοκίον
Σύ τόν εκ Παρθένου τεχθέντα, απειρογάμως θεοφάντορ, ταίς μυσταγωγίαις σου σαφώς θεόν, διδάσκεις σεσαρκωμένον Λόγον, εις όν περ καί πιστεύοντες, νύν επαξίως μεγαλύνομεν.
Ο Ειρμός
«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύ»νομεν».
Εξαποστειλάριον
Τοίς Μαθηταίς
Ως Ιεράρχης πρώτιστος, τής καινής Διαθήκης, ως μέγιστος Απόστολος, ως σοφός Υποφήτης, καί Μάρτυς ων αληθείας, παρά πάντας πλουτήσας, εξαίρετον αξίωμα, αδελφός τού Κυρίου, νύν πρός αυτόν, λίθοις αναιρούμενος μετετέθης, παρ' ού ημίν Ιάκωβε, λύσιν αίτει πταισμάτων.
Θεοτοκίον
Η φοβερά τής κρίσεως, καί μεγάλη ημέρα, νύν επί θύραις έστηκεν, όρα πρόσεχε νήφε, ψυχή μου καί εκ καρδίας, πρόσπεσον τή Παρθένω, καί μόνη θεομήτορι, δάκρυσιν εκβοώσα. Πάσης Αγνή, τιμωρίας ρύσαί με δυσωπώ σε, καί δεξιοίς προβάτοις με, σύνταξον τού Υιού σου.
Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν τά παρόντα τρία Προσόμοια Στιχηρά, δευτερούντες τό πρώτον.
Ήχος α'
Τών ουρανίων ταγμάτων
Τών ευσεβούντων τά πλήθη, νύν ιερά εορτήν, χαρμονικώς τελούντες, αλαλάξωμεν πάντες, πιστώς ανευφημούντες, ψαλμοίς καί ωδαίς, τόν θεάδελφον σήμερον, καί μαθητήν τού Κυρίου, όστις αεί, ικετεύει τού σωθήναι ημάς.
Τής κατά σάρκα Κυρίου, επιδημίας Σοφέ, αδελφός ανεδείχθης, μαθητής καί αυτόπτης, τών θείων μυστηρίων, φυγάς σύν αύτώ, εν Αιγύπτω γενόμενος, σύν Ιωσήφ τή Μητρί τε τού Ιησού, μεθ' ών πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Τών Αποστόλων ο δήμος, σέ εξελέξατο, ιερατεύειν πρώτον, εν Σιων τή αγία, Χριστώ τώ ευεργέτη, ως όντα αυτού, τής κατά σάρκα γεννήσεως, καί αδελφόν συνοδίτην καί οπαδόν, τών ιχνών αυτού, Ιάκωβε.
Δόξα... Ήχος α'
Βυζαντίου
Εν τή πυρίνη αίγλη τού θείου Πνεύματος φωτισθείς, τής ευσεβείας ώφθης θείος ζηλωτής, Αδελφόθεε Ιάκωβε, όθεν καί στολήν σε νομικής ιερωσύνης, ως Ααρών τού πάλαι, τιμιωτέραν ενέδυσεν ο δι' οίκτον εις αδελφότητα δεξάμενος. Αυτόν ικέτευε, Αποστόλων Ένδοξε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν… Θεοτοκίον
Αμαρτωλών τάς δεήσεις προσδεχομένη, καί θλιβομένων στεναγμόν μή παρορώσα, πρέσβευε τώ εξ αγνών λαγόνων σου, σωθήναι ημάς, Παναγία Παρθένε.
Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις.
Εις τήν λειτουργίαν, τά Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος τού Αποστόλου Ωδή γ' καί ς'.
Απόστολος
Αδελφοί, γνωρίζω υμίν...
Ζήτει Κυριακή κ'
Ευαγγέλιον κατά Μάρκον
Τώ καιρώ εκείνω, ήλθεν ο Ιησούς εις τήν πατρίδα αυτού...
Ζήτει τή γ’ τής ιε’ Εβδομάδος τού Ματθαίου
Κοινωνικόν
Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.